Isaiah 17

NEW JERUSALEM	LXX
1 Proclamation about Damascus: Damascus wil soon cease to be a city, it wil become a heap of ruins.	1 το ρημα το κατα δαμασκου ιδου δαμασκος αρθησεται απο πολεων και εσται εις πτωσιν
2 Its towns, abandoned for ever, wil be pastures for flocks; there they wil rest with no one to disturbthem.	2 καταλελειμμενη εις τον αιωνα εις κοιτην ποιμνιων και αναπαυσιν και ουκ εσται ο διωκων
3 Ephraim wil be stripped of its defences and Damascus of its sovereignty; and the remnant of Aram wilbe treated like the glory of the Israelites -- declares Yahweh Sabaoth.	3 και ουκετι εσται οχυρα του καταφυγειν εφραιμ και ουκετι εσται βασιλεια εν δαμασκω και το λοιπον των συρων απολειται ου γαρ συ βελτιων ει των υιων ισραηλ και της δοξης αυτων ταδε λεγει κυριος σαβαωθ
4 When that day comes, Jacob's glory wil diminish, from being fat he wil grow lean;	4 εσται εν τη ημερα εκεινη εκλειψις της δοξης ιακωβ και τα πιονα της δοξης αυτου σεισθησεται
5 as when a reaper gathers in the standing corn, harvesting the ears of corn with his arm, or when theyglean the ears in the Val ey of Rephaim,	5 και εσται ον τροπον εαν τις συναγαγη αμητον εστηκοτα και σπερμα σταχυων εν τω βραχιονι αυτου αμηση και εσται ον τροπον εαν τις συναγαγη σταχυν εν φαραγγι στερεα
6 nothing wil remain but pickings, as when an olive tree is beaten; two or three berries left on thetopmost bough, four or five berries on the branches of the tree -- declares Yahweh, God of Israel.	6 και καταλειφθη εν αυτη καλαμη η ως ρωγες ελαιας δυο η τρεις επ' ακρου μετεωρου η τεσσαρες η πεντε επι των κλαδων αυτων καταλειφθη ταδε λεγει κυριος ο θεος ισραηλ
7 That day, a man wil look to his Creator and his eyes wil turn to the Holy One of Israel.	7 τη ημερα εκεινη πεποιθως εσται ανθρωπος επι τω ποιησαντι αυτον οι δε οφθαλμοι αυτου εις τον αγιον του ισραηλ εμβλεψονται
8 He will no longer look to altars, his own handiwork, or to what his own fingers have made: the sacredpoles and incense-altars.	8 και ου μη πεποιθοτες ωσιν επι τοις βωμοις ουδε επι τοις εργοις των χειρων αυτων α εποιησαν οι δακτυλοι αυτων και ουκ οψονται τα δενδρα αυτων ουδε τα βδελυγματα αυτων
9 That day, its cities of refuge wil be abandoned as were the woods and heaths at the Israelites'advance: there wil be desolation.	9 τη ημερα εκεινη εσονται αι πολεις σου εγκαταλελειμμεναι ον τροπον εγκατελιπον οι αμορραιοι και οι ευαιοι απο προσωπου των υιων ισραηλ και εσονται ερημοι
10 Since you have forgotten the God of your salvation, and failed to keep the Rock, your refuge, in mind,you plant pleasure-gardens, you sow exotic seeds;	10 διοτι κατελιπες τον θεον τον σωτηρα σου και κυριου του βοηθου σου ουκ εμνησθης δια τουτο φυτευσεις φυτευμα απιστον και σπερμα απιστον
11 the day you plant them, you get them to sprout, and, next morning, your seedlings are in flower; butthe harvest wil vanish on the day of disease and incurable pain.	11 τη δε ημερα η αν φυτευσης πλανηθηση το δε πρωι εαν σπειρης ανθησει εις αμητον η αν ημερα κληρωση και ως πατηρ ανθρωπου κληρωση τοις υιοις σου
12 Disaster! The thunder of vast hordes, a thunder like the thunder of the seas, the roar of nationsroaring like the roar of mighty floods,	12 ουαι πληθος εθνων πολλων ως θαλασσα κυμαινουσα ουτως ταραχθησεσθε και νωτος εθνων πολλων ως υδωρ ηχησει
13 of nations roaring like the roar of ocean! He rebukes them and far away they flee, driven like chaff onthe mountains before the wind, like an eddy of dust before the storm.	13 ως υδωρ πολυ εθνη πολλα ως υδατος πολλου βια καταφερομενου και αποσκορακιει αυτον και πορρω αυτον διωξεται ως χνουν αχυρου λικμωντων απεναντι ανεμου και ως κονιορτον τροχου καταιγις φερουσα
14 At evening al is terror, by morning al have disappeared. Such wil be the lot of those who plunder us,such, the fate of our despoilers.	14 προς εσπεραν εσται πενθος πριν η πρωι και ουκ εσται αυτη η μερις των υμας προνομευσαντων και κληρονομια τοις υμας κληρονομησασιν