Psalms 137

NEW AMERICAN BIBLE	LXX
1 By the rivers of Babylon we sat mourning and weeping when we remembered Zion.	1 τω δαυιδ εξομολογησομαι σοι κυριε εν ολη καρδια μου οτι ηκουσας τα ρηματα του στοματος μου και εναντιον αγγελων ψαλω σοι
2 On the poplars of that land we hung up our harps.	2 προσκυνησω προς ναον αγιον σου και εξομολογησομαι τω ονοματι σου επι τω ελεει σου και τη αληθεια σου οτι εμεγαλυνας επι παν ονομα το λογιον σου
3 There our captors asked us for the words of a song; Our tormentors, for a joyful song: "Sing for us a song of Zion!"	3 εν η αν ημερα επικαλεσωμαι σε ταχυ επακουσον μου πολυωρησεις με εν ψυχη μου εν δυναμει
4 But how could we sing a song of the LORD in a foreign land?	4 εξομολογησασθωσαν σοι κυριε παντες οι βασιλεις της γης οτι ηκουσαν παντα τα ρηματα του στοματος σου
5 If I forget you, Jerusalem, may my right hand wither.	5 και ασατωσαν εν ταις οδοις κυριου οτι μεγαλη η δοξα κυριου
6 May my tongue stick to my palate if I do not remember you, If I do not exalt Jerusalem beyond all my delights.	6 οτι υψηλος κυριος και τα ταπεινα εφορα και τα υψηλα απο μακροθεν γινωσκει
7 Remember, LORD, against Edom that day at Jerusalem. They said: "Level it, level it down to its foundations!"	7 εαν πορευθω εν μεσω θλιψεως ζησεις με επ' οργην εχθρων μου εξετεινας χειρα σου και εσωσεν με η δεξια σου
8 Fair Babylon, you destroyer, happy those who pay you back the evil you have done us!	8 κυριος ανταποδωσει υπερ εμου κυριε το ελεος σου εις τον αιωνα τα εργα των χειρων σου μη παρης
9 Happy those who seize your children and smash them against a rock.