ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 8

LXX	NOVA VULGATA
1 συ την σοφιαν κηρυξεις ινα φρονησις σοι υπακουση	1 Numquid non sapientia clamitat, et prudentia dat vocem suam?
2 επι γαρ των υψηλων ακρων εστιν ανα μεσον δε των τριβων εστηκεν	2 In summis verticibus supra viam in mediis semitis stans,
3 παρα γαρ πυλαις δυναστων παρεδρευει εν δε εισοδοις υμνειται	3 iuxta portas ad introitum civitatis, in ipsis foribus conclamat:
4 υμας ω ανθρωποι παρακαλω και προιεμαι εμην φωνην υιοις ανθρωπων	4 “ O viri, ad vos clamito, et vox mea ad filios hominum.
5 νοησατε ακακοι πανουργιαν οι δε απαιδευτοι ενθεσθε καρδιαν	5 Intellegite, parvuli, astutiam; et insipientes, animadvertite.
6 εισακουσατε μου σεμνα γαρ ερω και ανοισω απο χειλεων ορθα	6 Audite, quoniam de rebus magnis locutura sum, et aperientur labia mea, ut recta praedicent.
7 οτι αληθειαν μελετησει ο φαρυγξ μου εβδελυγμενα δε εναντιον εμου χειλη ψευδη	7 Veritatem meditabitur guttur meum, et labia mea detestabuntur impium.
8 μετα δικαιοσυνης παντα τα ρηματα του στοματος μου ουδεν εν αυτοις σκολιον ουδε στραγγαλωδες	8 Iusti sunt omnes sermones oris mei, non est in eis pravum quid neque perversum;
9 παντα ενωπια τοις συνιουσιν και ορθα τοις ευρισκουσι γνωσιν	9 omnes recti sunt intellegentibus et aequi invenientibus scientiam.
10 λαβετε παιδειαν και μη αργυριον και γνωσιν υπερ χρυσιον δεδοκιμασμενον ανθαιρεισθε δε αισθησιν χρυσιου καθαρου	10 Accipitc disciplinam meam et non pecuniam, doctrinam magis quam aurum electum.
11 κρεισσων γαρ σοφια λιθων πολυτελων παν δε τιμιον ουκ αξιον αυτης εστιν	11 Melior est enim sapientia gemmis, et omne desiderabile ei non potest comparari ”.
12 εγω η σοφια κατεσκηνωσα βουλην και γνωσιν και εννοιαν εγω επεκαλεσαμην	12 Ego sapientia habito cum prudentia et artem excogitandi invenio.
13 φοβος κυριου μισει αδικιαν υβριν τε και υπερηφανιαν και οδους πονηρων μεμισηκα δε εγω διεστραμμενας οδους κακων	13 Timor Domini odisse malum; arrogantiam et superbiam et viam pravam et os bilingue detestor.
14 εμη βουλη και ασφαλεια εμη φρονησις εμη δε ισχυς	14 Meum est consilium et prudentia, mea est intellegentia, mea est fortitudo.
15 δι' εμου βασιλεις βασιλευουσιν και οι δυνασται γραφουσιν δικαιοσυνην	15 Per me reges regnant, et principes iusta decernunt;
16 δι' εμου μεγιστανες μεγαλυνονται και τυραννοι δι' εμου κρατουσι γης	16 per me duces imperant, et potentes decernunt iustitiam.
17 εγω τους εμε φιλουντας αγαπω οι δε εμε ζητουντες ευρησουσιν	17 Ego diligentes me diligo; et, qui mane vigilant ad me, invenient me.
18 πλουτος και δοξα εμοι υπαρχει και κτησις πολλων και δικαιοσυνη	18 Mecum sunt divitiae et gloria, opes superbae et iustitia.
19 βελτιον εμε καρπιζεσθαι υπερ χρυσιον και λιθον τιμιον τα δε εμα γενηματα κρεισσω αργυριου εκλεκτου	19 Melior est enim fructus meus auro et obryzo, et genimina mea argento electo.
20 εν οδοις δικαιοσυνης περιπατω και ανα μεσον τριβων δικαιωματος αναστρεφομαι	20 In viis iustitiae ambulo, in medio semitarum iudicii,
21 ινα μερισω τοις εμε αγαπωσιν υπαρξιν και τους θησαυρους αυτων εμπλησω αγαθων [21α] εαν αναγγειλω υμιν τα καθ' ημεραν γινομενα μνημονευσω τα εξ αιωνος αριθμησαι	21 ut ditem diligentes me et thesauros eorum repleam.
22 κυριος εκτισεν με αρχην οδων αυτου εις εργα αυτου	22 Dominus possedit me in initio viarum suarum, antequam quidquam faceret a principio;
23 προ του αιωνος εθεμελιωσεν με εν αρχη	23 ab aeterno ordinata sum et ex antiquis, antequam terra fieret.
24 προ του την γην ποιησαι και προ του τας αβυσσους ποιησαι προ του προελθειν τας πηγας των υδατων	24 Nondum erant abyssi, et ego iam concepta eram, necdum fontes graves aquis,
25 προ του ορη εδρασθηναι προ δε παντων βουνων γεννα με	25 priusquam montes demergerentur, ante colles ego parturiebar.
26 κυριος εποιησεν χωρας και αοικητους και ακρα οικουμενα της υπ' ουρανον	26 Adhuc terram non fecerat et campos et initium glebae orbis terrae.
27 ηνικα ητοιμαζεν τον ουρανον συμπαρημην αυτω και οτε αφωριζεν τον εαυτου θρονον επ' ανεμων	27 Quando praeparabat caelos, aderam, quando certa lege et gyro vallabat abyssos,
28 ηνικα ισχυρα εποιει τα ανω νεφη και ως ασφαλεις ετιθει πηγας της υπ' ουρανον	28 quando nubes firmabat sursum, et praevaluerunt fontes abyssi,
29 και ισχυρα εποιει τα θεμελια της γης	29 quando circumdabat mari terminum suum et aquis, ne transirent fines suos, quando iecit fundamenta terrae,
30 ημην παρ' αυτω αρμοζουσα εγω ημην η προσεχαιρεν καθ' ημεραν δε ευφραινομην εν προσωπω αυτου εν παντι καιρω	30 cum eo eram ut artifex: delectatio eius per singulos dies, ludens coram eo omni tempore,
31 οτε ευφραινετο την οικουμενην συντελεσας και ενευφραινετο εν υιοις ανθρωπων	31 ludens in orbe terrarum, et deliciae meae esse cum filiis hominum.
32 νυν ουν υιε ακουε μου	32 Nunc ergo, filii, audite me: beati, qui custodiunt vias meas;
33 -	33 audite disciplinam et estote sapientes et nolite abicere eam.
34 μακαριος ανηρ ος εισακουσεται μου και ανθρωπος ος τας εμας οδους φυλαξει αγρυπνων επ' εμαις θυραις καθ' ημεραν τηρων σταθμους εμων εισοδων	34 Beatus homo, qui audit me et qui vigilat ad fores meas cotidie et observat ad postes ostii mei.
35 αι γαρ εξοδοι μου εξοδοι ζωης και ετοιμαζεται θελησις παρα κυριου	35 Qui me invenerit, inveniet vitam et hauriet delicias a Domino.
36 οι δε εις εμε αμαρτανοντες ασεβουσιν τας εαυτων ψυχας και οι μισουντες με αγαπωσιν θανατον	36 Qui autem in me peccaverit, laedet animam suam: omnes, qui me oderunt, diligunt mortem.