1 και ταυτης εταραχθη η καρδια μου και απερρυη εκ του τοπου αυτης | 1 Por isto se espantou o meu coração, e pulou fora de seu lugar. |
2 ακουε ακοην εν οργη θυμου κυριου και μελετη εκ στοματος αυτου εξελευσεται | 2 Escutai, escutai o brado de sua voz, o estrondo que lhe sai da boca! |
3 υποκατω παντος του ουρανου αρχη αυτου και το φως αυτου επι πτερυγων της γης | 3 Enche dele toda a extensão dos céus, e seus relâmpagos vão atingir os confins da terra. |
4 οπισω αυτου βοησεται φωνη βροντησει εν φωνη υβρεως αυτου και ουκ ανταλλαξει αυτους οτι ακουσει φωνην αυτου | 4 Logo depois ruge uma voz, troveja com sua voz majestosa. Não retém mais seus raios quando se faz ouvir. |
5 βροντησει ο ισχυρος εν φωνη αυτου θαυμασια εποιησεν γαρ μεγαλα α ουκ ηδειμεν | 5 Deus troveja com uma voz maravilhosa, faz prodígios que nos são incompreensíveis. |
6 συντασσων χιονι γινου επι της γης και χειμων υετος και χειμων υετων δυναστειας αυτου | 6 Diz à neve: Cai sobre a terra, às pancadas de chuva: Sede fortes. |
7 εν χειρι παντος ανθρωπου κατασφραγιζει ινα γνω πας ανθρωπος την εαυτου ασθενειαν | 7 Ele põe selos sobre as mãos dos homens, a fim de que todos os mortais reconheçam seu criador. |
8 εισηλθεν δε θηρια υπο σκεπην ησυχασαν δε επι κοιτης | 8 A fera também entra em seu covil, e encolhe-se em sua toca. |
9 εκ ταμιειων επερχονται διναι απο δε ακρωτηριων ψυχος | 9 O furacão sai da câmara do sul, e do norte chega o frio. |
10 και απο πνοης ισχυρου δωσει παγος οιακιζει δε το υδωρ ως εαν βουληται | 10 Ao sopro de Deus forma-se a neve, e a superfície das águas se endurece. |
11 και εκλεκτον καταπλασσει νεφελη διασκορπιει νεφος φως αυτου | 11 Carrega as nuvens de vapor, as nuvens lançam por toda parte seus relâmpagos |
12 και αυτος κυκλωματα διαστρεψει εν θεεβουλαθω εις εργα αυτων παντα οσα αν εντειληται αυτοις ταυτα συντετακται παρ' αυτου επι της γης | 12 que vão em todos os sentidos sob sua direção, para realizar tudo quanto ele ordena na face da terra. |
13 εαν εις παιδειαν εαν εις την γην αυτου εαν εις ελεος ευρησει αυτον | 13 Ora é o castigo que eles trazem, ora seus benefícios. |
14 ενωτιζου ταυτα ιωβ στηθι νουθετου δυναμιν κυριου | 14 Escuta isto, Jó, pára e considera as maravilhas de Deus. |
15 οιδαμεν οτι ο θεος εθετο εργα αυτου φως ποιησας εκ σκοτους | 15 Sabes como ele as opera, e faz brilhar o relâmpago de sua nuvem? |
16 επισταται δε διακρισιν νεφων εξαισια δε πτωματα πονηρων | 16 Sabes a lei do equilíbrio das nuvens, e o milagre daquele cuja ciência é infinita? |
17 σου δε η στολη θερμη ησυχαζεται δε επι της γης | 17 Por que são quentes as tuas vestes, quando repousa a terra ao sopro do meio-dia? |
18 στερεωσεις μετ' αυτου εις παλαιωματα ισχυραι ως ορασις επιχυσεως | 18 Saberás, como ele, estender as nuvens, e torná-las sólidas como um espelho de metal fundido? |
19 δια τι διδαξον με τι ερουμεν αυτω και παυσωμεθα πολλα λεγοντες | 19 Dá-me a conhecer o que lhe diremos. Mergulhados em nossas trevas, só sabemos objetar. |
20 μη βιβλος η γραμματευς μοι παρεστηκεν ινα ανθρωπον εστηκως κατασιωπησω | 20 Quem lhe repetirá o que digo? Acaso pedirá um homem a sua própria perdição? |
21 πασιν δ' ουχ ορατον το φως τηλαυγες εστιν εν τοις παλαιωμασιν ωσπερ το παρ' αυτου επι νεφων | 21 Agora já não se vê a luz, o sol brilha através das nuvens; passe um golpe de vento, e ele as varrerá; |
22 απο βορρα νεφη χρυσαυγουντα επι τουτοις μεγαλη η δοξα και τιμη παντοκρατορος | 22 a luz vem do norte. Deus está envolto numa majestade temível; |
23 και ουχ ευρισκομεν αλλον ομοιον τη ισχυι αυτου ο τα δικαια κρινων ουκ οιει επακουειν αυτον | 23 não podemos atingir o Todo-poderoso: eminente em força, em eqüidade, em justiça, não tem a dar contas a ninguém. |
24 διο φοβηθησονται αυτον οι ανθρωποι φοβηθησονται δε αυτον και οι σοφοι καρδια | 24 Que os homens, pois, o reverenciem! Ele não olha aqueles que se julgam sábios. |