Livre des Psaumes 72

JERUSALEM	LXX
1 De Salomon. O Dieu, donne au roi ton jugement, au fils de roi ta justice,	1 ψαλμος τω ασαφ ως αγαθος τω ισραηλ ο θεος τοις ευθεσι τη καρδια
2 qu'il rende à ton peuple sentence juste et jugement à tes petits.	2 εμου δε παρα μικρον εσαλευθησαν οι ποδες παρ' ολιγον εξεχυθη τα διαβηματα μου
3 Montagnes, apportez, et vous collines, la paix au peuple. Avec justice	3 οτι εζηλωσα επι τοις ανομοις ειρηνην αμαρτωλων θεωρων
4 il jugera le petit peuple, il sauvera les fils de pauvres, il écrasera leurs bourreaux.	4 οτι ουκ εστιν ανανευσις τω θανατω αυτων και στερεωμα εν τη μαστιγι αυτων
5 Il durera sous le soleil et la lune siècle après siècle;	5 εν κοποις ανθρωπων ουκ εισιν και μετα ανθρωπων ου μαστιγωθησονται
6 il descendra comme la pluie sur le regain, comme la bruine mouillant la terre.	6 δια τουτο εκρατησεν αυτους η υπερηφανια περιεβαλοντο αδικιαν και ασεβειαν αυτων
7 En ses jours justice fleurira et grande paix jusqu'à la fin des lunes;	7 εξελευσεται ως εκ στεατος η αδικια αυτων διηλθοσαν εις διαθεσιν καρδιας
8 il dominera de la mer à la mer, du Fleuve jusqu'aux bouts de la terre.	8 διενοηθησαν και ελαλησαν εν πονηρια αδικιαν εις το υψος ελαλησαν
9 Devant lui se courbera la Bête, ses ennemis lécheront la poussière;	9 εθεντο εις ουρανον το στομα αυτων και η γλωσσα αυτων διηλθεν επι της γης
10 les rois de Tarsis et des îles rendront tribut. Les rois de Saba et de Seba feront offrande;	10 δια τουτο επιστρεψει ο λαος μου ενταυθα και ημεραι πληρεις ευρεθησονται αυτοις
11 tous les rois se prosterneront devant lui, tous les païens le serviront.	11 και ειπαν πως εγνω ο θεος και ει εστιν γνωσις εν τω υψιστω
12 Car il délivre le pauvre qui appelle et le petit qui est sans aide;	12 ιδου ουτοι αμαρτωλοι και ευθηνουνται εις τον αιωνα κατεσχον πλουτου
13 compatissant au faible et au pauvre, il sauve l'âme des pauvres.	13 και ειπα αρα ματαιως εδικαιωσα την καρδιαν μου και ενιψαμην εν αθωοις τας χειρας μου
14 De l'oppression, de la violence, il rachète leur âme, leur sang est précieux à ses yeux.	14 και εγενομην μεμαστιγωμενος ολην την ημεραν και ο ελεγχος μου εις τας πρωιας
15 (Qu'il vive et que lui soit donné l'or de Saba! ) On priera pour lui sans relâche, tout le jour, on lebénira.	15 ει ελεγον διηγησομαι ουτως ιδου τη γενεα των υιων σου ησυνθετηκα
16 Foisonne le froment sur la terre, qu'il ondule au sommet des montagnes, comme le Liban quand iléveille ses fruits et ses fleurs, comme l'herbe de la terre!	16 και υπελαβον του γνωναι τουτο κοπος εστιν εναντιον μου
17 Soit béni son nom à jamais, qu'il dure sous le soleil! Bénies seront en lui toutes les races de laterre, que tous les païens le disent bienheureux!	17 εως εισελθω εις το αγιαστηριον του θεου και συνω εις τα εσχατα αυτων
18 Béni soit Yahvé, le Dieu d'Israël, qui seul a fait des merveilles;	18 πλην δια τας δολιοτητας εθου αυτοις κατεβαλες αυτους εν τω επαρθηναι
19 béni soit à jamais son nom de gloire, toute la terre soit remplie de sa gloire! Amen! Amen!	19 πως εγενοντο εις ερημωσιν εξαπινα εξελιπον απωλοντο δια την ανομιαν αυτων
20 Fin des prières de David, fils de Jessé.	20 ωσει ενυπνιον εξεγειρομενου κυριε εν τη πολει σου την εικονα αυτων εξουδενωσεις
	21 οτι εξεκαυθη η καρδια μου και οι νεφροι μου ηλλοιωθησαν
	22 και εγω εξουδενωμενος και ουκ εγνων κτηνωδης εγενομην παρα σοι
	23 και εγω δια παντος μετα σου εκρατησας της χειρος της δεξιας μου
	24 εν τη βουλη σου ωδηγησας με και μετα δοξης προσελαβου με
	25 τι γαρ μοι υπαρχει εν τω ουρανω και παρα σου τι ηθελησα επι της γης
	26 εξελιπεν η καρδια μου και η σαρξ μου ο θεος της καρδιας μου και η μερις μου ο θεος εις τον αιωνα
	27 οτι ιδου οι μακρυνοντες εαυτους απο σου απολουνται εξωλεθρευσας παντα τον πορνευοντα απο σου
	28 εμοι δε το προσκολλασθαι τω θεω αγαθον εστιν τιθεσθαι εν τω κυριω την ελπιδα μου του εξαγγειλαι πασας τας αινεσεις σου εν ταις πυλαις της θυγατρος σιων