Job 19

DOUAI-RHEIMS	GREEK BIBLE
1 Then Job answered , and said:	1 Και απεκριθη ο Ιωβ και ειπεν?
2 How long do you afflict my soul, and break me in pieces with words?	2 Εως ποτε θελετε θλιβει την ψυχην μου, και θελετε με κατασυντριβει με λογους;
3 Behold, these ten times you confound me, and are not ashamed to oppress me.	3 Δεκακις ηδη με ωνειδισατε? δεν αισχυνεσθε να σκληρυνησθε εναντιον μου;
4 For if I have been ignorant, my ignorance shall be with me.	4 Και εαν τωοντι εσφαλα, το σφαλμα μου μενει εν εμοι.
5 But you have set yourselves up against me, and reprove me with my reproaches.	5 Αλλ' εαν θελητε εξαπαντος να μεγαλυνθητε εναντιον μου, και να ριπτητε κατ' εμου το ονειδος μου,
6 At least now understand, that God hath not afflicted me with an equal judgment, and compassed me with his scourges.	6 μαθετε τωρα οτι ο Θεος με κατεστρεψε, και με περιεκυκλωσε με το δικτυον αυτου.
7 Behold I cry suffering violence, and no one will hear: I shall cry aloud, and there is none to judge.	7 Ιδου, φωναζω, Αδικια? αλλα δεν εισακουομαι? επικαλουμαι, αλλ' ουδεμια κρισις.
8 He hath hedged in my path round about, and I cannot pass, and in my way he hath set darkness.	8 Εφραξε την οδον μου, και δεν δυναμαι να περασω, και εθεσε σκοτος εις τας τριβους μου.
9 He hath stripped me of my glory, and hath taken the crown from my head.	9 Με εξεδυσε την δοξαν μου, και αφηρεσε τον στεφανον της κεφαλης μου.
10 He hath destroyed me on every side, and I am lost, and he hath taken away my hope, as from a tree that is plucked up.	10 Με ηφανισε πανταχοθεν, και χανομαι? και εξερριζωσε την ελπιδα μου ως δενδρον.
11 His wrath is kindled against me, and he hath counted me as his enemy.	11 Και εξηψε κατ' εμου τον θυμον αυτου, και με στοχαζεται ως εχθρον αυτου.
12 His troops have come together, and have made themselves a way by me, and have besieged my tabernacle round about.	12 Τα ταγματα αυτου ηλθον ομου και ητοιμασαν την οδον αυτων εναντιον μου, και εστρατοπεδευσαν περιξ της σκηνης μου.
13 He hath put my brethren far from me, and my acquaintance like strangers have departed from me.	13 Απεμακρυνεν απ' εμου τους αδελφους μου, και ηλλοτριωθησαν ολως απ' εμου οι γνωριμοι μου.
14 My kinsmen have forsaken me, and they that knew me, have forgotten me.	14 Οι πλησιον μου με αφηκαν, και οι γνωστοι μου με ελησμονησαν.
15 They that dwelt in my house, and my maidservants have counted me a stranger, and I have been like an alien in their eyes.	15 Οι κατοικουντες εν τω οικω μου και αι θεραπαιναι μου με στοχαζονται ως ξενον? ξενος κατεσταθην εις τους οφθαλμους αυτων.
16 I called my servant, and he gave me no answer, I entreated him with my own mouth.	16 Καλω τον υπηρετην μου, και δεν αποκρινεται? με το στομα μου ικετευσα αυτον.
17 My wife hath abhorred my breath, and I entreated the children of my womb.	17 Η πνοη μου εγεινε ξενη εις την γυναικα μου, και αι παρακλησεις μου εις τα τεκνα της κοιλιας μου.
18 Even fools despise me; and when I gone from them, they spoke against me.	18 Και αυτα τα παιδαρια με κατεφρονησαν? εσηκωθην, και ελαλησαν εναντιον μου.
19 They that were sometime my counsellors, have abhorred me: and he whom I love most is turned against me.	19 Παντες οι μυστικοι φιλοι μου με εβδελυχθησαν? και εκεινοι, τους οποιους ηγαπησα, εστραφησαν εναντιον μου.
20 The flesh being consumed. My bone hath cleaved to my skin, and nothing but lips are left about my teeth.	20 Τα οστα μου εκολληθησαν εις το δερμα μου και εις την σαρκα μου και διεσωθην με το δερμα των οδοντων μου.
21 Have pity on me, have pity on me, at least you my friends, because the hand of the Lord hath touched me.	21 Ελεησατε με, ελεησατε με, σεις φιλοι μου? διοτι χειρ Θεου με επληγωσε.
22 Why do you persecute me as God, and glut yourselves with my flesh?	22 Δια τι με κατατρεχετε ως ο Θεος, και δεν εχορτασθητε απο των σαρκων μου;
23 Who will grant me that my words may be written? Who will grant me that they may be marked down in a book?	23 Ω και να εγραφοντο οι λογοι μου? να ενετυπουντο εν βιβλιω?
24 With an iron pen and in a plate of lead, or else be graven with an instrument in flint stone.	24 να ενεχαραττοντο επι βραχον δια σιδηρας γραφιδος και μολυβδου διαπαντος
25 For I know that my Redeemer liveth, and in the last day I shall rise out of the earth.	25 Διοτι εξευρω οτι ζη ο Λυτρωτης μου, και θελει εγερθη εν τοις εσχατοις καιροις επι της γης?
26 And I shall be clothed again with my skin, and in my flesh I will see my God.	26 και αφου μετα το δερμα μου το σωμα τουτο φθαρη, παλιν με την σαρκα μου θελω ιδη τον Θεον?
27 Whom I myself shall see, and my eyes shall behold, and not another: this my hope is laid up in my bosom.	27 τον οποιον αυτος εγω θελω ιδει, και θελουσι θεωρησει οι οφθαλμοι μου, και ουχι αλλος? οι νεφροι μου κατατηκονται εν τω κολπω μου.
28 Why then do you say now: Let us persecute him, and let us find occasion of word against him?	28 Αλλα σεις επρεπε να ειπητε, Δια τι κατατρεχομεν αυτον; επειδη η ριζα του πραγματος ευρισκεται εν εμοι.
29 Flee then from the face of the sword, for the sword is the revenger of iniquities: and know ye that there is judgment.	29 Φοβηθητε την ρομφαιαν? διοτι η ρομφαια ειναι ο εκδικητης των ανομιων, δια να γνωρισητε οτι υπαρχει κρισις.