1 Sofar de Naamá respondió, diciendo: | 1 υπολαβων δε σωφαρ ο μιναιος λεγει |
2 ¿No habrá una respuesta para tanto palabrerío? ¿Tendrá siempre razón el que habla demasiado? | 2 ο τα πολλα λεγων και αντακουσεται η και ο ευλαλος οιεται ειναι δικαιος ευλογημενος γεννητος γυναικος ολιγοβιος |
3 ¿Tu locuacidad hará callar a los demás y te burlarás sin que nadie te confunda? | 3 μη πολυς εν ρημασιν γινου ου γαρ εστιν ο αντικρινομενος σοι |
4 Tú has dicho: «Mi doctrina es pura y estoy limpio ante tus ojos». | 4 μη γαρ λεγε οτι καθαρος ειμι τοις εργοις και αμεμπτος εναντιον αυτου |
5 En cambio, si Dios hablara y abriera sus labios contra ti; | 5 αλλα πως αν ο κυριος λαλησαι προς σε και ανοιξει χειλη αυτου μετα σου |
6 si te revelara los secretos de la sabiduría, tan sutiles para el entendimiento, sabrías que Dios olvida una parte de tu culpa. | 6 ειτα αναγγελει σοι δυναμιν σοφιας οτι διπλους εσται των κατα σε και τοτε γνωση οτι αξια σοι απεβη απο κυριου ων ημαρτηκας |
7 ¿Puedes tú escrutar las profundidades de Dios o vislumbrar la perfección del Todopoderoso? | 7 η ιχνος κυριου ευρησεις η εις τα εσχατα αφικου α εποιησεν ο παντοκρατωρ |
8 Ella es más alta que el cielo: ¿qué puedes hacer tú? Es mas honda que el Abismo: ¿qué puedes entender? | 8 υψηλος ο ουρανος και τι ποιησεις βαθυτερα δε των εν αδου τι οιδας |
9 Por su extensión, es más larga que la tierra y más ancha que el mar. | 9 η μακροτερα μετρου γης η ευρους θαλασσης |
10 Si Dios pasa y aprisiona, y si convoca a juicio, ¿quién se lo impedirá? | 10 εαν δε καταστρεψη τα παντα τις ερει αυτω τι εποιησας |
11 El conoce a los hombres falsos, ve la maldad ¿y no la sabrá discernir? | 11 αυτος γαρ οιδεν εργα ανομων ιδων δε ατοπα ου παροψεται |
12 Pero un necio asentará cabeza cuando se domestique un asno salvaje de la estepa. | 12 ανθρωπος δε αλλως νηχεται λογοις βροτος δε γεννητος γυναικος ισα ονω ερημιτη |
13 En cuanto a ti, si enderezas tu corazón y extiendes tus manos hacia Dios, | 13 ει γαρ συ καθαραν εθου την καρδιαν σου υπτιαζεις δε χειρας προς αυτον |
14 si alejas la maldad que hay en tus manos y no dejas que la injusticia habite en tu carpa, | 14 ει ανομον τι εστιν εν χερσιν σου πορρω ποιησον αυτο απο σου αδικια δε εν διαιτη σου μη αυλισθητω |
15 entonces sí erguirás tu frente inmaculada, estarás firme y nada temerás. | 15 ουτως γαρ αναλαμψει σου το προσωπον ωσπερ υδωρ καθαρον εκδυση δε ρυπον και ου μη φοβηθης |
16 Así te olvidarás de las penas, las recordarás como una correntada pasajera. | 16 και τον κοπον επιληση ωσπερ κυμα παρελθον και ου πτοηθηση |
17 La vida se alzará más radiante que el mediodía, la oscuridad será como una alborada. | 17 η δε ευχη σου ωσπερ εωσφορος εκ δε μεσημβριας ανατελει σοι ζωη |
18 Estarás seguro, porque habrá una esperanza; observarás a tu alrededor, y te acostarás tranquilo. | 18 πεποιθως τε εση οτι εστιν σοι ελπις εκ δε μεριμνης και φροντιδος αναφανειται σοι ειρηνη |
19 Descansarás sin que nadie te perturbe y muchos tratarán de ganarse tu favor. | 19 ησυχασεις γαρ και ουκ εσται ο πολεμων σε μεταβαλομενοι δε πολλοι σου δεηθησονται |
20 Pero los ojos de los malvados se consumen, les falta todo refugio y el último suspiro será su única esperanza. | 20 σωτηρια δε αυτους απολειψει η γαρ ελπις αυτων απωλεια οφθαλμοι δε ασεβων τακησονται |