Giobbe 17
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
BIBBIA TINTORI | NOVA VULGATA |
---|---|
1 « Il mio spirito si consuma, i miei giorni finiscono, e non mi resta altro che il sepolcro, | 1 Spiritus meus attenuatus est, dies mei exstincti, et solum mihi superest sepulcrum. |
2 sebbene non abbia peccato, il mio occhio vive nelle amarezze. | 2 Nonne irrisiones circumdant me, et in amaritudinibus moratur oculus meus? |
3 Liberami, Signore, mettimi accanto a te, e allora vengano pure a combattere contro di me. | 3 Pone pignus pro me iuxta te; et quis umquam spondens percutiet manum meam? |
4 Hai allontanato il loro cuore dalla sapienza, e per questo non trionferanno. | 4 Cor eorum longe fecisti a disciplina; propterea non exaltabuntur. |
5 Egli promette la preda ai compagni, mentre gli occhi dei suoi figli si struggono. | 5 Praedam pollicetur sociis, sed oculi filiorum eius deficient. |
6 Mi ha fatto la favola del volgo, e come un esempio dinanzi a loro. | 6 Posuit me quasi in proverbium vulgi et conspuendum in faciem. |
7 Ho perso il lume degli occhi dall'indignazione e le mie membra son quasi ridotte a nulla, | 7 Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in umbram redacta sunt. |
8 i giusti ne stupiranno, e l'innocente si leverà contro l'ipocrita, | 8 Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra impium excitabitur. |
9 il giusto terrà la sua strada, e chi ha le mani pure raddoppierà il coraggio. | 9 Et tenebit iustus viam suam, et mundus manibus addet fortitudinem. |
10 Andate dunque voi tutti a mutar pensiero e poi tornate, chè non mi riesce trovare tra voi un sapiente, | 10 Igitur omnes vos convertimini et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem. |
11 i miei giorni son passati, i miei disegni, affanno del mio cuore, sono svaniti, | 11 Dies mei transierunt, cogitationes meae dissipatae sunt et desideria cordis mei. |
12 han cambiata la notte in giorno. Spero che dopo le tenebre venga di nuovo la luce. | 12 Noctem verterunt in diem; et rursum post tenebras properat lux. |
13 Ma quando avrò aspettato, il soggiorno dei morti sarà la mia casa: nelle tenebre ho già disteso il mio letto. | 13 Si sustinuero, infernus domus mea est; et in tenebris stravi lectulum meum. |
14 Ho detto alla putredine: Tu sei mio padre, e ai vermi: Voi siete mia madre e mie sorelle. | 14 Putredini dixi: Pater meus es!; Mater mea et soror mea! vermibus. |
15 Dov'è dunque ciò che aspetto? E la mia pazienza chi la considera? | 15 Ubi est ergo nunc praestolatio mea, et patientiam meam quis considerat? |
16 Scenderanno tutte le mie cose nell'Abisso? E potrò almeno laggiù aver requie? ». | 16 In profundissimum infernum descendent omnia mea; simul in pulvere erit requies mihi? ”. |