Giobbe (ايوب) 30

SMITH VAN DYKE	LXX
1 واما الآن فقد ضحك علي اصاغري اياما الذين كنت استنكف من ان اجعل آبائهم مع كلاب غنمي.	1 νυνι δε κατεγελασαν μου ελαχιστοι νυν νουθετουσιν με εν μερει ων εξουδενουν πατερας αυτων ους ουχ ηγησαμην ειναι αξιους κυνων των εμων νομαδων
2 قوة ايديهم ايضا ما هي لي. فيهم عجزت الشيخوخة.	2 και γε ισχυς χειρων αυτων ινα τι μοι επ' αυτους απωλετο συντελεια
3 في العوز والمحل مهزولون عارقون اليابسة التي هي منذ امس خراب وخربة.	3 εν ενδεια και λιμω αγονος οι φευγοντες ανυδρον εχθες συνοχην και ταλαιπωριαν
4 الذين يقطفون الملاح عند الشيح واصول الرّتم خبزهم.	4 οι περικλωντες αλιμα επι ηχουντι οιτινες αλιμα ην αυτων τα σιτα ατιμοι δε και πεφαυλισμενοι ενδεεις παντος αγαθου οι και ριζας ξυλων εμασωντο υπο λιμου μεγαλου
5 من الوسط يطردون. يصيحون عليهم كما على لص.	5 επανεστησαν μοι κλεπται
6 للسكن في اودية مرعبة وثقب التراب والصخور.	6 ων οι οικοι αυτων ησαν τρωγλαι πετρων
7 بين الشيح ينهقون. تحت العوسج ينكبّون.	7 ανα μεσον ευηχων βοησονται οι υπο φρυγανα αγρια διητωντο
8 ابناء الحماقة بل ابناء اناس بلا اسم سيطوا من الارض	8 αφρονων υιοι και ατιμων ονομα και κλεος εσβεσμενον απο γης
9 اما الآن فصرت اغنيتهم واصبحت لهم مثلا.	9 νυνι δε κιθαρα εγω ειμι αυτων και εμε θρυλημα εχουσιν
10 يكرهونني. يبتعدون عني وامام وجهي لم يمسكوا عن البسق.	10 εβδελυξαντο δε με αποσταντες μακραν απο δε προσωπου μου ουκ εφεισαντο πτυελον
11 لانه اطلق العنان وقهرني فنزعوا الزمام قدامي.	11 ανοιξας γαρ φαρετραν αυτου εκακωσεν με και χαλινον του προσωπου μου εξαπεστειλαν
12 عن اليمين الفروخ يقومون يزيحون رجلي ويعدّون عليّ طرقهم للبوار.	12 επι δεξιων βλαστου επανεστησαν ποδα αυτων εξετειναν και ωδοποιησαν επ' εμε τριβους απωλειας αυτων
13 افسدوا سبلي. اعانوا على سقوطي. لا مساعد عليهم.	13 εξετριβησαν τριβοι μου εξεδυσεν γαρ μου την στολην
14 ياتون كصدع عريض. تحت الهدّة يتدحرجون.	14 βελεσιν αυτου κατηκοντισεν με κεχρηται μοι ως βουλεται εν οδυναις πεφυρμαι
15 انقلبت عليّ اهوال. طردت كالريح نعمتي فعبرت كالسحاب سعادتي	15 επιστρεφονται δε μου αι οδυναι ωχετο μου η ελπις ωσπερ πνευμα και ωσπερ νεφος η σωτηρια μου
16 فالآن انهالت نفسي عليّ واخذتني ايام المذلّة.	16 και νυν επ' εμε εκχυθησεται η ψυχη μου εχουσιν δε με ημεραι οδυνων
17 الليل ينخر عظامي فيّ وعارقيّ لا تهجع.	17 νυκτι δε μου τα οστα συγκεκαυται τα δε νευρα μου διαλελυται
18 بكثرة الشدة تنكّر لبسي. مثل جيب قميصي حزمتني.	18 εν πολλη ισχυι επελαβετο μου της στολης ωσπερ το περιστομιον του χιτωνος μου περιεσχεν με
19 قد طرحني في الوحل فاشبهت التراب والرماد.	19 ηγησαι δε με ισα πηλω εν γη και σποδω μου η μερις
20 اليك اصرخ فما تستجيب لي. اقوم فما تنتبه اليّ.	20 κεκραγα δε προς σε και ουκ εισακουεις μου εστησαν και κατενοησαν με
21 تحولت الى جاف من نحوي. بقدرة يدك تضطهدني.	21 επεβης δε μοι ανελεημονως χειρι κραταια με εμαστιγωσας
22 حملتني اركبتني الريح وذوبتني تشوها.	22 εταξας δε με εν οδυναις και απερριψας με απο σωτηριας
23 لاني اعلم انك الى الموت تعيدني والى بيت ميعاد كل حيّ.	23 οιδα γαρ οτι θανατος με εκτριψει οικια γαρ παντι θνητω γη
24 ولكن في الخراب ألا يمد يدا. في البليّة ألا يستغيث عليها	24 ει γαρ οφελον δυναιμην εμαυτον χειρωσασθαι η δεηθεις γε ετερου και ποιησει μοι τουτο
25 ألم ابك لمن عسر يومه. ألم تكتئب نفسي على المسكين.	25 εγω δε επι παντι αδυνατω εκλαυσα εστεναξα δε ιδων ανδρα εν αναγκαις
26 حينما ترجيت الخير جاء الشر. وانتظرت النور فجاء الدجى.	26 εγω δε επεχων αγαθοις ιδου συνηντησαν μοι μαλλον ημεραι κακων
27 امعائي تغلي ولا تكف. تقدمتني ايام المذلة.	27 η κοιλια μου εξεζεσεν και ου σιωπησεται προεφθασαν με ημεραι πτωχειας
28 اسوددت لكن بلا شمس. قمت في الجماعة اصرخ.	28 στενων πεπορευμαι ανευ φιμου εστηκα δε εν εκκλησια κεκραγως
29 صرت اخا للذئاب وصاحبا لرئال النعام.	29 αδελφος γεγονα σειρηνων εταιρος δε στρουθων
30 حرش جلدي عليّ وعظامي احترّت من الحرارة فيّ.	30 το δε δερμα μου εσκοτωται μεγαλως τα δε οστα μου απο καυματος
31 صار عودي للنوح ومزماري لصوت الباكين	31 απεβη δε εις παθος μου η κιθαρα ο δε ψαλμος μου εις κλαυθμον εμοι