Seconda lettera ai Corinzi (מכתב שני לקורינתים) 15

MODERN HEBREW BIBLE	SMITH VAN DYKE
1 אז באו אל ישוע הסופרים והפרושים אשר מירושלים	1 حينئذ جاء الى يسوع كتبة وفريسيون الذين من اورشليم قائلين.
2 ויאמרו מדוע תלמידיך עברים את קבלת הזקנים כי אינם רחצים את ידיהם באכלם לחם	2 لماذا يتعدى تلاميذك تقليد الشيوخ. فانهم لا يغسلون ايديهم حينما ياكلون خبزا.
3 ויען ויאמר אליהם מדוע גם אתם עברים את מצות אלהים בעבור קבלתכם	3 فاجاب وقال لهم وانتم ايضا لماذا تتعدون وصية الله بسبب تقليدكم.
4 כי אלהים צוה לאמר כבד את אביך ואת אמך ומקלל אביו ואמו מות יומת	4 فان الله اوصى قائلا اكرم اباك وامك. ومن يشتم ابا او اما فليمت موتا.
5 ואתם אמרים האמר לאביו ולאמו קרבן כל מה שאתה נהנה לי אין עליו לכבד את אביו ואת אמו	5 واما انتم فتقولون من قال لابيه او امه قربان هو الذي تنتفع به مني. فلا يكرم اباه او امه.
6 ותפרו את דבר האלהים בעבור קבלתכם	6 فقد ابطلتم وصية الله بسبب تقليدكم.
7 חנפים היטב נבא עליכם ישעיהו לאמר	7 يا مراؤون حسنا تنبأ عنكم اشعياء قائلا.
8 העם הזה נגש בפיו ובשפתיו כבדוני ולבו רחק ממני	8 يقترب اليّ هذا الشعب بفمه ويكرمني بشفتيه واما قلبه فمبتعد عني بعيدا.
9 ותהו יראתם אתי מצות אנשים מלמדים	9 وباطلا يعبدونني وهم يعلمون تعاليم هي وصايا الناس
10 ויקרא אל העם ויאמר להם שמעו והבינו	10 ثم دعا الجمع وقال لهم اسمعوا وافهموا.
11 לא הבא אל הפה יטמא את האדם כי אם היוצא מן הפה הוא מטמא את האדם	11 ليس ما يدخل الفم ينجس الانسان. بل ما يخرج من الفم هذا ينجس الانسان.
12 ויגשו אליו תלמידיו ויאמרו הידעת כי הפרושים בשמעם את הדבר הזה נכשלו בו	12 حينئذ تقدم تلاميذه وقالوا له اتعلم ان الفريسيين لما سمعوا القول نفروا.
13 ויען ויאמר כל מטע אשר לא נטע אבי שבשמים עקור יעקר	13 فاجاب وقال كل غرس لم يغرسه ابي السماوي يقلع.
14 הניחו אותם מנהלים עורים המה לעורים וכי יוליך עור את העור ונפלו שניהם בתוך הבור	14 اتركوهم. هم عميان قادة عميان. وان كان اعمى يقود اعمى يسقطان كلاهما في حفرة.
15 ויען פטרוס ויאמר אליו באר לנו את המשל הזה	15 فاجاب بطرس وقال له فسّر لنا هذا المثل.
16 ויאמר ישוע עדנה גם אתם באין בינה	16 فقال يسوع هل انتم ايضا حتى الآن غير فاهمين.
17 העוד לא תשכילו כי כל הבא אל הפה יורד אל הכרש וישפך משם למוצאות	17 ألا تفهمون بعد ان كل ما يدخل الفم يمضي الى الجوف ويندفع الى المخرج.
18 אבל היוצא מן הפה יוצא מן הלב והוא מטמא את האדם	18 واما ما يخرج من الفم فمن القلب يصدر. وذلك ينجس الانسان.
19 כי מן הלב יוצאות מחשבות רע רציחות נאופים זנונים גנבות עדיות שקר וגדופים	19 لان من القلب تخرج افكار شريرة قتل زنى فسق سرقة شهادة زور تجديف.
20 אלה הם המטמאים את האדם אבל אכול בלי נטילת ידים לא יטמא את האדם	20 هذه هي التي تنجس الانسان. واما الأكل بايد غير مغسولة فلا ينجس الانسان
21 ויצא ישוע משם ויסר אל גלילות צור וצידון	21 ثم خرج يسوع من هناك وانصرف الى نواحي صور وصيدا.
22 והנה אשה כנענית יצאה מן הגבולות ההם ותצעק אליו לאמר חנני אדני בן דוד כי בתי מענה מאד על ידי שד	22 واذا امرأة كنعانية خارجة من تلك التخوم صرخت اليه قائلة ارحمني يا سيد يا ابن داود. ابنتي مجنونة جدا.
23 והוא לא ענה אתה דבר ויגשו תלמידיו ויבקשו ממנו לאמר שלחה כי צעקת היא אחרינו	23 فلم يجبها بكلمة. فتقدم تلاميذه وطلبوا اليه قائلين اصرفها لانها تصيح وراءنا.
24 ויען ויאמר לא שלחתי כי אם אל הצאן האבדות לבית ישראל	24 فاجاب وقال لم أرسل الا الى خراف بيت اسرائيل الضالة.
25 והיא באה ותשתחו לו לאמר אדני עזרני	25 فأتت وسجدت له قائلة يا سيد أعنّي.
26 ויען ויאמר לא טוב לקחת את לחם הבנים ולהשליכו לצעירי הכלבים	26 فاجاب وقال ليس حسنا ان يؤخذ خبز البنين ويطرح للكلاب.
27 ותאמר כן אדני אפס כי גם צעירי הכלבים יאכלו מפרורים הנפלים מעל שלחן אדניהם	27 فقالت نعم يا سيد. والكلاب ايضا تأكل من الفتات الذي يسقط من مائدة اربابها.
28 ויען ישוע ויאמר אליה אשה גדלה אמונתך יהי לך כרצונך ותרפא בתה מן השעה ההיא	28 حينئذ اجاب يسوع وقال لها يا امرأة عظيم ايمانك. ليكن لك كما تريدين. فشفيت ابنتها من تلك الساعة
29 ויעבר ישוע משם ויבא אל ים הגליל ויעל ההרה וישב שם	29 ثم انتقل يسوع من هناك وجاء الى جانب بحر الجليل. وصعد الى الجبل وجلس هناك.
30 ויבאו אליו המון עם רב ועמהם פסחים עורים חרשים קטעים ורבים כהמה ויפילום לרגלי ישוע וירפאם	30 فجاء اليه جموع كثيرة معهم عرج وعمي وخرس وشل وآخرون كثيرون. وطرحوهم عند قدمي يسوع. فشفاهم
31 ויתמהו העם בראותם את האלמים מדברים והקטעים בריאים והפסחים מתהלכים והעורים ראים וישבחו את אלהי ישראל	31 حتى تعجب الجموع اذ رأوا الخرس يتكلمون والشل يصحّون والعرج يمشون والعمي يبصرون. ومجدوا اله اسرائيل
32 ויקרא ישוע אל תלמידיו ויאמר נכמרו רחמי על העם כי זה שלשת ימים עמדו עמדי ואין להם מה לאכל ואינני אבה לשלחם רעבים פן יתעלפו בדרך	32 واما يسوع فدعا تلاميذه وقال اني اشفق على الجمع لان الآن لهم ثلاثة ايام يمكثون معي وليس لهم ما ياكلون. ولست اريد ان اصرفهم صائمين لئلا يخوّروا في الطريق.
33 ויאמרו אליו התלמידים מאין לנו די לחם במדבר להשביע את ההמון הגדול הזה	33 فقال له تلاميذه من اين لنا في البرية خبز بهذا المقدار حتى يشبع جمعا هذا عدده.
34 ויאמר ישוע אליהם כמה ככרות לחם לכם ויאמרו שבע ומעט דגים קטנים	34 فقال لهم يسوع كم عندكم من الخبز. فقالوا سبعة وقليل من صغار السمك.
35 ויצו את המון העם לשבת לארץ	35 فأمر الجموع ان يتكئوا على الارض.
36 ויקח את שבע ככרות הלחם ואת הדגים ויברך ויפרס ויתן אל התלמידים והתלמידים נתנו לעם	36 واخذ السبع خبزات والسمك وشكر وكسر واعطى تلاميذه والتلاميذ اعطوا الجمع
37 ויאכלו כלם וישבעו וישאו מן הפתותים הנותרים שבעה דודים מלאים	37 فاكل الجميع وشبعوا. ثم رفعوا ما فضل من الكسر سبعة سلال مملوءة.
38 והאכלים היו ארבעת אלפי איש מלבד הנשים והטף	38 والآكلون كانوا اربعة آلاف رجل ما عدا النساء والاولاد.
39 וישלח את העם וירד באניה ויבא אל גבול מגדלא	39 ثم صرف الجموع وصعد الى السفينة وجاء الى تخوم مجدل