ΙΩΒ - Giobbe - Job 37

LXX	NOVA VULGATA
1 και ταυτης εταραχθη η καρδια μου και απερρυη εκ του τοπου αυτης	1 Super hoc expavit cor meum et emotum est de loco suo.
2 ακουε ακοην εν οργη θυμου κυριου και μελετη εκ στοματος αυτου εξελευσεται	2 Audite fremitum vocis eius et murmur de ore illius procedens.
3 υποκατω παντος του ουρανου αρχη αυτου και το φως αυτου επι πτερυγων της γης	3 Subter omnes caelos ipsum revolvit, et lumen illius super terminos terrae.
4 οπισω αυτου βοησεται φωνη βροντησει εν φωνη υβρεως αυτου και ουκ ανταλλαξει αυτους οτι ακουσει φωνην αυτου	4 Post eum rugiet sonitus, tonabit voce magnitudinis suae; et non retardabit, cum audita fuerit vox eius.
5 βροντησει ο ισχυρος εν φωνη αυτου θαυμασια εποιησεν γαρ μεγαλα α ουκ ηδειμεν	5 Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia.
6 συντασσων χιονι γινου επι της γης και χειμων υετος και χειμων υετων δυναστειας αυτου	6 Qui praecipit nivi, ut descendat in terram, et hiemis pluviis et imbri, ut roborentur.
7 εν χειρι παντος ανθρωπου κατασφραγιζει ινα γνω πας ανθρωπος την εαυτου ασθενειαν	7 Qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.
8 εισηλθεν δε θηρια υπο σκεπην ησυχασαν δε επι κοιτης	8 Ingredietur bestia latibulum et in antro suo morabitur.
9 εκ ταμιειων επερχονται διναι απο δε ακρωτηριων ψυχος	9 Ab interioribus egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.
10 και απο πνοης ισχυρου δωσει παγος οιακιζει δε το υδωρ ως εαν βουληται	10 Flante Deo, datur gelu, et expansio aquarum solidatur.
11 και εκλεκτον καταπλασσει νεφελη διασκορπιει νεφος φως αυτου	11 Fulgur proicitur a nube, et nubes spargunt lumen suum;
12 και αυτος κυκλωματα διαστρεψει εν θεεβουλαθω εις εργα αυτων παντα οσα αν εντειληται αυτοις ταυτα συντετακται παρ' αυτου επι της γης	12 quae lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne, quod praeceperit illis super faciem orbis terrarum,
13 εαν εις παιδειαν εαν εις την γην αυτου εαν εις ελεος ευρησει αυτον	13 sive in castigatione terrae suae, sive in misericordia eas iusserit inveniri.
14 ενωτιζου ταυτα ιωβ στηθι νουθετου δυναμιν κυριου	14 Ausculta haec, Iob; sta et considera mirabilia Dei.
15 οιδαμεν οτι ο θεος εθετο εργα αυτου φως ποιησας εκ σκοτους	15 Numquid scis quando praeceperit Deus, ut ostenderent lucem nubes eius?
16 επισταται δε διακρισιν νεφων εξαισια δε πτωματα πονηρων	16 Numquid nosti semitas nubium magnas et mirabilia perfecti scientia?
17 σου δε η στολη θερμη ησυχαζεται δε επι της γης	17 Nonne vestimenta tua calida sunt, cum quieverit terra austro?
18 στερεωσεις μετ' αυτου εις παλαιωματα ισχυραι ως ορασις επιχυσεως	18 Tu forsitan cum eo expandisti caelos, qui solidissimi, quasi aere, fusi sunt?
19 δια τι διδαξον με τι ερουμεν αυτω και παυσωμεθα πολλα λεγοντες	19 Ostende nobis quid dicamus illi; nos disponere verba nescimus propter tenebras.
20 μη βιβλος η γραμματευς μοι παρεστηκεν ινα ανθρωπον εστηκως κατασιωπησω	20 Quis narrabit ei, quae loquor? Et, si locutus fuerit, homo deglutietur.
21 πασιν δ' ουχ ορατον το φως τηλαυγες εστιν εν τοις παλαιωμασιν ωσπερ το παρ' αυτου επι νεφων	21 At nunc non vident lucem: aer offuscatus est nubibus, sed ventus transiens fugabit eas.
22 απο βορρα νεφη χρυσαυγουντα επι τουτοις μεγαλη η δοξα και τιμη παντοκρατορος	22 Ab aquilone splendor auri venit; et circa Deum terribilis maiestas.
23 και ουχ ευρισκομεν αλλον ομοιον τη ισχυι αυτου ο τα δικαια κρινων ουκ οιει επακουειν αυτον	23 Omnipotentem attingere non possumus: magnus fortitudine; et iudicium et multam iustitiam deprimere non potest.
24 διο φοβηθησονται αυτον οι ανθρωποι φοβηθησονται δε αυτον και οι σοφοι καρδια	24 Ideo timebunt eum homines, non contemplabitur omnes, qui sibi videntur corde sapientes ”.