ΙΩΒ - Giobbe - Job 37

LXX	JERUSALEM
1 και ταυτης εταραχθη η καρδια μου και απερρυη εκ του τοπου αυτης	1 Mon coeur lui-même en tremble et bondit hors de sa place.
2 ακουε ακοην εν οργη θυμου κυριου και μελετη εκ στοματος αυτου εξελευσεται	2 Ecoutez, écoutez le fracas de sa voix, le grondement qui sort de sa bouche!
3 υποκατω παντος του ουρανου αρχη αυτου και το φως αυτου επι πτερυγων της γης	3 Son éclair est lâché sous l'étendue des cieux, il atteint les extrémités de la terre.
4 οπισω αυτου βοησεται φωνη βροντησει εν φωνη υβρεως αυτου και ουκ ανταλλαξει αυτους οτι ακουσει φωνην αυτου	4 Derrière lui mugit une voix, car Dieu tonne de sa voix superbe. Et il ne retient pas ses foudres tant quesa voix retentit.
5 βροντησει ο ισχυρος εν φωνη αυτου θαυμασια εποιησεν γαρ μεγαλα α ουκ ηδειμεν	5 Oui, Dieu nous fait voir des merveilles, il accomplit des oeuvres grandioses qui nous dépassent.
6 συντασσων χιονι γινου επι της γης και χειμων υετος και χειμων υετων δυναστειας αυτου	6 Quand il dit à la neige: "Tombe sur la terre!" aux averses: "Pleuvez dru!"
7 εν χειρι παντος ανθρωπου κατασφραγιζει ινα γνω πας ανθρωπος την εαυτου ασθενειαν	7 alors il suspend l'activité des hommes, pour que chacun reconnaisse là son oeuvre.
8 εισηλθεν δε θηρια υπο σκεπην ησυχασαν δε επι κοιτης	8 Les animaux regagnent leurs repaires et s'abritent dans leurs tanières.
9 εκ ταμιειων επερχονται διναι απο δε ακρωτηριων ψυχος	9 De la Chambre australe sort l'ouragan et les vents du nord amènent le froid.
10 και απο πνοης ισχυρου δωσει παγος οιακιζει δε το υδωρ ως εαν βουληται	10 Au souffle de Dieu se forme la glace et la surface des eaux se durcit.
11 και εκλεκτον καταπλασσει νεφελη διασκορπιει νεφος φως αυτου	11 Il charge d'humidité les nuages et les nuées d'orage diffusent son éclair.
12 και αυτος κυκλωματα διαστρεψει εν θεεβουλαθω εις εργα αυτων παντα οσα αν εντειληται αυτοις ταυτα συντετακται παρ' αυτου επι της γης	12 Et lui les fait circuler et préside à leur alternance. Ils exécutent en tout ses ordres, sur la face de sonmonde terrestre.
13 εαν εις παιδειαν εαν εις την γην αυτου εαν εις ελεος ευρησει αυτον	13 Soit pour châtier les peuples de la terre, soit pour une oeuvre de bonté, il les envoie.
14 ενωτιζου ταυτα ιωβ στηθι νουθετου δυναμιν κυριου	14 Ecoute ceci, Job, sans broncher, et réfléchis aux merveilles de Dieu.
15 οιδαμεν οτι ο θεος εθετο εργα αυτου φως ποιησας εκ σκοτους	15 Sais-tu comment Dieu leur commande, et comment sa nuée fait luire l'éclair?
16 επισταται δε διακρισιν νεφων εξαισια δε πτωματα πονηρων	16 Sais-tu comment il suspend les nuages en équilibre, prodige d'une science consommée?
17 σου δε η στολη θερμη ησυχαζεται δε επι της γης	17 Toi, quand tes vêtements sont brûlants et que la terre se tient immobile sous le vent du sud,
18 στερεωσεις μετ' αυτου εις παλαιωματα ισχυραι ως ορασις επιχυσεως	18 peux-tu étendre comme lui la nue, durcie comme un miroir de métal fondu?
19 δια τι διδαξον με τι ερουμεν αυτω και παυσωμεθα πολλα λεγοντες	19 Apprends-moi ce qu'il faut lui dire: mieux vaut ne plus discuter à cause de nos ténèbres.
20 μη βιβλος η γραμματευς μοι παρεστηκεν ινα ανθρωπον εστηκως κατασιωπησω	20 Mes paroles comptent-elles pour lui, est-il informé des ordres d'un homme?
21 πασιν δ' ουχ ορατον το φως τηλαυγες εστιν εν τοις παλαιωμασιν ωσπερ το παρ' αυτου επι νεφων	21 Un temps la lumière devient invisible, lorsque les nuages l'obscurcissent; puis le vent passe et lesbalaie,
22 απο βορρα νεφη χρυσαυγουντα επι τουτοις μεγαλη η δοξα και τιμη παντοκρατορος	22 et du nord arrive la clarté. Dieu s'entoure d'une splendeur redoutable;
23 και ουχ ευρισκομεν αλλον ομοιον τη ισχυι αυτου ο τα δικαια κρινων ουκ οιει επακουειν αυτον	23 lui, Shaddaï, nous ne pouvons l'atteindre. Suprême par la force et l'équité, maître en justice sansopprimer,
24 διο φοβηθησονται αυτον οι ανθρωποι φοβηθησονται δε αυτον και οι σοφοι καρδια	24 il s'impose à la crainte des hommes; à lui la vénération de tous les esprits sensés!