ΙΩΒ - Giobbe - Job 35

LXX	JERUSALEM
1 υπολαβων δε ελιους λεγει	1 Elihu reprit son discours et dit:
2 τι τουτο ηγησω εν κρισει συ τις ει οτι ειπας δικαιος ειμι εναντι κυριου	2 Crois-tu assurer ton droit, affirmer ta justice devant Dieu,
3 η ερεις τι ποιησω αμαρτων	3 d'oser lui dire: "Que t'importe à toi, ou quel avantage pour moi, si j'ai péché ou non?"
4 εγω σοι δωσω αποκρισιν και τοις τρισιν φιλοις σου	4 Eh bien! moi, je te répondrai, et à tes amis en même temps.
5 αναβλεψον εις τον ουρανον και ιδε καταμαθε δε νεφη ως υψηλα απο σου	5 Considère les cieux et regarde, vois comme les nuages sont plus élevés que toi!
6 ει ημαρτες τι πραξεις ει δε και πολλα ηνομησας τι δυνασαι ποιησαι	6 Si tu pèches, en quoi l'atteins-tu? Si tu multiplies tes offenses, lui fais-tu quelque mal?
7 επει δε ουν δικαιος ει τι δωσεις αυτω η τι εκ χειρος σου λημψεται	7 Si tu es juste, que lui donnes-tu, ou que reçoit-il de ta main?
8 ανδρι τω ομοιω σου η ασεβεια σου και υιω ανθρωπου η δικαιοσυνη σου	8 Ce sont tes semblables qu'affecte ta méchanceté, des mortels que concerne ta justice.
9 απο πληθους συκοφαντουμενοι κεκραξονται βοησονται απο βραχιονος πολλων	9 Ils gémissent sous le poids de l'oppression, ils crient au secours sous la tyrannie des grands,
10 και ουκ ειπεν που εστιν ο θεος ο ποιησας με ο κατατασσων φυλακας νυκτερινας	10 mais nul ne pense à dire: "Où est Dieu, mon auteur, lui qui fait éclater dans la nuit les chantsd'allégresse,
11 ο διοριζων με απο τετραποδων γης απο δε πετεινων ουρανου	11 qui nous rend plus avisés que les bêtes sauvages, plus sages que les oiseaux du ciel?"
12 εκει κεκραξονται και ου μη εισακουση και απο υβρεως πονηρων	12 Alors on crie, sans qu'il réponde, sous le coup de l'orgueil des méchants.
13 ατοπα γαρ ου βουλεται ο κυριος ιδειν αυτος γαρ ο παντοκρατωρ ορατης εστιν	13 Assurément Dieu n'écoute pas la vanité, Shaddaï n'y prête pas attention.
14 των συντελουντων τα ανομα και σωσει με κριθητι δε εναντιον αυτου ει δυνασαι αινεσαι αυτον ως εστιν	14 Et encore moins quand tu dis: "Je ne le vois pas, mon procès est ouvert devant lui et je l'attends."
15 και νυν οτι ουκ εστιν επισκεπτομενος οργην αυτου και ουκ εγνω παραπτωματι σφοδρα	15 Ou bien: "Sa colère ne châtie pas, et il semble ignorer la révolte de l'homme."
16 και ιωβ ματαιως ανοιγει το στομα αυτου εν αγνωσια ρηματα βαρυνει	16 Job, alors, ouvre la bouche pour parler dans le vide, par ignorance, il multiplie les mots.