Knjiga o Jobu 8

Biblija Hrvatski	BIBLIA
1 Bildad iz Šuaha progovori tad i reče:	1 Bildad de Súaj tomó la palabra y dijo:
2 »Dokad ćeš jošte govoriti tako, dokle će ti riječ kao vihor biti?	2 ¿Hasta cuándo estarás hablando de ese modo, y un gran viento serán las razones de tu boca?
3 Ta zar može Bog pravo pogaziti, može li pravdu izvrnut’ Svesilni?	3 ¿Acaso Dios tuerce el derecho, Sadday pervierte la justicia?
4 Ako mu djeca tvoja sagriješiše, preda ih zato bezakonju njinu.	4 Si tus hijos pecaron contra él, ya los dejó a merced de sus delitos.
5 Al’ ako Boga potražiš iskreno i od Svesilnog milost ti izmoliš;	5 Mas si tú a Dios recurres e imploras a Sadday,
6 ako li budeš čist i neporočan, odsad će svagda on nad tobom bdjeti i obnovit će kuću pravedniku.	6 si eres irreprochable y recto, desde ahora él velará sobre ti y restaurará tu morada de justicia.
7 Bit će malena tvoja sreća prošla prema budućoj što te očekuje.	7 Tu pasado parecerá insignificante el lado de tu espléndido futuro.
8 No pitaj samo prošle naraštaje, na mudrost pređa njihovih pripazi.	8 Pregunta, si no, a la generación pasada, medita en la experiencia de sus padres.
9 Od jučer mi smo i ništa ne znamo, poput sjene su na zemlji nam dani.	9 Nosotros de ayer somos y no sabemos nada, como una sombra nuestros días en la tierra.
10 Oni će te poučit’ i reći ti, iz srca će svog izvući besjede:	10 Pero ellos te instruirán y te hablarán, y de su corazón sacarán estas máximas:
11 ‘Izvan močvare zar će rogoz nići? Zar će bez vode trstika narasti?	11 «¿Brota acaso el papiro sin marismas? ¿Crece sin agua el junco?
12 Zeleni se sva, al’ i nekošena usahne prije svake druge trave.	12 Aún en su verdor, sin ser cortado, antes que toda otra hierba se marchita.
13 To je kob svakog tko Boga zaboravi; tako propada nada bezbožnika.	13 Tal es el fin de los que a Dios olvidan, así fenece la esperanza del impío.
14 Nît je tanana njegovo uzdanje, a ufanje mu kuća paukova.	14 Su confianza es un hilo solamente, su seguridad una tela de araña.
15 Nasloni li se, ona mu se ljulja, prihvati li se, ona mu se ruši.	15 Se apoya en su morada, y no le aguanta, se agarra a ella y no resiste.
16 Zeleni se i sav na suncu buja, vrt su mu cio mladice prerasle.	16 Bien regado ante la faz del sol, por encima de su huerto salían sus renuevos.
17 Svojim korijenjem krš je isprepleo te život crpe iz živa kamena.	17 Sobre un majano entrelazadas sus raíces, vivía en una casa de piedra.
18 A kad ga s mjesta njegova istrgnu, ono ga niječe: ‘Nikada te ne vidjeh!’	18 Mas cuando se le arranca de su sitio, éste le niega: “¡No te he visto jamás!”
19 I evo gdje na putu sada trune dok drugo bilje već niče iz zemlje.	19 Y vedle ya cómo se pudre en el camino, mientras que del suelo brotan otros.»
20 Ne, Bog neće odbacit’ neporočne, niti će rukom poduprijet’ opake.	20 No, Dios no rechaza al íntegro, ni da la mano a los malvados.
21 Smijeh će ti opet ispuniti usta, s usana će odjeknuti klicanje.	21 La risa ha de llenar aún tu boca y tus labios el clamor de júbilo.
22 Dušmane će ti odjenut’ sramota i šatora će nestat’ zlikovačkog.’«	22 Tus enemigos serán cubiertos de vergüenza, y desaparecerá la tienda de los malos.