1 Come la neve all'estate e come la pioggia alla messe, così lo stolto è indegno della gloria. | 1 οι εμοι λογοι ειρηνται υπο θεου βασιλεως χρηματισμος ον επαιδευσεν η μητηρ αυτου |
2 Come il passero svolazza, come la rondine vola via, così la maledizione senza motivo non ha effetto. | 2 τι τεκνον τηρησεις τι ρησεις θεου πρωτογενες σοι λεγω υιε τι τεκνον εμης κοιλιας τι τεκνον εμων ευχων |
3 Briglia al cavallo, freno all'asino e bastone per il dorso degli stolti. | 3 μη δως γυναιξι σον πλουτον και τον σον νουν και βιον εις υστεροβουλιαν |
4 Non risponder allo stolto secondo la sua stoltezza, altrimenti rassomigli a lui pure tu. | 4 μετα βουλης παντα ποιει μετα βουλης οινοποτει οι δυνασται θυμωδεις εισιν οινον δε μη πινετωσαν |
5 Rispondi allo stolto per la sua stoltezza, perché non si creda di esser saggio. | 5 ινα μη πιοντες επιλαθωνται της σοφιας και ορθα κριναι ου μη δυνωνται τους ασθενεις |
6 Si mutila i piedi, beve la violenza chi invia un messaggio per mezzo di uno stolto. | 6 διδοτε μεθην τοις εν λυπαις και οινον πινειν τοις εν οδυναις |
7 Vacillano le ginocchia dello sciancato e il proverbio sulla bocca degli stolti. | 7 ινα επιλαθωνται της πενιας και των πονων μη μνησθωσιν ετι |
8 Come uno che mette una pietra nella fionda, così è chi dà gloria allo stolto. | 8 ανοιγε σον στομα λογω θεου και κρινε παντας υγιως |
9 Una spina cresce nella mano dell'ubriacone: il proverbio nella bocca degli stolti. | 9 ανοιγε σον στομα και κρινε δικαιως διακρινε δε πενητα και ασθενη |
10 Un arciere che ferisce ogni passante è colui che ingaggia uno stolto. | 10 γυναικα ανδρειαν τις ευρησει τιμιωτερα δε εστιν λιθων πολυτελων η τοιαυτη |
11 Come un cane ritorna al suo vomito, lo stolto ripete la sua stoltezza. | 11 θαρσει επ' αυτη η καρδια του ανδρος αυτης η τοιαυτη καλων σκυλων ουκ απορησει |
12 Vedi uno che si crede di esser saggio? C'è da sperar più dallo stolto che da lui. | 12 ενεργει γαρ τω ανδρι αγαθα παντα τον βιον |
13 Dice il pigro: "C'è una fiera nella strada, un leone è nelle vie!". | 13 μηρυομενη ερια και λινον εποιησεν ευχρηστον ταις χερσιν αυτης |
14 La porta gira sul suo cardine e il pigro sul suo letto. | 14 εγενετο ωσει ναυς εμπορευομενη μακροθεν συναγει δε αυτη τον βιον |
15 Allunga il pigro la sua mano al piatto, ma fa fatica a portarla alla sua bocca. | 15 και ανισταται εκ νυκτων και εδωκεν βρωματα τω οικω και εργα ταις θεραπαιναις |
16 Il pigro si reputa più saggio di sette che rispondono con senno. | 16 θεωρησασα γεωργιον επριατο απο δε καρπων χειρων αυτης κατεφυτευσεν κτημα |
17 Come chi prende per la coda il can che passa è chi si impiccia di una lite altrui. | 17 αναζωσαμενη ισχυρως την οσφυν αυτης ηρεισεν τους βραχιονας αυτης εις εργον |
18 Come colui che per fare il pazzo tira giavellotti, frecce e morte, | 18 εγευσατο οτι καλον εστιν το εργαζεσθαι και ουκ αποσβεννυται ολην την νυκτα ο λυχνος αυτης |
19 così è colui che mente al suo prossimo e dice: "Non mi posso divertire?". | 19 τους πηχεις αυτης εκτεινει επι τα συμφεροντα τας δε χειρας αυτης ερειδει εις ατρακτον |
20 Finisce la legna, il fuoco si spegne; non c'è denigratore, la collera si placa. | 20 χειρας δε αυτης διηνοιξεν πενητι καρπον δε εξετεινεν πτωχω |
21 Carbone sulle braci e legna sopra il fuoco: è l'uomo rissoso che attizza sempre liti. | 21 ου φροντιζει των εν οικω ο ανηρ αυτης οταν που χρονιζη παντες γαρ οι παρ' αυτης ενδιδυσκονται |
22 Le parole del denigratore son cibi deliziosi che scendono fino al fondo delle viscere. | 22 δισσας χλαινας εποιησεν τω ανδρι αυτης εκ δε βυσσου και πορφυρας εαυτη ενδυματα |
23 Argento con scorie spalmato sulla creta: labbra ardenti e cuore malvagio. | 23 περιβλεπτος δε γινεται εν πυλαις ο ανηρ αυτης ηνικα αν καθιση εν συνεδριω μετα των γεροντων κατοικων της γης |
24 Chi odia si maschera con le sue labbra, ma cova nel suo intimo l'inganno. | 24 σινδονας εποιησεν και απεδοτο περιζωματα δε τοις χαναναιοις |
25 Se aggrazia la sua voce non gli credere: perché ci son sette obbrobri nel suo cuore. | 25 στομα αυτης διηνοιξεν προσεχοντως και εννομως και ταξιν εστειλατο τη γλωσση αυτης |
26 Può nascondersi l'odio con la dissimulazione: ma la sua malizia si svelerà nell'assemblea. | 26 ισχυν και ευπρεπειαν ενεδυσατο και ευφρανθη εν ημεραις εσχαταις |
27 Chi scava una fossa ci cade e una pietra ricade su chi la rotola. | 27 στεγναι διατριβαι οικων αυτης σιτα δε οκνηρα ουκ εφαγεν |
28 Una lingua bugiarda odia chi ferisce e una bocca sdolcinata produce la rovina. | 28 το στομα δε ανοιγει σοφως και νομοθεσμως η δε ελεημοσυνη αυτης ανεστησεν τα τεκνα αυτης και επλουτησαν και ο ανηρ αυτης ηνεσεν αυτην |
| 29 πολλαι θυγατερες εκτησαντο πλουτον πολλαι εποιησαν δυνατα συ δε υπερκεισαι και υπερηρας πασας |
| 30 ψευδεις αρεσκειαι και ματαιον καλλος γυναικος γυνη γαρ συνετη ευλογειται φοβον δε κυριου αυτη αινειτω |
| 31 δοτε αυτη απο καρπων χειρων αυτης και αινεισθω εν πυλαις ο ανηρ αυτης . |