1 επικαλεσαι δε ει τις σοι υπακουσεται η ει τινα αγγελων αγιων οψη | 1 Chama para ver se te respondem; a qual dos santos te dirigirás? |
2 και γαρ αφρονα αναιρει οργη πεπλανημενον δε θανατοι ζηλος | 2 O arrebatamento mata o insensato, a inveja leva o tolo à morte. |
3 εγω δε εωρακα αφρονας ριζαν βαλλοντας αλλ' ευθεως εβρωθη αυτων η διαιτα | 3 Vi o insensato deitar raiz, e de repente sua morada apodreceu. |
4 πορρω γενοιντο οι υιοι αυτων απο σωτηριας κολαβρισθειησαν δε επι θυραις ησσονων και ουκ εσται ο εξαιρουμενος | 4 Seus filhos são privados de qualquer socorro, são pisados à porta, ninguém os defende. |
5 α γαρ εκεινοι συνηγαγον δικαιοι εδονται αυτοι δε εκ κακων ουκ εξαιρετοι εσονται εκσιφωνισθειη αυτων η ισχυς | 5 O faminto come sua colheita e a leva embora, por detrás da cerca de espinhos, e os sequiosos engolem seus bens. |
6 ου γαρ μη εξελθη εκ της γης κοπος ουδε εξ ορεων αναβλαστησει πονος | 6 Pois o mal não sai do pó, e o sofrimento não brota da terra: |
7 αλλα ανθρωπος γενναται κοπω νεοσσοι δε γυπος τα υψηλα πετονται | 7 é o homem quem causa o sofrimento como as faíscas voam no ar. |
8 ου μην δε αλλα εγω δεηθησομαι κυριου κυριον δε τον παντων δεσποτην επικαλεσομαι | 8 Por isso, eu rogarei a Deus, apresentarei minha súplica ao Senhor. |
9 τον ποιουντα μεγαλα και ανεξιχνιαστα ενδοξα τε και εξαισια ων ουκ εστιν αριθμος | 9 Ele faz coisas grandes e insondáveis, maravilhas incalculáveis; |
10 τον διδοντα υετον επι την γην αποστελλοντα υδωρ επι την υπ' ουρανον | 10 espalha a chuva sobre a terra, e derrama as águas sobre os campos; |
11 τον ποιουντα ταπεινους εις υψος και απολωλοτας εξεγειροντα | 11 exalta os humildes, e dá nova alegria aos que estão de luto; |
12 διαλλασσοντα βουλας πανουργων και ου μη ποιησουσιν αι χειρες αυτων αληθες | 12 frustra os projetos dos maus, cujas mãos não podem executar os planos; |
13 ο καταλαμβανων σοφους εν τη φρονησει βουλην δε πολυπλοκων εξεστησεν | 13 apanha os jeitosos em suas próprias manhas, e os projetos dos astutos se tornam prematuros; |
14 ημερας συναντησεται αυτοις σκοτος το δε μεσημβρινον ψηλαφησαισαν ισα νυκτι | 14 em pleno dia encontram as trevas, e andam às apalpadelas ao meio-dia como se fosse noite. |
15 απολοιντο δε εν πολεμω αδυνατος δε εξελθοι εκ χειρος δυναστου | 15 Salva o fraco da espada da língua deles, e o pobre da mão do poderoso; |
16 ειη δε αδυνατω ελπις αδικου δε στομα εμφραχθειη | 16 volta a esperança ao infeliz, e é fechada a boca da iniqüidade. |
17 μακαριος δε ανθρωπος ον ηλεγξεν ο κυριος νουθετημα δε παντοκρατορος μη απαναινου | 17 Bem-aventurado o homem a quem Deus corrige! Não desprezes a lição do Todo-poderoso, |
18 αυτος γαρ αλγειν ποιει και παλιν αποκαθιστησιν επαισεν και αι χειρες αυτου ιασαντο | 18 pois ele fere e cuida; se golpeia, sua mão cura. |
19 εξακις εξ αναγκων σε εξελειται εν δε τω εβδομω ου μη αψηται σου κακον | 19 Seis vezes te salvará da angústia, e, na sétima, o mal não te atingirá. |
20 εν λιμω ρυσεται σε εκ θανατου εν πολεμω δε εκ χειρος σιδηρου λυσει σε | 20 No tempo de fome, te preservará da morte, e, no combate, do gume da espada; |
21 απο μαστιγος γλωσσης σε κρυψει και ου μη φοβηθης απο κακων ερχομενων | 21 estarás a coberto do açoite da língua, não terás medo quando vires a ruína; |
22 αδικων και ανομων καταγελαση απο δε θηριων αγριων ου μη φοβηθης | 22 rirás das calamidades e da fome, não temerás as feras selvagens. |
23 θηρες γαρ αγριοι ειρηνευσουσιν σοι | 23 Farás um pacto com as pedras do chão, e os animais dos campos estarão em paz contigo. |
24 ειτα γνωση οτι ειρηνευσει σου ο οικος η δε διαιτα της σκηνης σου ου μη αμαρτη | 24 Dentro de tua tenda conhecerás a paz, visitarás tuas terras, onde nada faltará; |
25 γνωση δε οτι πολυ το σπερμα σου τα δε τεκνα σου εσται ωσπερ το παμβοτανον του αγρου | 25 verás tua posteridade multiplicar-se, e teus descendentes crescerem como a erva dos campos. |
26 ελευση δε εν ταφω ωσπερ σιτος ωριμος κατα καιρον θεριζομενος η ωσπερ θιμωνια αλωνος καθ' ωραν συγκομισθεισα | 26 Entrarás maduro no sepulcro, como um feixe de trigo que se recolhe a seu tempo. |
27 ιδου ταυτα ουτως εξιχνιασαμεν ταυτα εστιν α ακηκοαμεν συ δε γνωθι σεαυτω ει τι επραξας | 27 Eis o que observamos; é assim; eis o que aprendemos; tira proveito disso. |