ΙΩΒ - Giobbe - Job 33

LXX	NOVA VULGATA
1 ου μην δε αλλα ακουσον ιωβ τα ρηματα μου και λαλιαν ενωτιζου μου	1 Audi igitur, Iob, eloquia mea et omnes sermones meos ausculta.
2 ιδου γαρ ηνοιξα το στομα μου και ελαλησεν η γλωσσα μου	2 Ecce aperui os meum, loquatur lingua mea in faucibus meis.
3 καθαρα μου η καρδια ρημασιν συνεσις δε χειλεων μου καθαρα νοησει	3 Ex recto corde sermones mei sunt, et sententiam puram labia mea loquentur.
4 πνευμα θειον το ποιησαν με πνοη δε παντοκρατορος η διδασκουσα με	4 Spiritus Dei fecit me, et spiraculum Omnipotentis vivificavit me.
5 εαν δυνη δος μοι αποκρισιν προς ταυτα υπομεινον στηθι κατ' εμε και εγω κατα σε	5 Si potes, responde mihi, praepara te coram me et consiste.
6 εκ πηλου διηρτισαι συ ως και εγω εκ του αυτου διηρτισμεθα	6 Ecce ego sicut tu coram Deo sum et de eodem luto abscissus sum et ego.
7 ουχ ο φοβος μου σε στροβησει ουδε η χειρ μου βαρεια εσται επι σοι	7 Verumtamen terror meus non te terreat, et onus meum non sit tibi grave.
8 πλην ειπας εν ωσιν μου φωνην ρηματων σου ακηκοα	8 Dixisti ergo in auribus meis, et vocem verborum tuorum audivi:
9 διοτι λεγεις καθαρος ειμι ουχ αμαρτων αμεμπτος δε ειμι ου γαρ ηνομησα	9 “Mundus sum ego et absque delicto; immaculatus, et non est iniquitas in me.
10 μεμψιν δε κατ' εμου ευρεν ηγηται δε με ωσπερ υπεναντιον	10 Quia querelas in me repperit, ideo arbitratus est me inimicum sibi;
11 εθετο δε εν ξυλω τον ποδα μου εφυλαξεν δε μου πασας τας οδους	11 posuit in nervo pedes meos, custodivit omnes semitas meas”.
12 πως γαρ λεγεις δικαιος ειμι και ουκ επακηκοεν μου αιωνιος γαρ εστιν ο επανω βροτων	12 Hoc est ergo, in quo non es iustificatus, respondebo tibi, quia maior est Deus homine.
13 λεγεις δε δια τι της δικης μου ουκ επακηκοεν παν ρημα	13 Quare adversus eum contendis, quod non ad omnia verba responderit tibi?
14 εν γαρ τω απαξ λαλησαι ο κυριος εν δε τω δευτερω ενυπνιον	14 Semel loquitur Deus, et secundo idipsum non repetit.
15 η εν μελετη νυκτερινη ως οταν επιπιπτη δεινος φοβος επ' ανθρωπους επι νυσταγματων επι κοιτης	15 Per somnium in visione nocturna, quando irruit sopor super homines, et dormiunt in lectulo,
16 τοτε ανακαλυπτει νουν ανθρωπων εν ειδεσιν φοβου τοιουτοις αυτους εξεφοβησεν	16 tunc aperit aures virorum et in visionibus terret eos,
17 αποστρεψαι ανθρωπον εξ αδικιας το δε σωμα αυτου απο πτωματος ερρυσατο	17 ut avertat hominem ab his, quae facit, et liberet eum de superbia,
18 εφεισατο δε της ψυχης αυτου απο θανατου και μη πεσειν αυτον εν πολεμω	18 eruens animam eius a fovea et vitam illius, ut non transeat canalem mortis.
19 παλιν δε ηλεγξεν αυτον εν μαλακια επι κοιτης και πληθος οστων αυτου εναρκησεν	19 Increpat quoque per dolorem in lectulo, et tremitus ossium eius continuus.
20 παν δε βρωτον σιτου ου μη δυνηται προσδεξασθαι και η ψυχη αυτου βρωσιν επιθυμησει	20 Abominabilis ei fit in vita sua panis, et animae illius cibus ante desiderabilis.
21 εως αν σαπωσιν αυτου αι σαρκες και αποδειξη τα οστα αυτου κενα	21 Tabescet caro eius in conspectu, et ossa, quae non videbantur, nudabuntur.
22 ηγγισεν δε εις θανατον η ψυχη αυτου η δε ζωη αυτου εν αδη	22 Appropinquavit corruptioni foveae, et vita illius mortiferis sedibus.
23 εαν ωσιν χιλιοι αγγελοι θανατηφοροι εις αυτων ου μη τρωση αυτον εαν νοηση τη καρδια επιστραφηναι επι κυριον αναγγειλη δε ανθρωπω την εαυτου μεμψιν την δε ανοιαν αυτου δειξη	23 Si fuerit apud eum angelus, unus de milibus interpres, ut annuntiet homini aequitatem,
24 ανθεξεται του μη πεσειν αυτον εις θανατον ανανεωσει δε αυτου το σωμα ωσπερ αλοιφην επι τοιχου τα δε οστα αυτου εμπλησει μυελου	24 miserebitur eius et dicet: “Libera eum, ut non descendat in foveam; inveni, in quo ei propitier”.
25 απαλυνει δε αυτου τας σαρκας ωσπερ νηπιου αποκαταστησει δε αυτον ανδρωθεντα εν ανθρωποις	25 Revirescet caro eius plus quam in iuventute, revertetur ad dies adulescentiae suae.
26 ευξαμενος δε προς κυριον και δεκτα αυτω εσται εισελευσεται δε προσωπω καθαρω συν εξηγορια αποδωσει δε ανθρωποις δικαιοσυνην	26 Deprecabitur Deum, et placabilis ei erit; et videbit faciem eius in iubilo, et reddet homini iustitiam suam.
27 ειτα τοτε απομεμψεται ανθρωπος αυτος εαυτω λεγων οια συνετελουν και ουκ αξια ητασεν με ων ημαρτον	27 Canit ad homines et dicit: “Peccavi et iustitiam perverti et non debui satisfacere.
28 σωσον ψυχην μου του μη ελθειν εις διαφθοραν και η ζωη μου φως οψεται	28 Liberavit animam suam, ne pergeret in foveam, sed vivens lucem videret”.
29 ιδου παντα ταυτα εργαται ο ισχυρος οδους τρεις μετα ανδρος	29 Ecce haec omnia operatur Deus duobus, tribus vicibus cum homine,
30 αλλ' ερρυσατο την ψυχην μου εκ θανατου ινα η ζωη μου εν φωτι αινη αυτον	30 ut revocet animas eorum a fovea et illuminet luce viventium.
31 ενωτιζου ιωβ και ακουε μου κωφευσον και εγω ειμι λαλησω	31 Attende, Iob, et audi me et tace, dum ego loquor.
32 ει εισιν λογοι αποκριθητι μοι λαλησον θελω γαρ δικαιωθηναι σε	32 Si autem habes quod loquaris, responde mihi; loquere, volo enim te apparereiustum.
33 ει μη συ ακουσον μου κωφευσον και διδαξω σε σοφιαν	33 Quod si non habes, audi me; tace, et docebo te sapientiam ”.