ΙΩΒ - Giobbe - Job 33

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 ου μην δε αλλα ακουσον ιωβ τα ρηματα μου και λαλιαν ενωτιζου μου	1 Toi donc, Job, entends mes arguments, sois attentif à toutes mes paroles.
2 ιδου γαρ ηνοιξα το στομα μου και ελαλησεν η γλωσσα μου	2 J’ai commencé et je parle.
3 καθαρα μου η καρδια ρημασιν συνεσις δε χειλεων μου καθαρα νοησει	3 Ce sera pour dire des paroles de science, je ne dirai rien qui ne soit vrai.
4 πνευμα θειον το ποιησαν με πνοη δε παντοκρατορος η διδασκουσα με	4 33:5 Réponds-moi donc si tu le peux; prépare tes arguments et donne la réplique.
5 εαν δυνη δος μοι αποκρισιν προς ταυτα υπομεινον στηθι κατ' εμε και εγω κατα σε	5 33:6 Devant Dieu je ne suis pas plus que toi, moi aussi j’ai été pétri d’argile;
6 εκ πηλου διηρτισαι συ ως και εγω εκ του αυτου διηρτισμεθα	6 33:4 fait par le souffle de Dieu, je suis vivant grâce à l’esprit du Puissant.
7 ουχ ο φοβος μου σε στροβησει ουδε η χειρ μου βαρεια εσται επι σοι	7 Tu n’as pas à craindre, comme avec sa terreur, tu ne sentiras pas le poids de ma main.
8 πλην ειπας εν ωσιν μου φωνην ρηματων σου ακηκοα	8 Du as donc dit devant moi, et je l’ai bien entendu:
9 διοτι λεγεις καθαρος ειμι ουχ αμαρτων αμεμπτος δε ειμι ου γαρ ηνομησα	9 “Je suis innocent et sans fautes, je suis pur de tout crime.
10 μεμψιν δε κατ' εμου ευρεν ηγηται δε με ωσπερ υπεναντιον	10 C’est Dieu qui me cherche des prétextes et qui me traite en ennemi.
11 εθετο δε εν ξυλω τον ποδα μου εφυλαξεν δε μου πασας τας οδους	11 Il a mis des entraves à mes pieds, il surveille tous mes pas.”
12 πως γαρ λεγεις δικαιος ειμι και ουκ επακηκοεν μου αιωνιος γαρ εστιν ο επανω βροτων	12 Je te réponds: Tu as tort de parler ainsi, car Dieu est bien plus grand qu’un humain.
13 λεγεις δε δια τι της δικης μου ουκ επακηκοεν παν ρημα	13 Pourquoi lui fais-tu ce reproche qu’il laisse sans réponse toutes tes paroles?
14 εν γαρ τω απαξ λαλησαι ο κυριος εν δε τω δευτερω ενυπνιον	14 Car Dieu parle, mais il ne le répète pas deux fois.
15 η εν μελετη νυκτερινη ως οταν επιπιπτη δεινος φοβος επ' ανθρωπους επι νυσταγματων επι κοιτης	15 Ce peut être un rêve, une vision dans la nuit: tandis que l’homme repose sur sa couche, il tombe dans un état de torpeur,
16 τοτε ανακαλυπτει νουν ανθρωπων εν ειδεσιν φοβου τοιουτοις αυτους εξεφοβησεν	16 et Dieu alors parle à l’oreille des humains, il les effraie par des apparitions.
17 αποστρεψαι ανθρωπον εξ αδικιας το δε σωμα αυτου απο πτωματος ερρυσατο	17 Il veut arrêter l’homme dans son projet et le guérir de son orgueil.
18 εφεισατο δε της ψυχης αυτου απο θανατου και μη πεσειν αυτον εν πολεμω	18 C’est ainsi qu’il épargne à son âme la tombe et l’empêche de descendre au séjour des morts.
19 παλιν δε ηλεγξεν αυτον εν μαλακια επι κοιτης και πληθος οστων αυτου εναρκησεν	19 Il corrige aussi l’être humain par la douleur, quand il est en proie aux frissons de la fièvre:
20 παν δε βρωτον σιτου ου μη δυνηται προσδεξασθαι και η ψυχη αυτου βρωσιν επιθυμησει	20 quand il prend en dégoût son pain, et perd tout son appétit;
21 εως αν σαπωσιν αυτου αι σαρκες και αποδειξη τα οστα αυτου κενα	21 quand il maigrit à vue d’œil, et déjà n’a plus que la peau sur les os;
22 ηγγισεν δε εις θανατον η ψυχη αυτου η δε ζωη αυτου εν αδη	22 lorsque son âme approche de la fosse, et que sa vie aboutit au séjour des morts.
23 εαν ωσιν χιλιοι αγγελοι θανατηφοροι εις αυτων ου μη τρωση αυτον εαν νοηση τη καρδια επιστραφηναι επι κυριον αναγγειλη δε ανθρωπω την εαυτου μεμψιν την δε ανοιαν αυτου δειξη	23 Mais alors un ange se penche sur lui, un parmi des milliers, un de ceux qui rappellent aux humains leur devoir.
24 ανθεξεται του μη πεσειν αυτον εις θανατον ανανεωσει δε αυτου το σωμα ωσπερ αλοιφην επι τοιχου τα δε οστα αυτου εμπλησει μυελου	24 Il prend pitié de lui et il implore: “Ne l’oblige pas à descendre dans la fosse, j’ai trouvé le moyen de racheter sa vie!”
25 απαλυνει δε αυτου τας σαρκας ωσπερ νηπιου αποκαταστησει δε αυτον ανδρωθεντα εν ανθρωποις	25 Sa chair alors reprend vie: c’est une jeunesse! il revient aux jours de son adolescence;
26 ευξαμενος δε προς κυριον και δεκτα αυτω εσται εισελευσεται δε προσωπω καθαρω συν εξηγορια αποδωσει δε ανθρωποις δικαιοσυνην	26 Il se tourne vers Dieu qui le prend en grâce, il va le visiter et fait éclater sa joie, proclamant aux humains la justice de Dieu.
27 ειτα τοτε απομεμψεται ανθρωπος αυτος εαυτω λεγων οια συνετελουν και ουκ αξια ητασεν με ων ημαρτον	27 Il reconnaît devant les humains: “J’avais péché, commis l’injustice, et je n’en ai pas été puni.
28 σωσον ψυχην μου του μη ελθειν εις διαφθοραν και η ζωη μου φως οψεται	28 Il m’a racheté, arraché à la fosse, et je vois encore la lumière!”
29 ιδου παντα ταυτα εργαται ο ισχυρος οδους τρεις μετα ανδρος	29 Oui, voilà comment Dieu agit, deux fois, trois fois pour la même personne.
30 αλλ' ερρυσατο την ψυχην μου εκ θανατου ινα η ζωη μου εν φωτι αινη αυτον	30 C’est ainsi qu’il le ramène de la fosse, pour que brille sur lui la lumière des vivants.
31 ενωτιζου ιωβ και ακουε μου κωφευσον και εγω ειμι λαλησω	31 Sois donc attentif, Job, écoute-moi, tais-toi un peu, que je parle.
32 ει εισιν λογοι αποκριθητι μοι λαλησον θελω γαρ δικαιωθηναι σε	32 S’il y a quelque chose à redire, dis-le, parle, j’aimerais que tu aies raison.
33 ει μη συ ακουσον μου κωφευσον και διδαξω σε σοφιαν	33 Sinon, tais-toi, écoute-moi, fais silence, que je t’enseigne la sagesse.