1 ου μην δε αλλα ακουσον ιωβ τα ρηματα μου και λαλιαν ενωτιζου μου | 1 ¡Vamos, Job, escucha mis palabras, oye atentamente lo que voy a decir! |
2 ιδου γαρ ηνοιξα το στομα μου και ελαλησεν η γλωσσα μου | 2 Ya ves que he abierto mi boca, mi lengua ha comenzado a hablar. |
3 καθαρα μου η καρδια ρημασιν συνεσις δε χειλεων μου καθαρα νοησει | 3 Mi corazón desborda de palabras sabias, mis labios dirán la pura verdad. |
4 πνευμα θειον το ποιησαν με πνοη δε παντοκρατορος η διδασκουσα με | 4 A mí me hizo el soplo de Dios, el aliento del Todopoderoso me dio la vida. |
5 εαν δυνη δος μοι αποκρισιν προς ταυτα υπομεινον στηθι κατ' εμε και εγω κατα σε | 5 Respóndeme, si eres capaz; prepárate, y toma posición ante mí. |
6 εκ πηλου διηρτισαι συ ως και εγω εκ του αυτου διηρτισμεθα | 6 Para Dios, yo soy igual que tú, yo también fui modelado de la arcilla. |
7 ουχ ο φοβος μου σε στροβησει ουδε η χειρ μου βαρεια εσται επι σοι | 7 Por eso, no te espantará el temor a mí ni el peso de mi mano te abrumará. |
8 πλην ειπας εν ωσιν μου φωνην ρηματων σου ακηκοα | 8 Sí, tú has dicho a mis oídos –yo escuché el sonido de tus palabras–: |
9 διοτι λεγεις καθαρος ειμι ουχ αμαρτων αμεμπτος δε ειμι ου γαρ ηνομησα | 9 «Soy puro, no cometí ninguna falta; estoy limpio y libre de culpa; |
10 μεμψιν δε κατ' εμου ευρεν ηγηται δε με ωσπερ υπεναντιον | 10 sin embargo él encuentra pretextos contra mí y me considera su enemigo: |
11 εθετο δε εν ξυλω τον ποδα μου εφυλαξεν δε μου πασας τας οδους | 11 Pone mis pies en el cepo y vigila todos mis pasos». |
12 πως γαρ λεγεις δικαιος ειμι και ουκ επακηκοεν μου αιωνιος γαρ εστιν ο επανω βροτων | 12 Pero yo te respondo: En esto no tienen razón, porque Dios es más grande que el hombre. |
13 λεγεις δε δια τι της δικης μου ουκ επακηκοεν παν ρημα | 13 ¿Por qué pretendes litigar con él como si no respondiera a ninguna de tus palabras? |
14 εν γαρ τω απαξ λαλησαι ο κυριος εν δε τω δευτερω ενυπνιον | 14 En realidad, Dios habla una vez, y luego otra, sin que se preste atención. |
15 η εν μελετη νυκτερινη ως οταν επιπιπτη δεινος φοβος επ' ανθρωπους επι νυσταγματων επι κοιτης | 15 En un sueño, en una visión nocturna, cuando un profundo sopor invade a los hombres y ellos están dormidos en su lecho, |
16 τοτε ανακαλυπτει νουν ανθρωπων εν ειδεσιν φοβου τοιουτοις αυτους εξεφοβησεν | 16 entonces, él se revela a los mortales y los atemoriza con apariciones, |
17 αποστρεψαι ανθρωπον εξ αδικιας το δε σωμα αυτου απο πτωματος ερρυσατο | 17 para apartar al hombre de sus malas obras y extirpar el orgullo del mortal; |
18 εφεισατο δε της ψυχης αυτου απο θανατου και μη πεσειν αυτον εν πολεμω | 18 para preservar su alma de la Fosa] y su vida, del Canal subterráneo. |
19 παλιν δε ηλεγξεν αυτον εν μαλακια επι κοιτης και πληθος οστων αυτου εναρκησεν | 19 También lo corrige en su lecho por el sufrimiento, cuando sus huesos tiemblan sin cesar: |
20 παν δε βρωτον σιτου ου μη δυνηται προσδεξασθαι και η ψυχη αυτου βρωσιν επιθυμησει | 20 el hombre siente náusea de la comida y pierde el gusto por los manjares apetecibles; |
21 εως αν σαπωσιν αυτου αι σαρκες και αποδειξη τα οστα αυτου κενα | 21 su carne desaparece de las miradas y se trasparentan sus huesos, que antes no se veían; |
22 ηγγισεν δε εις θανατον η ψυχη αυτου η δε ζωη αυτου εν αδη | 22 su alma se acerca a la Fosa y su vida, a las aguas de la Muerte. |
23 εαν ωσιν χιλιοι αγγελοι θανατηφοροι εις αυτων ου μη τρωση αυτον εαν νοηση τη καρδια επιστραφηναι επι κυριον αναγγειλη δε ανθρωπω την εαυτου μεμψιν την δε ανοιαν αυτου δειξη | 23 Si hay un ángel junto a él, un intérprete, uno entre mil, para indicarle al hombre su deber; |
24 ανθεξεται του μη πεσειν αυτον εις θανατον ανανεωσει δε αυτου το σωμα ωσπερ αλοιφην επι τοιχου τα δε οστα αυτου εμπλησει μυελου | 24 si él tiene compasión y dice: «Líbralo de bajar a la Fosa, yo he encontrado un rescate». |
25 απαλυνει δε αυτου τας σαρκας ωσπερ νηπιου αποκαταστησει δε αυτον ανδρωθεντα εν ανθρωποις | 25 entonces su carne recupera la frescura juvenil y él vuelve a los días de su adolescencia; |
26 ευξαμενος δε προς κυριον και δεκτα αυτω εσται εισελευσεται δε προσωπω καθαρω συν εξηγορια αποδωσει δε ανθρωποις δικαιοσυνην | 26 invoca a Dios, que se le muestra propicio, contempla su rostro con gritos de alegría, anuncia a los demás su salvación, |
27 ειτα τοτε απομεμψεται ανθρωπος αυτος εαυτω λεγων οια συνετελουν και ουκ αξια ητασεν με ων ημαρτον | 27 y entona, entre los hombres, este canto: «Yo había pecado y tergiversado el derecho, pero él no me trató como correspondía; |
28 σωσον ψυχην μου του μη ελθειν εις διαφθοραν και η ζωη μου φως οψεται | 28 ¡libró mi alma de pasar por la Fosa y mi vida contempla la luz!». |
29 ιδου παντα ταυτα εργαται ο ισχυρος οδους τρεις μετα ανδρος | 29 Todo esto es lo que hace Dios, dos y tres veces, en favor del hombre, |
30 αλλ' ερρυσατο την ψυχην μου εκ θανατου ινα η ζωη μου εν φωτι αινη αυτον | 30 para hacer volver su vida de la Fosa e iluminarlo con la luz de los vivientes. |
31 ενωτιζου ιωβ και ακουε μου κωφευσον και εγω ειμι λαλησω | 31 Atiende, Job, escúchame; cállate, y yo hablaré. |
32 ει εισιν λογοι αποκριθητι μοι λαλησον θελω γαρ δικαιωθηναι σε | 32 Si tienes algo que decir, replícame, habla, porque yo quisiera darte la razón. |
33 ει μη συ ακουσον μου κωφευσον και διδαξω σε σοφιαν | 33 De lo contrario, escúchame; cállate, y te enseñaré la sabiduría. |