Proverbi 2

DIODATI	LXX
1 FIGLIUOL mio, se tu ricevi i miei detti, E riponi appo te i miei comandamenti,	1 υιε εαν δεξαμενος ρησιν εμης εντολης κρυψης παρα σεαυτω
2 Rendendo il tuo orecchio attento alla Sapienza; Se tu inchini il tuo cuore all’intendimento,	2 υπακουσεται σοφιας το ους σου και παραβαλεις καρδιαν σου εις συνεσιν παραβαλεις δε αυτην επι νουθετησιν τω υιω σου
3 E se tu chiami la prudenza, E dài fuori la tua voce all’intendimento;	3 εαν γαρ την σοφιαν επικαλεση και τη συνεσει δως φωνην σου την δε αισθησιν ζητησης μεγαλη τη φωνη
4 Se tu la cerchi come l’argento, E l’investighi come i tesori;	4 και εαν ζητησης αυτην ως αργυριον και ως θησαυρους εξερευνησης αυτην
5 Allora tu intenderai il timor del Signore, E troverai la conoscenza di Dio.	5 τοτε συνησεις φοβον κυριου και επιγνωσιν θεου ευρησεις
6 Perciocchè il Signore dà la sapienza; Dalla sua bocca procede la scienza e l’intendimento.	6 οτι κυριος διδωσιν σοφιαν και απο προσωπου αυτου γνωσις και συνεσις
7 Egli riserba la ragione a’ diritti; Egli è lo scudo di quelli che camminano in integrità;	7 και θησαυριζει τοις κατορθουσι σωτηριαν υπερασπιει την πορειαν αυτων
8 Per guardare i sentieri di dirittura, E custodire la via de’ suoi santi.	8 του φυλαξαι οδους δικαιωματων και οδον ευλαβουμενων αυτον διαφυλαξει
9 Allora tu intenderai giustizia, giudicio, E dirittura, ed ogni buon sentiero	9 τοτε συνησεις δικαιοσυνην και κριμα και κατορθωσεις παντας αξονας αγαθους
10 Quando la sapienza sarà entrata nel cuor tuo, E la scienza sarà dilettevole all’anima tua;	10 εαν γαρ ελθη η σοφια εις σην διανοιαν η δε αισθησις τη ση ψυχη καλη ειναι δοξη
11 L’avvedimento ti preserverà, La prudenza ti guarderà;	11 βουλη καλη φυλαξει σε εννοια δε οσια τηρησει σε
12 Per liberarti dalla via malvagia, Dagli uomini che parlano di cose perverse;	12 ινα ρυσηται σε απο οδου κακης και απο ανδρος λαλουντος μηδεν πιστον
13 I quali lasciano i sentieri della dirittura, Per camminar per le vie delle tenebre;	13 ω οι εγκαταλειποντες οδους ευθειας του πορευεσθαι εν οδοις σκοτους
14 I quali si rallegrano di far male, E festeggiano nelle perversità di malizia;	14 οι ευφραινομενοι επι κακοις και χαιροντες επι διαστροφη κακη
15 I quali son torti nelle lor vie, E traviati ne’ lor sentieri.	15 ων αι τριβοι σκολιαι και καμπυλαι αι τροχιαι αυτων
16 Per iscamparti ancora dalla donna straniera; Dalla forestiera che parla vezzosamente;	16 του μακραν σε ποιησαι απο οδου ευθειας και αλλοτριον της δικαιας γνωμης
17 La quale ha abbandonato il conduttor della sua giovanezza, Ed ha dimenticato il patto del suo Dio.	17 υιε μη σε καταλαβη κακη βουλη η απολειπουσα διδασκαλιαν νεοτητος και διαθηκην θειαν επιλελησμενη
18 Conciossiachè la casa di essa dichini alla morte, Ed i suoi sentieri a’ morti.	18 εθετο γαρ παρα τω θανατω τον οικον αυτης και παρα τω αδη μετα των γηγενων τους αξονας αυτης
19 Niuno di coloro ch’entrano da essa non ne ritorna, E non riprende i sentieri della vita.	19 παντες οι πορευομενοι εν αυτη ουκ αναστρεψουσιν ουδε μη καταλαβωσιν τριβους ευθειας ου γαρ καταλαμβανονται υπο ενιαυτων ζωης
20 Acciocchè ancora tu cammini per la via de’ buoni, Ed osservi i sentieri de’ giusti.	20 ει γαρ επορευοντο τριβους αγαθας ευροσαν αν τριβους δικαιοσυνης λειους
21 Perciocchè gli uomini diritti abiteranno la terra, E gli uomini intieri rimarranno in essa.	21 χρηστοι εσονται οικητορες γης ακακοι δε υπολειφθησονται εν αυτη οτι ευθεις κατασκηνωσουσι γην και οσιοι υπολειφθησονται εν αυτη
22 Ma gli empi saranno sterminati dalla terra, E i disleali ne saranno divelti	22 οδοι ασεβων εκ γης ολουνται οι δε παρανομοι εξωσθησονται απ' αυτης