Księga Hioba 6

Biblia Tysiąclecia	VULGATA
1 Hiob na to odpowiedział:	1 Respondens autem Job, dixit :
2 Proszę was, zważcie nieszczęście, połóżcie na szali zniszczenie:	2 Utinam appenderentur peccata mea quibus iram merui, et calamitas quam patior, in statera !
3 cięższe to od piasku morskiego, stąd nierozważne me słowa.	3 Quasi arena maris hæc gravior appareret ; unde et verba mea dolore sunt plena :
4 Bo strzały Boga tkwią we mnie, moja dusza truciznę ich pije, strach przed Bogiem na mnie naciera.	4 quia sagittæ Domini in me sunt, quarum indignatio ebibit spiritum meum ; et terrores Domini militant contra me.
5 Czy dziki osioł ryczy na trawie lub mruczy wół, gdy ma paszę?	5 Numquid rugiet onager cum habuerit herbam ? aut mugiet bos cum ante præsepe plenum steterit ?
6 Czy miła potrawa bez soli, a ślaz czy w smaku przyjemny?	6 aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum ? aut potest aliquis gustare quod gustatum affert mortem ?
7 Dotknąć się tego nie ważę, są niby chleb nieczysty.	7 Quæ prius nolebat tangere anima mea, nunc, præ angustia, cibi mei sunt.
8 Któż zdoła ziścić mą prośbę? Niech spełni Bóg moje życzenie!	8 Quis det ut veniat petitio mea, et quod expecto tribuat mihi Deus ?
9 Oby się zgodził mnie zmiażdżyć i przeciął pasmo dni moich!	9 et qui cœpit, ipse me conterat ; solvat manum suam, et succidat me ?
10 Przez to już będę miał ulgę, ucieszę się w mojej udręce, że nie wzgardziłem słowami Świętego.	10 Et hæc mihi sit consolatio, ut affligens me dolore, non parcat, nec contradicam sermonibus Sancti.
11 Czy starczy mi sił, aby przetrwać? Jakiż tu cel cierpliwości?	11 Quæ est enim fortitudo mea, ut sustineam ? aut quis finis meus, ut patienter agam ?
12 Czy moja siła z kamienia? Czy ja mam ciało ze spiżu?	12 Nec fortitudo lapidum fortitudo mea, nec caro mea ænea est.
13 Nie znajdę dla siebie pociechy. Choć stokroć pomnożę zasoby, daleki ode mnie ratunek.	13 Ecce non est auxilium mihi in me, et necessarii quoque mei recesserunt a me.
14 W rozpaczy mieć pomoc od bliźnich, to wrócić do czci Wszechmocnego.	14 Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Domini derelinquit.
15 Najbiliżsi zawiedli jak potok, jak zimowy strumień uchodzą	15 Fratres mei præterierunt me, sicut torrens qui raptim transit in convallibus.
16 od lodu, co płynie, zmącony, gdy śnieg już nad nim topnieje,	16 Qui timent pruinam, irruet super eos nix.
17 a suszą spalony wysycha, zanika w porze upałów.	17 Tempore quo fuerint dissipati, peribunt ; et ut incaluerit, solventur de loco suo.
18 Ze swych dróg karawany zbaczają, w pustyni zagłębią się, zginą:	18 Involutæ sunt semitæ gressuum eorum ; ambulabunt in vacuum, et peribunt.
19 podróżni z Temy wzrok natężają, szukają wędrowcy ze Saby.	19 Considerate semitas Thema, itinera Saba, et expectate paulisper.
20 Wstyd im, że mieli już pewność, zmieszani, gdy przyszli na miejsce.	20 Confusi sunt, quia speravi : venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt.
21 Tym wy jesteście dla mnie, przeraża was moje nieszczęście.	21 Nunc venistis ; et modo videntes plagam meam, timetis.
22 Czyż mówiłem: Dajcie mi coś, wykupcie mnie swoim bogactwem?	22 Numquid dixi : Afferte mihi, et de substantia vestra donate mihi ?
23 Uwolnijcie z ręki ciemiężcy, wykupcie mnie od okrutników?	23 vel : Liberate me de manu hostis, et de manu robustorum eruite me ?
24 Wskazania dajcie - zamilknę, i wyjaśnijcie, w czym błądzę.	24 Docete me, et ego tacebo : et si quid forte ignoravi, instruite me.
25 Ileż potęgi jest w słowach szczerych! A cóż pomoże wasze łajanie?	25 Quare detraxistis sermonibus veritatis, cum e vobis nullus sit qui possit arguere me ?
26 Czyż chcecie ganić same słowa - i mowy rozpaczy przez wiatr porywane?	26 Ad increpandum tantum eloquia concinnatis, et in ventum verba profertis.
27 Naprawdę, sierotę gubicie, kupczycie swym przyjacielem.	27 Super pupillum irruitis, et subvertere nitimini amicum vestrum.
28 A teraz popatrzcie na mnie: więc w żywe oczy kłamałbym?	28 Verumtamen quod cœpistis explete : præbete aurem, et videte an mentiar.
29 Zmieńcie się, zło niech zaniknie; zmieńcie się, o prawość mą chodzi.	29 Respondete, obsecro, absque contentione ; et loquentes id quod justum est, judicate.
30 Czyż język mój jest występny? Czy podniebienie grzechu nie rozezna?	30 Et non invenietis in lingua mea iniquitatem, nec in faucibus meis stultitia personabit.