Baruch 4

VULGATA	NOVA VULGATA
1 Hic liber mandatorum Dei, et lex quæ est in æternum : omnes qui tenent eam pervenient ad vitam : qui autem dereliquerunt eam, in mortem.	1 Ipsa est liber praeceptorum Dei et lex, quae permanet in aeter num. Omnes, qui tenent eam, ad vitam; qui autem relinquunt eam, morientur.
2 Convertere, Jacob, et apprehende eam : ambula per viam ad splendorem ejus contra lumen ejus.	2 Convertere, Iacob, et apprehende eam; perambula ad splendorem in lumine eius.
3 Ne tradas alteri gloriam tuam, et dignitatem tuam genti alienæ.	3 Noli dare alteri gloriam tuam et dignitates tuas genti alienae.
4 Beati sumus, Israël, quia quæ Deo placent manifesta sunt nobis.	4 Beati sumus, Israel, quia, quae placent Deo, nobis nota sunt.
5 Animæquior esto, populus Dei, memorabilis Israël :	5 Confide, popule meus, memoria Israel:
6 venundati estis gentibus non in perditionem : sed propter quod in ira ad iracundiam provocastis Deum, traditi estis adversariis.	6 venumdati estis gentibus non in perditionem, sed, quia irritastis Deum, traditi estis adversariis.
7 Exacerbastis enim eum qui fecit vos, Deum æternum, immolantes dæmoniis, et non Deo.	7 Exacerbastis enim eum, qui fecit vos, sacrificantes daemonibus et non Deo.
8 Obliti enim estis Deum qui nutrivit vos, et contristastis nutricem vestram Jerusalem.	8 Obliti autem estis Deum, qui vos pavit, Deum aeternum, et contristastis eam, quae vos enutrivit, Ierusalem.
9 Vidit enim iracundiam a Deo venientem vobis, et dixit : Audite, confines Sion : adduxit enim mihi Deus luctum magnum.	9 Vidit enim supervenientem vobis iram a Deo et dixit: “ Audite, vicinae Sion: Superinduxit mihi Deus luctum magnum.
10 Vidi enim captivitatem populi mei, filiorum meorum et filiarum, quam superduxit illis Æternus.	10 Vidi enim captivitatem filiorum meorum et filiarum, quam superinduxit illis Aeternus.
11 Nutrivi enim illos cum jucunditate ; dimisi autem illos cum fletu et luctu.	11 Nutrivi enim illos cum iucunditate, dimisi autem illos cum fletu et luctu.
12 Nemo gaudeat super me viduam et desolatam : a multis derelicta sum propter peccata filiorum meorum, quia declinaverunt a lege Dei.	12 Nemo gaudeat super me, viduam et derelictam a multis; desolata sum propter peccata filiorum meorum, quia declinaverunt a lege Dei.
13 Justitias autem ipsius nescierunt, nec ambulaverunt per vias mandatorum Dei, neque per semitas veritatis ejus cum justitia ingressi sunt.	13 Iustificationes autem eius non cognoverunt neque ambulaverunt in viis mandatorum Dei neque semitas disciplinae in iustitia eius ingressi sunt.
14 Veniant confines Sion, et memorentur captivitatem filiorum et filiarum mearum, quam superduxit illis Æternus.	14 Veniant vicinae Sion; et memores estote captivitatis filiorum meorum et filiarum, quam superinduxit illis Aeternus.
15 Adduxit enim super illos gentem de longinquo, gentem improbam, et alterius linguæ,	15 Superinduxit enim illis gentem de longinquo, gentem improbam et alterius linguae, qui non sunt reveriti senem neque parvulorum miserti sunt
16 qui non sunt reveriti senem, neque puerorum miserti sunt, et abduxerunt dilectos viduæ, et a filiis unicam desolaverunt.	16 et abduxerunt dilectos viduae et a filiabus unicam desolaverunt ”.
17 Ego autem, quid possum adjuvare vos ?	17 Ego autem, quid possum adiuvare vos?
18 qui enim adduxit super vos mala, ipse vos eripiet de manibus inimicorum vestrorum.	18 Qui enim superinduxit in vos mala, eripiet vos de manu inimicorum vestrorum.
19 Ambulate, filii, ambulate : ego enim derelicta sum sola.	19 Abite, filii, abite; ego enim derelicta sum sola.
20 Exui me stola pacis, indui autem me sacco obsecrationis, et clamabo ad Altissimum in diebus meis.	20 Exui me stola pacis, indui autem me cilicio obsecrationis meae, clamabo ad Aeternum in diebus meis.
21 Animæquiores estote, filii ; clamate ad Dominum, et eripiet vos de manu principum inimicorum.	21 Confidite, filii, clamate ad Deum, et eripiet vos de dominatione, de manu inimicorum.
22 Ego enim speravi in æternum salutem vestram, et venit mihi gaudium a Sancto, super misericordia quæ veniet vobis ab æterno salutari nostro.	22 Ego enim speravi ab Aeterno salutem vestram; et venit mihi gaudium a Sancto super misericordia, quae veniet vobis cito ab Aeterno, salutari vestro.
23 Emisi enim vos cum luctu et ploratu : reducet autem vos mihi Dominus cum gaudio et jucunditate in sempiternum.	23 Emisi enim vos cum luctu et fletu; reddet autem mihi vos Deus cum gaudio et laetitia in aeternum.
24 Sicut enim viderunt vicinæ Sion captivitatem vestram a Deo, sic videbunt et in celeritate salutem vestram a Deo, quæ superveniet vobis cum honore magno et splendore æterno.	24 Nam, sicut nunc viderunt vicinae Sion vestram captivitatem, sic videbunt cito a Deo vestram salutem, quae superveniet vobis cum magna gloria et splendore Aeterni.
25 Filii, patienter sustinete iram quæ supervenit vobis : persecutus est enim te inimicus tuus : sed cito videbis perditionem ipsius, et super cervices ipsius ascendes.	25 Filii, patienter sustinete iram, quae vobis a Deo supervenit; persecutus est te inimicus tuus, sed cito videbis perditionem in cervicem eorum ascendentem.
26 Delicati mei ambulaverunt vias asperas : ducti sunt enim ut grex direptus ab inimicis.	26 Delicati mei ambulaverunt vias asperas, ducti sunt ut grex direptus ab inimicis.
27 Animæquiores estote, filii, et proclamate ad Dominum : erit enim memoria vestra ab eo qui duxit vos.	27 Confidite, filii, et clamate ad Deum; erit enim vestra ab inductore memoria.
28 Sicut enim fuit sensus vester ut erraretis a Deo, decies tantum iterum convertentes requiretis eum :	28 Nam sicut fuit mens vestra, ut erraretis a Deo, conversi decuplate studium quaerendi eum;
29 qui enim induxit vobis mala, ipse rursum adducet vobis sempiternam jucunditatem cum salute vestra.	29 qui enim induxit in vos mala, inducet in vos aeternam iucunditatem cum salute vestra.
30 Animæquior esto, Jerusalem : exhortatur enim te, qui te nominavit.	30 Confide, Ierusalem; consolabitur enim te, qui te nominavit.
31 Nocentes peribunt, qui te vexaverunt : et qui gratulati sunt in tua ruina, punientur.	31 Miseri, qui te nocuerunt et qui exsultati sunt in casu tuo!
32 Civitates quibus servierunt filii tui, punientur, et quæ accepit filios tuos.	32 Miserae civitates, quibus servierunt filii tui; misera, quae accepit filios tuos!
33 Sicut enim gavisa est in tua ruina, et lætata est in casu tuo, sic contristabitur in sua desolatione,	33 Sicut enim gavisa est in tua ruina et laetata est in tuo casu, ita contristabitur in sua solitudine.
34 et amputabitur exsultatio multitudinis ejus, et gaudimonium ejus erit in luctum.	34 Et amputabo exsultationem multitudinis, et laetitia eius erit in luctum.
35 Ignis enim superveniet ei ab Æterno in longiturnis diebus, et habitabitur a dæmoniis in multitudine temporis.	35 Ignis enim superveniet illi ab Aeterno in dies longinquos, et inhabitabitur a daemoniis plurimum temporis.
36 Circumspice, Jerusalem, ad orientem, et vide jucunditatem a Deo tibi venientem.	36 Circumspice ad orientem, Ierusalem, et vide iucunditatem, quae a Deo tibi superventura est.
37 Ecce enim veniunt filii tui, quos dimisisti dispersos : veniunt collecti ab oriente usque ad occidentem, in verbo Sancti, gaudentes in honorem Dei.	37 Ecce veniunt filii tui, quos emisisti, veniunt congregati ab ortu usque ad occasum verbo Sancti, gaudentes in Dei gloria.