ΙΩΒ - Giobbe - Job 23

LXX	JERUSALEM
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Job prit la parole et dit:
2 και δη οιδα οτι εκ χειρος μου η ελεγξις εστιν και η χειρ αυτου βαρεια γεγονεν επ' εμω στεναγμω	2 C'est toujours une révolte que ma plainte; sa main reste pesante, malgré mon gémissement.
3 τις δ' αρα γνοιη οτι ευροιμι αυτον και ελθοιμι εις τελος	3 Oh! Si je savais comment l'atteindre, parvenir jusqu'à sa demeure,
4 ειποιμι δε εμαυτου κριμα το δε στομα μου εμπλησαιμι ελεγχων	4 j'ouvrirais un procès devant lui, ma bouche serait pleine de griefs.
5 γνωην δε ρηματα α μοι ερει αισθοιμην δε τινα μοι απαγγελει	5 Je connaîtrais les termes de sa réponse, attentif à ce qu'il me dirait.
6 και ει εν πολλη ισχυι επελευσεται μοι ειτα εν απειλη μοι ου χρησεται	6 Jetterait-il toute sa force dans ce débat avec moi? Non, il lui suffirait de me prêter attention.
7 αληθεια γαρ και ελεγχος παρ' αυτου εξαγαγοι δε εις τελος το κριμα μου	7 Il reconnaîtrait dans son adversaire un homme droit, et je ferais triompher ma cause à jamais.
8 εις γαρ πρωτα πορευσομαι και ουκετι ειμι τα δε επ' εσχατοις τι οιδα	8 Si je vais vers l'orient, il est absent; vers l'occident, je ne l'aperçois pas.
9 αριστερα ποιησαντος αυτου και ου κατεσχον περιβαλει δεξια και ουκ οψομαι	9 Quand je le cherche au nord, il n'est pas discernable, il reste invisible, si je me tourne au midi.
10 οιδεν γαρ ηδη οδον μου διεκρινεν δε με ωσπερ το χρυσιον	10 Et pourtant, toutes mes démarches, il les connaît! Qu'il me passe au creuset: or pur j'en sortirai!
11 εξελευσομαι δε εν ενταλμασιν αυτου οδους γαρ αυτου εφυλαξα και ου μη εκκλινω	11 Mon pied s'est attaché à ses pas, j'ai suivi sa route sans dévier;
12 απο ενταλματων αυτου και ου μη παρελθω εν δε κολπω μου εκρυψα ρηματα αυτου	12 je n'ai pas négligé le commandement de ses lèvres, j'ai abrité dans mon sein les paroles de sa bouche.
13 ει δε και αυτος εκρινεν ουτως τις εστιν ο αντειπων αυτω ο γαρ αυτος ηθελησεν και εποιησεν	13 Mais lui décide, qui le fera changer? Ce qu'il a projeté, il l'accomplit.
14 -	14 Il exécutera donc ma sentence, comme tant d'autres de ses décrets!
15 δια τουτο επ' αυτω εσπουδακα νουθετουμενος δε εφροντισα αυτου [15α] επι τουτω απο προσωπου αυτου κατασπουδασθω κατανοησω και πτοηθησομαι εξ αυτου	15 C'est pourquoi, devant lui, je suis terrifié; plus j'y songe, plus il me fait peur.
16 κυριος δε εμαλακυνεν την καρδιαν μου ο δε παντοκρατωρ εσπουδασεν με	16 Dieu a brisé mon courage, Shaddaï me remplit d'effroi.
17 ου γαρ ηδειν οτι επελευσεται μοι σκοτος προ προσωπου δε μου εκαλυψεν γνοφος	17 Car je n'ai pas été anéanti devant les ténèbres, mais il a recouvert ma face d'obscurité.