Proverbs 29

DOUAI-RHEIMS	GREEK BIBLE
1 The man that with a stiff neck despiseth him that reproveth him, shall suddenly be destroyed: and health shall not follow him.	1 Ανθρωπος οστις ελεγχομενος σκληρυνει τον τραχηλον, εξαιφνης θελει αφανισθη και χωρις ιασεως.
2 When just men increase, the people shall rejoice: when the wicked shall bear rule, the people shall mourn.	2 Οταν οι δικαιοι μεγαλυνθωσιν, ο λαος ευφραινεται? αλλ' οταν ο ασεβης εξουσιαζη, στεναζει ο λαος.
3 A man that loveth wisdom, rejoiceth his father: but he that maintaineth bar lots, shall squander away his substance.	3 Οστις αγαπα την σοφιαν, ευφραινει τον πατερα αυτου? αλλ' οστις συναναστρεφεται με πορνας, φθειρει την περιουσιαν αυτου.
4 A just king setteth up the land: a covetous man shall destroy it.	4 Ο βασιλευς δια της δικαιοσυνης στερεονει τον τοπον? αλλ' ο δωροληπτης καταστρεφει αυτον.
5 A man that speaketh to his friend with flattering and dissembling words, spreadeth a net for his feet.	5 Ο ανθρωπος οστις κολακευει τον πλησιον αυτου, εκτεινει δικτυον εμπροσθεν των βηματων αυτου.
6 A snare shall entangle the wicked man when he sinneth: and the just shall praise and rejoice.	6 Ο κακος ανθρωπος παγιδευεται εν τη ανομια? αλλ' ο δικαιος ψαλλει και ευφραινεται.
7 The just taketh notice of the cause of the poor: the wicked is void of knowledge.	7 Ο δικαιος λαμβανει γνωσιν της κρισεως των πενητων? ο ασεβης δεν νοει γνωσιν.
8 Corrupt men bring a city to ruin: but wise men turn away wrath.	8 Οι χλευασται ανθρωποι καταφλεγουσι την πολιν? αλλ' οι σοφοι αποστρεφουσι την οργην.
9 If a wise man contend with a fool, whether he be angry or laugh, he shall find no rest.	9 Ο σοφος ανθρωπος, διαφερομενος μετα του αφρονος ανθρωπου, ειτε οργιζεται, ειτε γελα, δεν ευρισκει αναπαυσιν.
10 Bloodthirsty men hate the upright: but just men seek his soul.	10 Οι ανδρες των αιματων μισουσι τον αμεμπτον? αλλ' οι ευθεις εκζητουσι την ζωην αυτου.
11 A fool uttereth all his mind: a wise man deferreth, and keepeth it till afterwards.	11 Ο αφρων εκθετει ολην αυτου την ψυχην? ο δε σοφος αναχαιτιζει αυτην εις τα οπισω.
12 A prince that gladly heareth lying words, hath all his servants wicked.	12 Εαν ο διοικητης προσεχη εις λογους ψευδεις, παντες οι υπηρεται αυτου γινονται ασεβεις.
13 The poor man and the creditor have met one another: the Lord is the enlightener of them both.	13 Πενης και δανειστης συναπαντωνται? ο Κυριος φωτιζει αμφοτερων τους οφθαλμους.
14 The king that judgeth the poor in truth, his throne shall be established for ever.	14 Βασιλεως κρινοντος τους πτωχους εν αληθεια, ο θρονος αυτου θελει στερεωθη διαπαντος.
15 The rod and reproof give wisdom: but the child that is left to his own will bringeth his mother to shame.	15 Η ραβδος και ο ελεγχος διδουσι σοφιαν? παιδιον δε απολελυμενον καταισχυνει την μητερα αυτου.
16 When the wicked are multiplied, crimes shall be multiplied: but the just shall see their downfall.	16 Οταν οι ασεβεις πληθυνωνται, η ανομια περισσευει? αλλ' οι δικαιοι θελουσιν ιδει την πτωσιν αυτων.
17 Instruct thy son, and he shall refresh thee, and shall give delight to thy soul.	17 Παιδευε τον υιον σου και θελει φερει αναπαυσιν εις σε? και θελει φερει ηδονην εις την ψυχην σου.
18 When prophecy shall fail, the people shall be scattered abroad: but he that keepeth the law is blessed.	18 Οπου δεν υπαρχει ορασις, ο λαος διαφθειρεται? ειναι δε μακαριος ο φυλαττων τον νομον.
19 A slave will not be corrected by words: because he understandeth what thou sayest, and will not answer.	19 Ο δουλος δια λογων δεν θελει διορθωθη? επειδη καταλαμβανει μεν, αλλα δεν υπακουει.
20 Hast thou seen a man hasty to speak? folly is rather to be looked for, than his amendment.	20 Ειδες ανθρωπον ταχυν εις τους λογους αυτου; περισσοτερα ελπις ειναι εκ του αφρονος παρα εξ αυτου.
21 He that nourisheth his servant delicately from his childhood, afterwards shall find him stubborn.	21 Εαν τις ανατρεφη παιδιοθεν τον δουλον αυτου τρυφηλως, τελος παντων θελει κατασταθη υιος.
22 A passionate man provoketh quarrels: and he that is easily stirred up to wrath, shall be more prone to sin.	22 Ο θυμωδης ανθρωπος εξαπτει εριδα, και ο οργιλος ανθρωπος πληθυνει ανομιας.
23 Humiliation followeth the proud: and glory shall uphold the humble of spirit.	23 Η υπερηφανια του ανθρωπου θελει ταπεινωσει αυτον? ο δε ταπεινοφρων απολαμβανει τιμην.
24 He that is partaker with a thief, hateth his own soul: he heareth one putting him to his oath, and discovereth not.	24 Ο συμμεριστης του κλεπτου μισει την εαυτου ψυχην? ακουει τον ορκον και δεν ομολογει.
25 He that feareth man, shall quickly fall: he that trusteth in the Lord, shall be set on high.	25 Ο φοβος του ανθρωπου στηνει παγιδα? ο δε πεποιθως επι Κυριον θελει εισθαι εν ασφαλεια.
26 Many seek the face of the prince: but the judgment of every one cometh forth from the Lord.	26 Πολλοι ζητουσι το προσωπον του ηγεμονος? αλλ' η του ανθρωπου κρισις ειναι παρα Κυριου.
27 The just abhor the wicked man: and the wicked loathe them that are in the right way. The son that keepeth the word, shall be free from destruction.	27 Ο αδικος ανθρωπος ειναι βδελυγμα εις τους δικαιους? και ο ευθυς εις την οδον αυτου, βδελυγμα εις τους ασεβεις.