1 Jó tomou a palavra nestes termos: | 1 υπολαβων δε ιωβ λεγει |
2 Ah! se pudessem pesar minha aflição, e pôr na balança com ela meu infortúnio! | 2 ει γαρ τις ιστων στησαι μου την οργην τας δε οδυνας μου αραι εν ζυγω ομοθυμαδον |
3 esta aqui apareceria mais pesada do que a areia dos mares: eis por que minhas palavras são desvairadas. | 3 και δη αμμου παραλιας βαρυτερα εσται αλλ' ως εοικεν τα ρηματα μου εστιν φαυλα |
4 As setas do Todo-poderoso estão cravadas em mim, e meu espírito bebe o veneno delas; os terrores de Deus me assediam | 4 βελη γαρ κυριου εν τω σωματι μου εστιν ων ο θυμος αυτων εκπινει μου το αιμα οταν αρξωμαι λαλειν κεντουσι με |
5 Porventura orneja o asno montês, quando tem erva? Muge o touro junto de sua forragem? | 5 τι γαρ μη δια κενης κεκραξεται ονος αγριος αλλ' η τα σιτα ζητων ει δε και ρηξει φωνην βους επι φατνης εχων τα βρωματα |
6 Come-se uma coisa insípida sem sal? Pode alguém saborear aquilo que não tem gosto algum? | 6 ει βρωθησεται αρτος ανευ αλος ει δε και εστιν γευμα εν ρημασιν κενοις |
7 Minha alma recusa-se a tocar nisso, meu coração está desgostoso. | 7 ου δυναται γαρ παυσασθαι μου η ψυχη βρομον γαρ ορω τα σιτα μου ωσπερ οσμην λεοντος |
8 Quem me dera que meu voto se cumpra, e que Deus realize minha esperança! | 8 ει γαρ δωη και ελθοι μου η αιτησις και την ελπιδα μου δωη ο κυριος |
9 Que Deus consinta em esmagar-me, que deixe suas mãos cortarem meus dias! | 9 αρξαμενος ο κυριος τρωσατω με εις τελος δε μη με ανελετω |
10 Teria pelo menos um consolo, e exultaria em seu impiedoso tormento, por não ter renegado as palavras do Santo. | 10 ειη δε μου πολις ταφος εφ' ης επι τειχεων ηλλομην επ' αυτης ου μη φεισωμαι ου γαρ εψευσαμην ρηματα αγια θεου μου |
11 Pois, que é minha força para que eu espere, qual é meu fim, para me portar com paciência? | 11 τις γαρ μου η ισχυς οτι υπομενω η τις μου ο χρονος οτι ανεχεται μου η ψυχη |
12 Será que tenho a fortaleza das pedras, e será de bronze minha carne? | 12 μη ισχυς λιθων η ισχυς μου η αι σαρκες μου εισιν χαλκειαι |
13 Não encontro socorro algum, qualquer esperança de salvação me foi tirada. | 13 η ουκ επ' αυτω επεποιθειν βοηθεια δε απ' εμου απεστιν |
14 Recusar a piedade a um amigo é abandonar o temor ao Todo-poderoso. | 14 απειπατο με ελεος επισκοπη δε κυριου υπερειδεν με |
15 Meus irmãos são traiçoeiros como a torrente, como as águas das torrentes que somem. | 15 ου προσειδον με οι εγγυτατοι μου ωσπερ χειμαρρους εκλειπων η ωσπερ κυμα παρηλθον με |
16 Rolam agitadas pelo gelo, empoçam-se com a neve derretida. | 16 οιτινες με διευλαβουντο νυν επιπεπτωκασιν μοι ωσπερ χιων η κρυσταλλος πεπηγως |
17 No tempo da seca, elas se esgotam, e ao vir o calor, seu leito seca. | 17 καθως τακεισα θερμης γενομενης ουκ επεγνωσθη οπερ ην |
18 as caravanas se desviam das veredas, penetram no deserto e perecem; | 18 ουτως καγω κατελειφθην υπο παντων απωλομην δε και εξοικος εγενομην |
19 As caravanas de Tema espreitavam, os comboios de Sabá contavam com elas; | 19 ιδετε οδους θαιμανων ατραπους σαβων οι διορωντες |
20 ficaram transtornados nas suas suposições: ao chegarem ao lugar, ficaram confusos. | 20 και αισχυνην οφειλησουσιν οι επι πολεσιν και χρημασιν πεποιθοτες |
21 É assim que falhais em cumprir o que de vós se esperava nesta hora; a vista de meu infortúnio vos aterroriza. | 21 αταρ δε και υμεις επεβητε μοι ανελεημονως ωστε ιδοντες το εμον τραυμα φοβηθητε |
22 Porventura, disse-vos eu: Dai-me qualquer coisa de vossos bens, dai-me presentes, | 22 τι γαρ μη τι υμας ητησα η της παρ' υμων ισχυος επιδεομαι |
23 livrai-me da mão do inimigo, e tirai-me do poder dos violentos? | 23 ωστε σωσαι με εξ εχθρων η εκ χειρος δυναστων ρυσασθαι με |
24 Ensinai-me e eu me calarei, mostrai-me em que falhei. | 24 διδαξατε με εγω δε κωφευσω ει τι πεπλανημαι φρασατε μοι |
25 Como são eficazes as expressões conforme a eqüidade! Mas em que podereis surpreender-me? | 25 αλλ' ως εοικεν φαυλα αληθινου ρηματα ου γαρ παρ' υμων ισχυν αιτουμαι |
26 Pretendeis censurar palavras? Palavras desesperadas, leva-as o vento. | 26 ουδε ο ελεγχος υμων ρημασιν με παυσει ουδε γαρ υμων φθεγμα ρηματος ανεξομαι |
27 Seríeis capazes de pôr em leilão até mesmo um órfão, de traficar o vosso amigo! | 27 πλην οτι επ' ορφανω επιπιπτετε εναλλεσθε δε επι φιλω υμων |
28 Vamos, peço-vos, olhai para mim face a face, não mentirei. | 28 νυνι δε εισβλεψας εις προσωπα υμων ου ψευσομαι |
29 Vinde de novo; não sejais injustos; vinde: estou inocente nessa questão. | 29 καθισατε δη και μη ειη αδικον και παλιν τω δικαιω συνερχεσθε |
30 Haverá iniqüidade em minha língua? Meu paladar não sabe discernir o mal? | 30 ου γαρ εστιν εν γλωσση μου αδικον η ο λαρυγξ μου ουχι συνεσιν μελετα |