ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 14

LXX	JERUSALEM
1 σοφαι γυναικες ωκοδομησαν οικους η δε αφρων κατεσκαψεν ταις χερσιν αυτης	1 La Sagesse bâtit sa maison, de sa main, la Folie la renverse.
2 ο πορευομενος ορθως φοβειται τον κυριον ο δε σκολιαζων ταις οδοις αυτου ατιμασθησεται	2 Qui marche dans sa droiture craint Yahvé, qui dévie de ses chemins le méprise.
3 εκ στοματος αφρονων βακτηρια υβρεως χειλη δε σοφων φυλασσει αυτους	3 Dans la bouche du fou il y a un surgeon d'orgueil, les lèvres des sages les gardent.
4 ου μη εισιν βοες φατναι καθαραι ου δε πολλα γενηματα φανερα βοος ισχυς	4 Point de boeufs, mangeoire vide; taureau vigoureux, revenus abondants.
5 μαρτυς πιστος ου ψευδεται εκκαιει δε ψευδη μαρτυς αδικος	5 Le témoin véridique ne ment pas, mais le faux témoin exhale le mensonge.
6 ζητησεις σοφιαν παρα κακοις και ουχ ευρησεις αισθησις δε παρα φρονιμοις ευχερης	6 Le railleur poursuit la sagesse, mais en vain, à l'homme intelligent le savoir est chose aisée.
7 παντα εναντια ανδρι αφρονι οπλα δε αισθησεως χειλη σοφα	7 Ecarte-toi du sot, tu ignorerais les lèvres savantes.
8 σοφια πανουργων επιγνωσεται τας οδους αυτων ανοια δε αφρονων εν πλανη	8 Pour l'homme avisé, la sagesse est de surveiller sa conduite, mais la folie des sots n'est quetromperie.
9 οικιαι παρανομων οφειλησουσιν καθαρισμον οικιαι δε δικαιων δεκται	9 Les fous raillent le sacrifice pour le péché, mais parmi les hommes droits se trouve la faveur.
10 καρδια ανδρος αισθητικη λυπηρα ψυχη αυτου οταν δε ευφραινηται ουκ επιμειγνυται υβρει	10 Le coeur connaît son propre chagrin et nul étranger ne partage sa joie.
11 οικιαι ασεβων αφανισθησονται σκηναι δε κατορθουντων στησονται	11 La maison des méchants sera détruite, la tente des hommes droits prospérera.
12 εστιν οδος η δοκει ορθη ειναι παρα ανθρωποις τα δε τελευταια αυτης ερχεται εις πυθμενα αδου	12 Tel chemin paraît droit à quelqu'un, mais en fin de compte c'est le chemin de la mort.
13 εν ευφροσυναις ου προσμειγνυται λυπη τελευταια δε χαρα εις πενθος ερχεται	13 Dans le rire même, le coeur trouve la peine, et la joie s'achève en chagrin.
14 των εαυτου οδων πλησθησεται θρασυκαρδιος απο δε των διανοηματων αυτου ανηρ αγαθος	14 Le coeur dévoyé se rassasie de ses démarches, et l'homme de bien de ses oeuvres.
15 ακακος πιστευει παντι λογω πανουργος δε ερχεται εις μετανοιαν	15 Le niais croit tout ce qu'on dit, l'homme avisé surveille ses pas.
16 σοφος φοβηθεις εξεκλινεν απο κακου ο δε αφρων εαυτω πεποιθως μειγνυται ανομω	16 Le sage craint le mal et se détourne, le sot est insolent et sûr de lui.
17 οξυθυμος πρασσει μετα αβουλιας ανηρ δε φρονιμος πολλα υποφερει	17 L'homme prompt à la colère fait des sottises, l'homme malintentionné est odieux.
18 μεριουνται αφρονες κακιαν οι δε πανουργοι κρατησουσιν αισθησεως	18 La part des niais, c'est la folie, les gens avisés se font du savoir une couronne.
19 ολισθησουσιν κακοι εναντι αγαθων και ασεβεις θεραπευσουσιν θυρας δικαιων	19 Devant les bons, les méchants se prosternent, et aux portes des justes, les impies.
20 φιλοι μισησουσιν φιλους πτωχους φιλοι δε πλουσιων πολλοι	20 Même à son voisin, le pauvre est odieux, mais nombreux sont ceux qui aiment le riche.
21 ο ατιμαζων πενητας αμαρτανει ελεων δε πτωχους μακαριστος	21 Il pèche, celui qui méprise son prochain; heureux qui a pitié des pauvres.
22 πλανωμενοι τεκταινουσι κακα ελεον δε και αληθειαν τεκταινουσιν αγαθοι ουκ επιστανται ελεον και πιστιν τεκτονες κακων ελεημοσυναι δε και πιστεις παρα τεκτοσιν αγαθοις	22 N'est-ce pas s'égarer que machiner le mal? Miséricorde et fidélité pour qui s'applique au bien.
23 εν παντι μεριμνωντι ενεστιν περισσον ο δε ηδυς και αναλγητος εν ενδεια εσται	23 Tout labeur donne du profit, le bavardage ne produit que disette.
24 στεφανος σοφων πανουργος η δε διατριβη αφρονων κακη	24 Couronne des sages: leur richesse; la folie des sots est folie.
25 ρυσεται εκ κακων ψυχην μαρτυς πιστος εκκαιει δε ψευδη δολιος	25 Un témoin véridique sauve des vies, qui profère des mensonges est un imposteur.
26 εν φοβω κυριου ελπις ισχυος τοις δε τεκνοις αυτου καταλειπει ερεισμα	26 Dans la crainte de Yahvé, puissante sécurité; pour ses enfants il est un refuge.
27 προσταγμα κυριου πηγη ζωης ποιει δε εκκλινειν εκ παγιδος θανατου	27 La crainte de Yahvé est source de vie pour éviter les pièges de la mort.
28 εν πολλω εθνει δοξα βασιλεως εν δε εκλειψει λαου συντριβη δυναστου	28 Peuple nombreux, gloire du roi; baisse de population, ruine du prince.
29 μακροθυμος ανηρ πολυς εν φρονησει ο δε ολιγοψυχος ισχυρως αφρων	29 L'homme lent à la colère est plein d'intelligence, qui a l'humeur prompte exalte la folie.
30 πραυθυμος ανηρ καρδιας ιατρος σης δε οστεων καρδια αισθητικη	30 Vie du corps: un coeur paisible; mais l'envie est carie des os.
31 ο συκοφαντων πενητα παροξυνει τον ποιησαντα αυτον ο δε τιμων αυτον ελεα πτωχον	31 Opprimer le faible, c'est outrager son Créateur; c'est l'honorer que d'être bon pour lesmalheureux.
32 εν κακια αυτου απωσθησεται ασεβης ο δε πεποιθως τη εαυτου οσιοτητι δικαιος	32 Par sa propre malice le méchant est terrassé, le juste trouve un refuge dans son intégrité.
33 εν καρδια αγαθη ανδρος σοφια εν δε καρδια αφρονων ου διαγινωσκεται	33 En un coeur intelligent demeure la sagesse; on ne la reconnaît pas au coeur des sots.
34 δικαιοσυνη υψοι εθνος ελασσονουσι δε φυλας αμαρτιαι	34 La justice grandit une nation, le péché est la honte des peuples.
35 δεκτος βασιλει υπηρετης νοημων τη δε εαυτου ευστροφια αφαιρειται ατιμιαν	35 La faveur du roi va au serviteur intelligent et sa colère à celui qui fait honte.