ΠΑΡΟΙΜΙΑΙ - Proverbi - Proverbs 14

LXX	EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL
1 σοφαι γυναικες ωκοδομησαν οικους η δε αφρων κατεσκαψεν ταις χερσιν αυτης	1 Frau Weisheit hat ihr Haus gebaut, die Torheit reißt es nieder mit eigenen Händen.
2 ο πορευομενος ορθως φοβειται τον κυριον ο δε σκολιαζων ταις οδοις αυτου ατιμασθησεται	2 Wer geradeaus seinen Weg geht, fürchtet den Herrn, wer krumme Wege geht, verachtet ihn.
3 εκ στοματος αφρονων βακτηρια υβρεως χειλη δε σοφων φυλασσει αυτους	3 Im Mund des Toren ist eine Rute für seinen Rücken, den Weisen behüten seine Lippen.
4 ου μη εισιν βοες φατναι καθαραι ου δε πολλα γενηματα φανερα βοος ισχυς	4 Wo keine Ochsen sind, bleibt die Krippe leer, reicher Ertrag kommt durch die Kraft des Stieres.
5 μαρτυς πιστος ου ψευδεται εκκαιει δε ψευδη μαρτυς αδικος	5 Ein zuverlässiger Zeuge lügt nicht, aber ein falscher Zeuge flüstert Lügen zu.
6 ζητησεις σοφιαν παρα κακοις και ουχ ευρησεις αισθησις δε παρα φρονιμοις ευχερης	6 Der Zuchtlose sucht Weisheit, doch vergebens, dem Verständigen fällt die Erkenntnis leicht.
7 παντα εναντια ανδρι αφρονι οπλα δε αισθησεως χειλη σοφα	7 Tritt einem törichten Mann gegenüber und du erfährst keine verständigen Worte.
8 σοφια πανουργων επιγνωσεται τας οδους αυτων ανοια δε αφρονων εν πλανη	8 Die Weisheit des Klugen gibt ihm Einsicht in seinen Weg, aber die Dummheit der Toren führt zu Täuschung.
9 οικιαι παρανομων οφειλησουσιν καθαρισμον οικιαι δε δικαιων δεκται	9 In den Zelten der Toren wohnt Schuld, das Haus der Rechtschaffenen findet Gefallen.
10 καρδια ανδρος αισθητικη λυπηρα ψυχη αυτου οταν δε ευφραινηται ουκ επιμειγνυται υβρει	10 Das Herz allein kennt seinen Kummer, auch in seine Freude mischt sich kein Fremder.
11 οικιαι ασεβων αφανισθησονται σκηναι δε κατορθουντων στησονται	11 Das Haus der Frevler wird zertrümmert, das Zelt der Redlichen gedeiht.
12 εστιν οδος η δοκει ορθη ειναι παρα ανθρωποις τα δε τελευταια αυτης ερχεται εις πυθμενα αδου	12 Manch einem scheint sein Weg der rechte, aber am Ende sind es Wege des Todes.
13 εν ευφροσυναις ου προσμειγνυται λυπη τελευταια δε χαρα εις πενθος ερχεται	13 Auch beim Lachen kann ein Herz leiden, das Ende der Freude ist Gram.
14 των εαυτου οδων πλησθησεται θρασυκαρδιος απο δε των διανοηματων αυτου ανηρ αγαθος	14 Dem Untreuen werden seine Vergehen vergolten, dem guten Menschen seine edlen Taten.
15 ακακος πιστευει παντι λογω πανουργος δε ερχεται εις μετανοιαν	15 Der Unerfahrene traut jedem Wort, der Kluge achtet auf seinen Schritt.
16 σοφος φοβηθεις εξεκλινεν απο κακου ο δε αφρων εαυτω πεποιθως μειγνυται ανομω	16 Der Weise hat Scheu und meidet das Böse, der Tor lässt sich gehen und ist vermessen.
17 οξυθυμος πρασσει μετα αβουλιας ανηρ δε φρονιμος πολλα υποφερει	17 Der Zornige handelt töricht, der Ränkeschmied ist verhasst.
18 μεριουνται αφρονες κακιαν οι δε πανουργοι κρατησουσιν αισθησεως	18 Die Unerfahrenen verfallen der Torheit, die Klugen krönen sich mit Erkenntnis.
19 ολισθησουσιν κακοι εναντι αγαθων και ασεβεις θεραπευσουσιν θυρας δικαιων	19 Die Bösen müssen sich bücken vor den Guten und die Frevler an der Tür des Gerechten.
20 φιλοι μισησουσιν φιλους πτωχους φιλοι δε πλουσιων πολλοι	20 Selbst seinem Nächsten ist der Arme verhasst, der Reiche aber hat viele Freunde.
21 ο ατιμαζων πενητας αμαρτανει ελεων δε πτωχους μακαριστος	21 Wer seinen Nächsten verachtet, sündigt; wohl dem, der Erbarmen hat mit den Notleidenden.
22 πλανωμενοι τεκταινουσι κακα ελεον δε και αληθειαν τεκταινουσιν αγαθοι ουκ επιστανται ελεον και πιστιν τεκτονες κακων ελεημοσυναι δε και πιστεις παρα τεκτοσιν αγαθοις	22 Gewiss geht in die Irre, wer Böses plant; Liebe und Treue erlangt, wer Gutes plant.
23 εν παντι μεριμνωντι ενεστιν περισσον ο δε ηδυς και αναλγητος εν ενδεια εσται	23 Jede Arbeit bringt Erfolg, leeres Geschwätz führt nur zu Mangel.
24 στεφανος σοφων πανουργος η δε διατριβη αφρονων κακη	24 Die Krone der Weisen ist ihre Klugheit, der Kranz der Toren ist ihre Narrheit.
25 ρυσεται εκ κακων ψυχην μαρτυς πιστος εκκαιει δε ψευδη δολιος	25 Ein verlässlicher Zeuge rettet Leben, wer Lügen zuflüstert, der täuscht.
26 εν φοβω κυριου ελπις ισχυος τοις δε τεκνοις αυτου καταλειπει ερεισμα	26 Der Gottesfürchtige hat feste Zuversicht, noch seine Söhne haben eine Zuflucht.
27 προσταγμα κυριου πηγη ζωης ποιει δε εκκλινειν εκ παγιδος θανατου	27 Die Gottesfurcht ist ein Lebensquell, um den Schlingen des Todes zu entgehen.
28 εν πολλω εθνει δοξα βασιλεως εν δε εκλειψει λαου συντριβη δυναστου	28 Viel Volk ist der Glanz des Königs, wenig Leute sind des Fürsten Untergang.
29 μακροθυμος ανηρ πολυς εν φρονησει ο δε ολιγοψυχος ισχυρως αφρων	29 Der Langmütige ist immer der Klügere, der Jähzornige treibt die Torheit auf die Spitze.
30 πραυθυμος ανηρ καρδιας ιατρος σης δε οστεων καρδια αισθητικη	30 Ein gelassenes Herz bedeutet Leben für den Leib, doch Knochenfraß ist die Leidenschaft.
31 ο συκοφαντων πενητα παροξυνει τον ποιησαντα αυτον ο δε τιμων αυτον ελεα πτωχον	31 Wer den Geringen bedrückt, schmäht dessen Schöpfer, ihn ehrt, wer Erbarmen hat mit dem Bedürftigen.
32 εν κακια αυτου απωσθησεται ασεβης ο δε πεποιθως τη εαυτου οσιοτητι δικαιος	32 Durch seine Bosheit wird der Frevler gestürzt, der Gerechte findet Zuflucht in seiner Redlichkeit.
33 εν καρδια αγαθη ανδρος σοφια εν δε καρδια αφρονων ου διαγινωσκεται	33 Im Herzen des Verständigen ruht Weisheit, im Innern der Toren ist sie nicht bekannt.
34 δικαιοσυνη υψοι εθνος ελασσονουσι δε φυλας αμαρτιαι	34 Gerechtigkeit erhöht ein Volk, der Völker Schmach ist die Sünde.
35 δεκτος βασιλει υπηρετης νοημων τη δε εαυτου ευστροφια αφαιρειται ατιμιαν	35 Die Gunst des Königs ruht auf dem klugen Diener, den schändlichen aber trifft sein Zorn.