ΙΩΒ - Giobbe - Job 14

LXX	SMITH VAN DYKE
1 βροτος γαρ γεννητος γυναικος ολιγοβιος και πληρης οργης	1 الانسان مولود المرأة قليل الايام وشبعان تعبا.
2 η ωσπερ ανθος ανθησαν εξεπεσεν απεδρα δε ωσπερ σκια και ου μη στη	2 يخرج كالزهر ثم ينحسم ويبرح كالظل ولا يقف.
3 ουχι και τουτου λογον εποιησω και τουτον εποιησας εισελθειν εν κριματι ενωπιον σου	3 فعلى مثل هذا حدقت عينيك واياي احضرت الى المحاكمة معك.
4 τις γαρ καθαρος εσται απο ρυπου αλλ' ουθεις	4 من يخرج الطاهر من النجس. لا احد.
5 εαν και μια ημερα ο βιος αυτου επι της γης αριθμητοι δε μηνες αυτου παρα σοι εις χρονον εθου και ου μη υπερβη	5 ان كانت ايامه محدودة وعدد اشهره عندك وقد عينت اجله فلا يتجاوزه
6 αποστα απ' αυτου ινα ησυχαση και ευδοκηση τον βιον ωσπερ ο μισθωτος	6 فاقصر عنه ليسترح الى ان يسرّ كالاجير بانتهاء يومه
7 εστιν γαρ δενδρω ελπις εαν γαρ εκκοπη ετι επανθησει και ο ραδαμνος αυτου ου μη εκλιπη	7 لان للشجرة رجاء. ان قطعت تخلف ايضا ولا تعدم خراعيبها.
8 εαν γαρ γηραση εν γη η ριζα αυτου εν δε πετρα τελευτηση το στελεχος αυτου	8 ولو قدم في الارض اصلها ومات في التراب جذعها
9 απο οσμης υδατος ανθησει ποιησει δε θερισμον ωσπερ νεοφυτον	9 فمن رائحة الماء تفرخ وتنبت فروعا كالغرس.
10 ανηρ δε τελευτησας ωχετο πεσων δε βροτος ουκετι εστιν	10 اما الرجل فيموت ويبلى. الانسان يسلم الروح فاين هو.
11 χρονω γαρ σπανιζεται θαλασσα ποταμος δε ερημωθεις εξηρανθη	11 قد تنفد المياه من البحرة والنهر ينشف ويجف
12 ανθρωπος δε κοιμηθεις ου μη αναστη εως αν ο ουρανος ου μη συρραφη και ουκ εξυπνισθησονται εξ υπνου αυτων	12 والانسان يضطجع ولا يقوم. لا يستيقظون حتى لا تبقى السموات ولا ينتبهون من نومهم
13 ει γαρ οφελον εν αδη με εφυλαξας εκρυψας δε με εως αν παυσηται σου η οργη και ταξη μοι χρονον εν ω μνειαν μου ποιηση	13 ليتك تواريني في الهاوية وتخفيني الى ان ينصرف غضبك وتعيّن لي اجلا فتذكرني.
14 εαν γαρ αποθανη ανθρωπος ζησεται συντελεσας ημερας του βιου αυτου υπομενω εως αν παλιν γενωμαι	14 ان مات رجل أفيحيا. كل ايام جهادي اصبر الى ان يأتي بدلي.
15 ειτα καλεσεις εγω δε σοι υπακουσομαι τα δε εργα των χειρων σου μη αποποιου	15 تدعو فانا اجيبك. تشتاق الى عمل يدك.
16 ηριθμησας δε μου τα επιτηδευματα και ου μη παρελθη σε ουδεν των αμαρτιων μου	16 اما الآن فتحصي خطواتي. ألا تحافظ على خطيتي.
17 εσφραγισας δε μου τας ανομιας εν βαλλαντιω επεσημηνω δε ει τι ακων παρεβην	17 معصيتي مختوم عليها في صرّة وتلفّق عليّ فوق اثمي
18 και πλην ορος πιπτον διαπεσειται και πετρα παλαιωθησεται εκ του τοπου αυτης	18 ان الجبل الساقط ينتثر والصخر يزحزح من مكانه.
19 λιθους ελεαναν υδατα και κατεκλυσεν υδατα υπτια του χωματος της γης και υπομονην ανθρωπου απωλεσας	19 الحجارة تبليها المياه وتجرف سيولها تراب الارض. وكذلك انت تبيد رجاء الانسان.
20 ωσας αυτον εις τελος και ωχετο επεστησας αυτω το προσωπον και εξαπεστειλας	20 تتجبر عليه ابدا فيذهب. تغير وجهه وتطرده.
21 πολλων δε γενομενων των υιων αυτου ουκ οιδεν εαν δε ολιγοι γενωνται ουκ επισταται	21 يكرم بنوه ولا يعلم او يصغرون ولا يفهم بهم.
22 αλλ' η αι σαρκες αυτου ηλγησαν η δε ψυχη αυτου επενθησεν	22 انما على ذاته يتوجع لحمه وعلى ذاتها تنوح نفسه