Scrutatio

Giovedi, 16 maggio 2024 - San Simone Stock ( Letture di oggi)

ΙΩΒ - Giobbe - Job 14


font
LXXEL LIBRO DEL PUEBLO DE DIOS
1 βροτος γαρ γεννητος γυναικος ολιγοβιος και πληρης οργης1 El hombre, nacido de mujer, tiene una vida breve y cargada de tormentos:
2 η ωσπερ ανθος ανθησαν εξεπεσεν απεδρα δε ωσπερ σκια και ου μη στη2 como una flor, brota y se marchita; huye sin detenerse, como una sombra.
3 ουχι και τουτου λογον εποιησω και τουτον εποιησας εισελθειν εν κριματι ενωπιον σου3 ¡Y sobre alguien así tú abres los ojos, lo enfrentas contigo en un juicio!
4 τις γαρ καθαρος εσται απο ρυπου αλλ' ουθεις4 Pero ¿quién sacará lo puro de lo impuro? Nadie, ciertamente.
5 εαν και μια ημερα ο βιος αυτου επι της γης αριθμητοι δε μηνες αυτου παρα σοι εις χρονον εθου και ου μη υπερβη5 Ya que sus días están determinados y tú conoces el número de sus meses, ya que le has puesto un límite infranqueable,
6 αποστα απ' αυτου ινα ησυχαση και ευδοκηση τον βιον ωσπερ ο μισθωτος6 ¡aparta de él tu mirada y déjalo solo, para que disfrute de su jornada como un asalariado!
7 εστιν γαρ δενδρω ελπις εαν γαρ εκκοπη ετι επανθησει και ο ραδαμνος αυτου ου μη εκλιπη7 Para el árbol hay una esperanza: si es cortado, aún puede reverdecer y no dejará de tener retoños.
8 εαν γαρ γηραση εν γη η ριζα αυτου εν δε πετρα τελευτηση το στελεχος αυτου8 Aunque su raíz haya envejecido en el suelo y su tronco esté muerto en el polvo,
9 απο οσμης υδατος ανθησει ποιησει δε θερισμον ωσπερ νεοφυτον9 apenas siente el agua, produce nuevos brotes y echa ramas, como una planta joven.
10 ανηρ δε τελευτησας ωχετο πεσων δε βροτος ουκετι εστιν10 Pero el hombre, cuando muere, queda inerte; el mortal que expira, ¿dónde está?
11 χρονω γαρ σπανιζεται θαλασσα ποταμος δε ερημωθεις εξηρανθη11 El agua del mar se evapora, un río se agota y se seca:
12 ανθρωπος δε κοιμηθεις ου μη αναστη εως αν ο ουρανος ου μη συρραφη και ουκ εξυπνισθησονται εξ υπνου αυτων12 así el hombre se acuesta y no se levanta; desaparecerán los cielos, antes que él se despierte, antes que se alce de su sueño.
13 ει γαρ οφελον εν αδη με εφυλαξας εκρυψας δε με εως αν παυσηται σου η οργη και ταξη μοι χρονον εν ω μνειαν μου ποιηση13 ¡Ah, si tú me ocultaras en el Abismo, si me escondieras hasta que pase tu enojo y me fijaras un plazo para acordarte de mí!
14 εαν γαρ αποθανη ανθρωπος ζησεται συντελεσας ημερας του βιου αυτου υπομενω εως αν παλιν γενωμαι14 –Un hombre, una vez muerto, ¿podrá revivir?–. Entonces yo esperaría, todos los días de mi servicio, hasta que llegue mi relevo:
15 ειτα καλεσεις εγω δε σοι υπακουσομαι τα δε εργα των χειρων σου μη αποποιου15 tú llamarías, y yo te respondería, ansiarías ver la obra de tus manos.
16 ηριθμησας δε μου τα επιτηδευματα και ου μη παρελθη σε ουδεν των αμαρτιων μου16 Porque entonces no contarías mis pasos ni observarías mi pecado;
17 εσφραγισας δε μου τας ανομιας εν βαλλαντιω επεσημηνω δε ει τι ακων παρεβην17 mi delito estaría bajo sello en una bolsa y cubrirías mi culpa con un enduido.
18 και πλην ορος πιπτον διαπεσειται και πετρα παλαιωθησεται εκ του τοπου αυτης18 Pero la montaña cae y se desmorona, la roca es removida de su sitio;
19 λιθους ελεαναν υδατα και κατεκλυσεν υδατα υπτια του χωματος της γης και υπομονην ανθρωπου απωλεσας19 las aguas desgastan las piedras, al polvo de la tierra se lo lleva el aguacero: ¡así tú destruyes la esperanza del mortal!
20 ωσας αυτον εις τελος και ωχετο επεστησας αυτω το προσωπον και εξαπεστειλας20 Lo abates para siempre, y él se va, desfiguras su rostro y lo despides.
21 πολλων δε γενομενων των υιων αυτου ουκ οιδεν εαν δε ολιγοι γενωνται ουκ επισταται21 Se honra a sus hijos, pero él no lo sabe; si son envilecidos, él no se da cuenta.
22 αλλ' η αι σαρκες αυτου ηλγησαν η δε ψυχη αυτου επενθησεν22 ¡Sólo en carne propia siente el sufrimiento, sólo por sí mismo está de duelo!