Scrutatio

Giovedi, 16 maggio 2024 - San Simone Stock ( Letture di oggi)

ΙΩΒ - Giobbe - Job 14


font
LXXBIBLIA
1 βροτος γαρ γεννητος γυναικος ολιγοβιος και πληρης οργης1 el hombre, nacido de mujer, corto de días y harto de tormentos.
2 η ωσπερ ανθος ανθησαν εξεπεσεν απεδρα δε ωσπερ σκια και ου μη στη2 Como la flor, brota y se marchita, y huye como la sombra sin pararse.
3 ουχι και τουτου λογον εποιησω και τουτον εποιησας εισελθειν εν κριματι ενωπιον σου3 ¡Y sobre un ser tal abres tú los ojos, le citas a juicio frente a ti!
4 τις γαρ καθαρος εσται απο ρυπου αλλ' ουθεις4 Mas ¿quién podrá sacar lo puro de lo impuro? ¡Ninguno!
5 εαν και μια ημερα ο βιος αυτου επι της γης αριθμητοι δε μηνες αυτου παρα σοι εις χρονον εθου και ου μη υπερβη5 Si es que están contados ya sus días, si te es sabida la cuenta de sus meses, si un límite le has fijado que no franqueará,
6 αποστα απ' αυτου ινα ησυχαση και ευδοκηση τον βιον ωσπερ ο μισθωτος6 aparta de él tus ojos, déjale, hasta que acabe, como un jornalero, su jornada.
7 εστιν γαρ δενδρω ελπις εαν γαρ εκκοπη ετι επανθησει και ο ραδαμνος αυτου ου μη εκλιπη7 Una esperanza guarda el árbol: si es cortado, aún puede retoñar, y no dejará de echar renuevos.
8 εαν γαρ γηραση εν γη η ριζα αυτου εν δε πετρα τελευτηση το στελεχος αυτου8 Incluso con raíces en tierra envejecidas, con un tronco que se muere en el polvo,
9 απο οσμης υδατος ανθησει ποιησει δε θερισμον ωσπερ νεοφυτον9 en cuanto siente el agua, reflorece y echa ramaje como una planta joven.
10 ανηρ δε τελευτησας ωχετο πεσων δε βροτος ουκετι εστιν10 Pero el hombre que muere queda inerte, cuando un humano expira, ¿dónde está?
11 χρονω γαρ σπανιζεται θαλασσα ποταμος δε ερημωθεις εξηρανθη11 Podrán agotarse las aguas del mar, sumirse los ríos y secarse,
12 ανθρωπος δε κοιμηθεις ου μη αναστη εως αν ο ουρανος ου μη συρραφη και ουκ εξυπνισθησονται εξ υπνου αυτων12 que el hombre que yace no se levantará, se gastarán los cielos antes que se despierte, antes que surja de su sueño.
13 ει γαρ οφελον εν αδη με εφυλαξας εκρυψας δε με εως αν παυσηται σου η οργη και ταξη μοι χρονον εν ω μνειαν μου ποιηση13 ¡Ojalá en el seol tú me guardaras, me escondieras allí mientras pasa tu cólera, y una tregua me dieras, para acordarte de mí luego
14 εαν γαρ αποθανη ανθρωπος ζησεται συντελεσας ημερας του βιου αυτου υπομενω εως αν παλιν γενωμαι14 - pues, muerto el hombre, ¿puede revivir? - todos los días de mi milicia esperaría, hasta que llegara mi relevo!
15 ειτα καλεσεις εγω δε σοι υπακουσομαι τα δε εργα των χειρων σου μη αποποιου15 Me llamarías y te respondería; reclamarías la obra de tus manos.
16 ηριθμησας δε μου τα επιτηδευματα και ου μη παρελθη σε ουδεν των αμαρτιων μου16 En lugar de contar mi pasos, como ahora, no te cuidarías más de mis pecados;
17 εσφραγισας δε μου τας ανομιας εν βαλλαντιω επεσημηνω δε ει τι ακων παρεβην17 dentro de un saco se sellaría mi delito, y blanquearías mi falta.
18 και πλην ορος πιπτον διαπεσειται και πετρα παλαιωθησεται εκ του τοπου αυτης18 Ay, como el monte acabará por derrumbarse, la roca cambiará de sitio,
19 λιθους ελεαναν υδατα και κατεκλυσεν υδατα υπτια του χωματος της γης και υπομονην ανθρωπου απωλεσας19 las aguas desgastarán las piedras, inundará una llena los terrenos, así aniquilas tú la esperanza del hombre.
20 ωσας αυτον εις τελος και ωχετο επεστησας αυτω το προσωπον και εξαπεστειλας20 Le aplastas para siempre, y se va, desfiguras su rostro y le despides.
21 πολλων δε γενομενων των υιων αυτου ουκ οιδεν εαν δε ολιγοι γενωνται ουκ επισταται21 Que sean honrados sus hijos, no lo sabe; que sean despreciados, no se entera.
22 αλλ' η αι σαρκες αυτου ηλγησαν η δε ψυχη αυτου επενθησεν22 Tan solo por él sufre su carne, sólo por él se lamenta su alma.