Jób könyve 7

KÁLDI-NEOVULGÁTA	SMITH VAN DYKE
1 Katonasor az ember élete a földön, és napjai olyanok, mint a napszámos napjai:	1 أليس جهاد للانسان على الارض وكايام الاجير ايامه.
2 kívánkozik árnyék után, mint a szolga, és várja munkája végét, mint a napszámos.	2 كما يتشوّق العبد الى الظل وكما يترجّى الاجير اجرته
3 Nekem is kárba veszett hónapok jutottak részemül, és keserves éjjeleket számlálok magamnak.	3 هكذا تعين لي اشهر سوء وليالي شقاء قسمت لي.
4 Ha lefekszem, kérdem: Mikor kelek újra? Majd várom az estét, és mire beáll a szürkület, jóllakom kínnal.	4 اذا اضطجعت اقول متى اقوم. الليل يطول واشبع قلقا حتى الصبح.
5 Rothadásba, por szennyébe öltözik a testem, bőröm elszárad és összezsugorodik.	5 لبس لحمي الدود مع مدر التراب. جلدي كرش وساخ.
6 Napjaim gyorsabban szaladnak, mint a takács vetélője, és remény nélkül eltűnnek.	6 ايامي اسرع من الوشيعة وتنتهي بغير رجاء
7 Emlékezzél meg, hogy életem már csak lehelet, és szemem nem lát többé boldogságot.	7 اذكر ان حياتي انما هي ريح وعيني لا تعود ترى خيرا.
8 Nem lát engem többé ember szeme; mire rám veted szemedet, már nem vagyok.	8 لا تراني عين ناظري. عيناك عليّ ولست انا.
9 Amint a felhő elenyészik, elmegy, úgy nem jön fel többé, aki alászállt az alvilágba;	9 السحاب يضمحل ويزول. هكذا الذي ينزل الى الهاوية لا يصعد.
10 nem tér már vissza házába, és otthona nem látja többé viszont.	10 لا يرجع بعد الى بيته ولا يعرفه مكانه بعد.
11 Ezért én sem türtőztetem számat, szólok lelkem gyötrelmében, panaszkodom lelkem keservében:	11 انا ايضا لا امنع فمي. اتكلم بضيق روحي. اشكو بمرارة نفسي.
12 óceán vagyok-e vagy szörnyeteg, hogy börtönbe vetsz engem?	12 أبحر انا ام تنين حتى جعلت عليّ حارسا.
13 Ha gondolom: Majd megvigasztal fekvőhelyem, könnyebbségem lesz, ha elmerengek ágyamon,	13 ان قلت فراشي يعزيني مضجعي ينزع كربتي
14 akkor álmokkal rettegtetsz és rémlátással rémítesz,	14 تريعني بالاحلام وترهبني برؤى
15 úgyhogy inkább megfulladást áhít a lelkem, és halál után epednek csontjaim.	15 فاختارت نفسي الخنق الموت على عظامي هذه.
16 Undorodom! Nem kívánok tovább élni! Kímélj meg, hisz merő semmi az életem!	16 قد ذبت. لا الى الابد احيا. كف عني لان ايامي نفخة.
17 Mi is az ember, hogy nagyra tartod, és érdemesnek látod vele törődni,	17 ما هو الانسان حتى تعتبره وحتى تضع عليه قلبك
18 minden reggel meglátogatod, és minduntalan próbára teszed?	18 وتتعهّده كل صباح وكل لحظة تمتحنه.
19 Még meddig tart, hogy nem kímélsz, és nem engeded, hogy nyugodtan nyelhessem le nyálamat?	19 حتى متى لا تلتفت عني ولا ترخيني ريثما ابلع ريقي.
20 Vétkeztem? Mit tettem ezzel neked, óh emberek Őre! Miért tettél céltábládnak, hogy terhe lettem önmagamnak?	20 أأخطأت. ماذا افعل لك يا رقيب الناس. لماذا جعلتني عاثورا لنفسك حتى اكون على نفسي حملا.
21 Miért nem törlöd el a vétkemet, és miért nem veszed el a bűnömet? Lám – most a porba térek megnyugodni, és ha holnap keresel, már nem leszek!«	21 ولماذا لا تغفر ذنبي ولا تزيل اثمي لاني الآن اضطجع في التراب. تطلبني فلا اكون