Livre des Psaumes 52

JERUSALEM	LXX
1 Du maître de chant. Poème. De David.	1 εις το τελος υπερ μαελεθ συνεσεως τω δαυιδ
2 Quand Doëg l'Edomite vint avertir Saül en lui disant: "David est entré dans la maison d'Ahimélek."	2 ειπεν αφρων εν καρδια αυτου ουκ εστιν θεος διεφθαρησαν και εβδελυχθησαν εν ανομιαις ουκ εστιν ποιων αγαθον
3 Pourquoi te prévaloir du mal, héros d'infamie, tout le jour	3 ο θεος εκ του ουρανου διεκυψεν επι τους υιους των ανθρωπων του ιδειν ει εστιν συνιων η εκζητων τον θεον
4 ruminer le crime? Ta langue est un rasoir effilé, artisan d'imposture.	4 παντες εξεκλιναν αμα ηχρεωθησαν ουκ εστιν ποιων αγαθον ουκ εστιν εως ενος
5 Tu aimes mieux le mal que le bien, le mensonge que la justice;	5 ουχι γνωσονται παντες οι εργαζομενοι την ανομιαν οι εσθοντες τον λαον μου βρωσει αρτου τον θεον ουκ επεκαλεσαντο
6 tu aimes toute parole qui dévore, langue d'imposture.	6 εκει φοβηθησονται φοβον ου ουκ ην φοβος οτι ο θεος διεσκορπισεν οστα ανθρωπαρεσκων κατησχυνθησαν οτι ο θεος εξουδενωσεν αυτους
7 C'est pourquoi Dieu t'écrasera, te détruira jusqu'à la fin, t'arrachera de la tente, t'extirpera de la terredes vivants.	7 τις δωσει εκ σιων το σωτηριον του ισραηλ εν τω επιστρεψαι κυριον την αιχμαλωσιαν του λαου αυτου αγαλλιασεται ιακωβ και ευφρανθησεται ισραηλ
8 Ils verront, les justes, ils craindront, ils se riront de lui:
9 "Le voilà, l'homme qui n'a pas mis en Dieu sa forteresse, mais se fiait au nombre de ses biens, sefaisait fort de son crime! "
10 Et moi, comme un olivier verdoyant dans la maison de Dieu, je compte sur l'amour de Dieutoujours et à jamais.
11 Je veux te rendre grâce à jamais, car tu as agi, et j'espère ton nom, car il est bon, devant ceux quit'aiment.