Giobbe 8
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
DIODATI | VULGATA |
---|---|
1 E BILDAD Suhita rispose, e disse: | 1 Respondens autem Baldad Suhites, dixit : |
2 Infino a quando proferirai tali ragionamenti, E saranno le parole della tua bocca come un vento impetuoso? | 2 Usquequo loqueris talia, et spiritus multiplex sermones oris tui ? |
3 Iddio pervertirebbe egli il giudicio? L’Onnipotente pervertirebbe egli la giustizia? | 3 Numquid Deus supplantat judicium ? aut Omnipotens subvertit quod justum est ? |
4 Se i tuoi figliuoli hanno peccato contro a lui, Egli altresì li ha dati in mano del lor misfatto. | 4 Etiam si filii tui peccaverunt ei, et dimisit eos in manu iniquitatis suæ : |
5 Ma quant’è a te, se tu ricerchi Iddio, E chiedi grazia all’Onnipotente; | 5 tu tamen si diluculo consurrexeris ad Deum, et Omnipotentem fueris deprecatus ; |
6 Se tu sei puro e diritto, Certamente egli si risveglierà di presente in favor tuo, E farà prosperare il tuo giusto abitacolo. | 6 si mundus et rectus incesseris : statim evigilabit ad te, et pacatum reddet habitaculum justitiæ tuæ, |
7 E la tua condizione di prima sarà stata piccola, E l’ultima diventerà grandissima | 7 in tantum ut si priora tua fuerint parva, et novissima tua multiplicentur nimis. |
8 Perciocchè domanda pur le età primiere, E disponti ad informarti da’ padri loro; | 8 Interroga enim generationem pristinam, et diligenter investiga patrum memoriam |
9 Imperocchè, quant’è a noi, siamo sol da ieri in qua, E non abbiamo intendimento; Perchè i nostri giorni son come un’ombra sopra la terra; | 9 (hesterni quippe sumus, et ignoramus, quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram), |
10 Non insegnerannoti essi, e non parlerannoti, E non trarranno essi fuori ragionamenti dal cuor loro? | 10 et ipsi docebunt te, loquentur tibi, et de corde suo proferent eloquia. |
11 Il giunco sorgerà egli senza pantano? L’erba de’ prati crescerà ella senz’acqua? | 11 Numquid vivere potest scirpus absque humore ? aut crescere carectum sine aqua ? |
12 E pure, mentre è ancor verde, e non è ancora segata, Si secca avanti ogni altra erba. | 12 Cum adhuc sit in flore, nec carpatur manu, ante omnes herbas arescit. |
13 Tali son le vie di tutti quelli che dimenticano Iddio, E così perirà la speranza dell’ipocrita; | 13 Sic viæ omnium qui obliviscuntur Deum, et spes hypocritæ peribit. |
14 La cui speranza sarà troncata, E la cui confidanza sarà una casa di ragnolo. | 14 Non ei placebit vecordia sua, et sicut tela aranearum fiducia ejus. |
15 Egli si appoggerà in su la casa sua, ma quella non istarà ferma; Egli si atterrà ad essa, ma ella non istarà in piè. | 15 Innitetur super domum suam, et non stabit ; fulciet eam, et non consurget. |
16 Egli è verdeggiante al sole, E i suoi rami si spandono fuori in sul giardino, nel quale è piantato; | 16 Humectus videtur antequam veniat sol, et in ortu suo germen ejus egredietur. |
17 Le sue radici s’intralciano presso alla fonte, Egli mira la casa di pietra. | 17 Super acervum petrarum radices ejus densabuntur, et inter lapides commorabitur. |
18 Ma, se alcuno lo manderà in ruina, divellendolo dal luogo suo, Questo lo rinnegherà dicendo: Io non ti vidi giammai. | 18 Si absorbuerit eum de loco suo, negabit eum, et dicet : Non novi te. |
19 Ecco, tale è l’allegrezza della sua via, E dalla polvere ne germoglieranno altri | 19 Hæc est enim lætitia viæ ejus, ut rursum de terra alii germinentur. |
20 Ecco, Iddio non disdegna l’uomo intiero; Ma altresì non presta la mano a’ maligni. | 20 Deus non projiciet simplicem, nec porriget manum malignis, |
21 Ancora empierà egli la tua bocca di riso, E le tue labbra di giubilo. | 21 donec impleatur risu os tuum, et labia tua jubilo. |
22 Quelli che ti odiano saranno vestiti di vergogna; Ma il tabernacolo degli empi non sarà più | 22 Qui oderunt te induentur confusione, et tabernaculum impiorum non subsistet. |