1 All'uomo di dura cervice che disprezza chi lo corregge, piomberà addosso all'improvviso la rovina, e non ci sarà rimedio per lui. | 1 μη καυχω τα εις αυριον ου γαρ γινωσκεις τι τεξεται η επιουσα |
2 Quando i giusti si moltiplicano, il popolo si rallegra, quando salgono al potere gli empi il popolo geme. | 2 εγκωμιαζετω σε ο πελας και μη το σον στομα αλλοτριος και μη τα σα χειλη |
3 L'uomo che ama la sapienza dà consolazioni a suo padre, ma chi mantiene le meretrici rovinerà il patrimonio. | 3 βαρυ λιθος και δυσβαστακτον αμμος οργη δε αφρονος βαρυτερα αμφοτερων |
4 Il re giusto rialza lo stato, l'uomo avaro lo distrugge. | 4 ανελεημων θυμος και οξεια οργη αλλ' ουδενα υφισταται ζηλος |
5 L'uomo che parla al suo amico con adulazioni e fintaggini tende una rete ai piedi di lui. | 5 κρεισσους ελεγχοι αποκεκαλυμμενοι κρυπτομενης φιλιας |
6 L'uomo peccatore e iniquo cadrà nel laccio, e il giusto canterà e farà festa. | 6 αξιοπιστοτερα εστιν τραυματα φιλου η εκουσια φιληματα εχθρου |
7 Il giusto conosce la causa dei poveri, l'empio non ne capisce niente. | 7 ψυχη εν πλησμονη ουσα κηριοις εμπαιζει ψυχη δε ενδεει και τα πικρα γλυκεια φαινεται |
8 Gli uomini corrotti distruggon la città, invece i sapienti la, salvan dall'ira. | 8 ωσπερ οταν ορνεον καταπετασθη εκ της ιδιας νοσσιας ουτως ανθρωπος δουλουται οταν αποξενωθη εκ των ιδιων τοπων |
9 L'uomo sapiente se viene a contesa con lo stolto, o che s'arrabbi o che rida, non avrà pace, | 9 μυροις και οινοις και θυμιαμασιν τερπεται καρδια καταρρηγνυται δε υπο συμπτωματων ψυχη |
10 Gli uomini sanguinari odiano l'uomo integro, i giusti invece ne cercano la salvezza. | 10 φιλον σον η φιλον πατρωον μη εγκαταλιπης εις δε τον οικον του αδελφου σου μη εισελθης ατυχων κρεισσων φιλος εγγυς η αδελφος μακραν οικων |
11 Lo stolto sfoga tutto il suo animo, il saggio aspetta e riserva all'avvenire. | 11 σοφος γινου υιε ινα ευφραινηται μου η καρδια και αποστρεψον απο σου επονειδιστους λογους |
12 Il principe che ascolta volentieri le menzogne ha ministri tutti malvagi. | 12 πανουργος κακων επερχομενων απεκρυβη αφρονες δε επελθοντες ζημιαν τεισουσιν |
13 Il povero e il creditore si vanno incontro, il Signore ha data la luce a tutti e due. | 13 αφελου το ιματιον αυτου παρηλθεν γαρ υβριστης οστις τα αλλοτρια λυμαινεται |
14 Il re che con lealtà rende giustizia ai poveri avrà stabile il suo trono in eterno. | 14 ος αν ευλογη φιλον το πρωι μεγαλη τη φωνη καταρωμενου ουδεν διαφερειν δοξει |
15 La verga e la correzione danno saggezza; ma il fanciullo abbandonato ai suoi capricci fa vergogna a sua madre. | 15 σταγονες εκβαλλουσιν ανθρωπον εν ημερα χειμερινη εκ του οικου αυτου ωσαυτως και γυνη λοιδορος εκ του ιδιου οικου |
16 Moltiplicandosi gli empi, si moltiplicano i delitti, e i giusti ne vedranno le rovine. | 16 βορεας σκληρος ανεμος ονοματι δε επιδεξιος καλειται |
17 Educa tuo figlio e ti sarà di consolazione, sarà la delizia dell'anima tua. | 17 σιδηρος σιδηρον οξυνει ανηρ δε παροξυνει προσωπον εταιρου |
18 Quando la profezia verrà meno, il popolo sarà dissipato, ma è beato chi osserva la legge. | 18 ος φυτευει συκην φαγεται τους καρπους αυτης ος δε φυλασσει τον εαυτου κυριον τιμηθησεται |
19 Il servo non si può educare a parole, perchè comprende quanto dici, ma sdegna rispondere. | 19 ωσπερ ουχ ομοια προσωπα προσωποις ουτως ουδε αι καρδιαι των ανθρωπων |
20 Hai tu visto un uomo precipitoso nel parlare? C'è da sperare più l'emendamento della follìa che il suo. | 20 αδης και απωλεια ουκ εμπιμπλανται ωσαυτως και οι οφθαλμοι των ανθρωπων απληστοι [20α] βδελυγμα κυριω στηριζων οφθαλμον και οι απαιδευτοι ακρατεις γλωσση |
21 Chi alleva delicatamente fin dall'infanzia il suo servo, poi se lo ritroverà ribelle. | 21 δοκιμιον αργυρω και χρυσω πυρωσις ανηρ δε δοκιμαζεται δια στοματος εγκωμιαζοντων αυτον [21α] καρδια ανομου εκζητει κακα καρδια δε ευθης εκζητει γνωσιν |
22 L'uomo iracondo provoca le risse, chi è facile ad arrabbiarsi sarà molto proclive a peccare. | 22 εαν μαστιγοις αφρονα εν μεσω συνεδριου ατιμαζων ου μη περιελης την αφροσυνην αυτου |
23 L'umiliazione segue il superbo, e la gloria abbraccerà l'umile di cuore. | 23 γνωστως επιγνωση ψυχας ποιμνιου σου και επιστησεις καρδιαν σου σαις αγελαις |
24 Chi s'associa al ladro odia la sua anima, sente chi lo scongiura e non palesa. | 24 οτι ου τον αιωνα ανδρι κρατος και ισχυς ουδε παραδιδωσιν εκ γενεας εις γενεαν |
25 Chi ha paura dell'uomo cadrà ben presto, chi spera nel Signore sarà esaltato. | 25 επιμελου των εν τω πεδιω χλωρων και κερεις ποαν και συναγε χορτον ορεινον |
26 Molti cercano il favore del principe, ma dal Signore verrà il giudizio di ciascuno di noi. | 26 ινα εχης προβατα εις ιματισμον τιμα πεδιον ινα ωσιν σοι αρνες |
27 I giusti hanno in abbonimio gli empi, gli empi hanno in abbominio quelli che son nella retta strada. Il figlio che mette in pratica la parola sarà sicuro dalla perdizione. | 27 υιε παρ' εμου εχεις ρησεις ισχυρας εις την ζωην σου και εις την ζωην σων θεραποντων |