ΙΩΒ - Giobbe - Job 23

LXX	VULGATA
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Respondens autem Job, ait :
2 και δη οιδα οτι εκ χειρος μου η ελεγξις εστιν και η χειρ αυτου βαρεια γεγονεν επ' εμω στεναγμω	2 Nunc quoque in amaritudine est sermo meus, et manus plagæ meæ aggravata est super gemitum meum.
3 τις δ' αρα γνοιη οτι ευροιμι αυτον και ελθοιμι εις τελος	3 Quis mihi tribuat ut cognoscam et inveniam illum, et veniam usque ad solium ejus ?
4 ειποιμι δε εμαυτου κριμα το δε στομα μου εμπλησαιμι ελεγχων	4 Ponam coram eo judicium, et os meum replebo increpationibus :
5 γνωην δε ρηματα α μοι ερει αισθοιμην δε τινα μοι απαγγελει	5 ut sciam verba quæ mihi respondeat, et intelligam quid loquatur mihi.
6 και ει εν πολλη ισχυι επελευσεται μοι ειτα εν απειλη μοι ου χρησεται	6 Nolo multa fortitudine contendat mecum, nec magnitudinis suæ mole me premat.
7 αληθεια γαρ και ελεγχος παρ' αυτου εξαγαγοι δε εις τελος το κριμα μου	7 Proponat æquitatem contra me, et perveniat ad victoriam judicium meum.
8 εις γαρ πρωτα πορευσομαι και ουκετι ειμι τα δε επ' εσχατοις τι οιδα	8 Si ad orientem iero, non apparet ; si ad occidentem, non intelligam eum.
9 αριστερα ποιησαντος αυτου και ου κατεσχον περιβαλει δεξια και ουκ οψομαι	9 Si ad sinistram, quid agam ? non apprehendam eum ; si me vertam ad dexteram, non videbo illum.
10 οιδεν γαρ ηδη οδον μου διεκρινεν δε με ωσπερ το χρυσιον	10 Ipse vero scit viam meam, et probavit me quasi aurum quod per ignem transit.
11 εξελευσομαι δε εν ενταλμασιν αυτου οδους γαρ αυτου εφυλαξα και ου μη εκκλινω	11 Vestigia ejus secutus est pes meus : viam ejus custodivi, et non declinavi ex ea.
12 απο ενταλματων αυτου και ου μη παρελθω εν δε κολπω μου εκρυψα ρηματα αυτου	12 A mandatis labiorum ejus non recessi, et in sinu meo abscondi verba oris ejus.
13 ει δε και αυτος εκρινεν ουτως τις εστιν ο αντειπων αυτω ο γαρ αυτος ηθελησεν και εποιησεν	13 Ipse enim solus est, et nemo avertere potest cogitationem ejus : et anima ejus quodcumque voluit, hoc fecit.
14 -	14 Cum expleverit in me voluntatem suam, et alia multa similia præsto sunt ei.
15 δια τουτο επ' αυτω εσπουδακα νουθετουμενος δε εφροντισα αυτου [15α] επι τουτω απο προσωπου αυτου κατασπουδασθω κατανοησω και πτοηθησομαι εξ αυτου	15 Et idcirco a facie ejus turbatus sum, et considerans eum, timore sollicitor.
16 κυριος δε εμαλακυνεν την καρδιαν μου ο δε παντοκρατωρ εσπουδασεν με	16 Deus mollivit cor meum, et Omnipotens conturbavit me.
17 ου γαρ ηδειν οτι επελευσεται μοι σκοτος προ προσωπου δε μου εκαλυψεν γνοφος	17 Non enim perii propter imminentes tenebras, nec faciem meam operuit caligo.