1 υπολαβων δε ιωβ λεγει | 1 Again Job answered and said: |
2 και δη οιδα οτι εκ χειρος μου η ελεγξις εστιν και η χειρ αυτου βαρεια γεγονεν επ' εμω στεναγμω | 2 Though I know my complaint is bitter, his hand is heavy upon me in my groanings. |
3 τις δ' αρα γνοιη οτι ευροιμι αυτον και ελθοιμι εις τελος | 3 Oh, that today I might find him, that I might come to his judgment seat! |
4 ειποιμι δε εμαυτου κριμα το δε στομα μου εμπλησαιμι ελεγχων | 4 I would set out my cause before him, and fill my mouth with arguments; |
5 γνωην δε ρηματα α μοι ερει αισθοιμην δε τινα μοι απαγγελει | 5 I would learn the words with which he would answer, and understand what he would reply to me. |
6 και ει εν πολλη ισχυι επελευσεται μοι ειτα εν απειλη μοι ου χρησεται | 6 Even should he contend against me with his great power, yet, would that he himself might heed me! |
7 αληθεια γαρ και ελεγχος παρ' αυτου εξαγαγοι δε εις τελος το κριμα μου | 7 There the upright man might reason with him, and I should once and for all preserve my rights. |
8 εις γαρ πρωτα πορευσομαι και ουκετι ειμι τα δε επ' εσχατοις τι οιδα | 8 But if I go to the east, he is not there; or to the west, I cannot perceive him; |
9 αριστερα ποιησαντος αυτου και ου κατεσχον περιβαλει δεξια και ουκ οψομαι | 9 Where the north enfolds him, I behold him not; by the south he is veiled, and I see him not. |
10 οιδεν γαρ ηδη οδον μου διεκρινεν δε με ωσπερ το χρυσιον | 10 Yet he knows my way; if he proved me, I should come forth as gold. |
11 εξελευσομαι δε εν ενταλμασιν αυτου οδους γαρ αυτου εφυλαξα και ου μη εκκλινω | 11 My foot has always walked in his steps; his way I have kept and have not turned aside. |
12 απο ενταλματων αυτου και ου μη παρελθω εν δε κολπω μου εκρυψα ρηματα αυτου | 12 From the commands of his lips I have not departed; the words of his mouth I have treasured in my heart. |
13 ει δε και αυτος εκρινεν ουτως τις εστιν ο αντειπων αυτω ο γαρ αυτος ηθελησεν και εποιησεν | 13 But he had decided, and who can say him nay? What he desires, that he does. |
14 - | 14 For he will carry out what is appointed for me; and many such things may yet be in his mind. |
15 δια τουτο επ' αυτω εσπουδακα νουθετουμενος δε εφροντισα αυτου [15α] επι τουτω απο προσωπου αυτου κατασπουδασθω κατανοησω και πτοηθησομαι εξ αυτου | 15 Therefore am I dismayed before him; when I take thought, I fear him. |
16 κυριος δε εμαλακυνεν την καρδιαν μου ο δε παντοκρατωρ εσπουδασεν με | 16 Indeed God has made my courage fail; the Almighty has put me in dismay. |
17 ου γαρ ηδειν οτι επελευσεται μοι σκοτος προ προσωπου δε μου εκαλυψεν γνοφος | 17 Yes, would that I had vanished in darkness, and that thick gloom were before me to conceal me. |