ΙΩΒ - Giobbe - Job 23

LXX	BIBLES DES PEUPLES
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Job prit alors la parole:
2 και δη οιδα οτι εκ χειρος μου η ελεγξις εστιν και η χειρ αυτου βαρεια γεγονεν επ' εμω στεναγμω	2 Aujourd’hui encore ma plainte est rebelle: ma main ne peut la bloquer dans ma bouche!
3 τις δ' αρα γνοιη οτι ευροιμι αυτον και ελθοιμι εις τελος	3 Ah, si je savais où le trouver, j’irais jusqu’à sa demeure!
4 ειποιμι δε εμαυτου κριμα το δε στομα μου εμπλησαιμι ελεγχων	4 J’exposerais ma cause devant lui, je lui dirais tous mes arguments.
5 γνωην δε ρηματα α μοι ερει αισθοιμην δε τινα μοι απαγγελει	5 Je verrais ce qu’il me répondrait et je pourrais comprendre sa réponse.
6 και ει εν πολλη ισχυι επελευσεται μοι ειτα εν απειλη μοι ου χρησεται	6 Mettrait-il toute sa force dans le débat? Non! Lui m’écouterait.
7 αληθεια γαρ και ελεγχος παρ' αυτου εξαγαγοι δε εις τελος το κριμα μου	7 Il verrait l’innocence de celui qui l’attaque, et je serais pour toujours libéré de mon juge.
8 εις γαρ πρωτα πορευσομαι και ουκετι ειμι τα δε επ' εσχατοις τι οιδα	8 Mais je peux aller à l’orient, il n’y est pas, à l’occident, je ne l’y verrai pas!
9 αριστερα ποιησαντος αυτου και ου κατεσχον περιβαλει δεξια και ουκ οψομαι	9 J’ai cherché au nord sans le trouver, retournant au midi je ne l’ai pas vu.
10 οιδεν γαρ ηδη οδον μου διεκρινεν δε με ωσπερ το χρυσιον	10 Il me connaît pourtant, que je marche ou m’arrête: s’il m’éprouve au creuset, je passerai avec l’or.
11 εξελευσομαι δε εν ενταλμασιν αυτου οδους γαρ αυτου εφυλαξα και ου μη εκκλινω	11 Car j’ai maintenu mon pied sur son sentier, j’ai suivi sa route, je n’en suis pas sorti.
12 απο ενταλματων αυτου και ου μη παρελθω εν δε κολπω μου εκρυψα ρηματα αυτου	12 Je n’ai pas ignoré ses commandements, j’ai gardé en moi toutes ses paroles.
13 ει δε και αυτος εκρινεν ουτως τις εστιν ο αντειπων αυτω ο γαρ αυτος ηθελησεν και εποιησεν	13 Mais s’il veut quelque chose, qui l’en empêchera? Ce qu’il a désiré, il le fera.
14 -	14 Il fera jusqu’au bout ce qu’il a décrété, ce ne sera qu’une fois de plus.
15 δια τουτο επ' αυτω εσπουδακα νουθετουμενος δε εφροντισα αυτου [15α] επι τουτω απο προσωπου αυτου κατασπουδασθω κατανοησω και πτοηθησομαι εξ αυτου	15 Voilà pourquoi il m’effraie; quand j’y pense, j’ai peur de lui.
16 κυριος δε εμαλακυνεν την καρδιαν μου ο δε παντοκρατωρ εσπουδασεν με	16 Mais si Dieu me fait perdre cœur, si le Puissant me terrifie,
17 ου γαρ ηδειν οτι επελευσεται μοι σκοτος προ προσωπου δε μου εκαλυψεν γνοφος	17 je ne me suis pas tu pour autant dans le noir, en dépit des ténèbres qui voilent mon visage.