1 Job respondió, diciendo: | 1 υπολαβων δε ιωβ λεγει |
2 ¿Hasta cuándo me va a afligir y me van a torturar con sus palabras? | 2 εως τινος εγκοπον ποιησετε ψυχην μου και καθαιρειτε με λογοις |
3 Ya es la décima vez que me ultrajan, que me maltratan desvergonzadamente. | 3 γνωτε μονον οτι ο κυριος εποιησε με ουτως καταλαλειτε μου ουκ αισχυνομενοι με επικεισθε μοι |
4 Aunque fuera verdad que cometí un error, mi error me concierne sólo a mí. | 4 ναι δη επ' αληθειας εγω επλανηθην παρ' εμοι δε αυλιζεται πλανος [4α] λαλησαι ρημα ο ουκ εδει τα δε ρηματα μου πλαναται και ουκ επι καιρου |
5 Ustedes se envalentonan contra mí y me imputan mi ignominia: | 5 εα δε οτι επ' εμοι μεγαλυνεσθε εναλλεσθε δε μοι ονειδει |
6 pero sepan que es Dios el que me agravia y que él me ha envuelto en su red. | 6 γνωτε ουν οτι ο κυριος εστιν ο ταραξας οχυρωμα δε αυτου επ' εμε υψωσεν |
7 Si grito: «¡Violencia!», no tengo respuesta; si pido auxilio, no se hace justicia. | 7 ιδου γελω ονειδει και ου λαλησω κεκραξομαι και ουδαμου κριμα |
8 El cercó mi camino y no puedo pasar; cubrió de tinieblas mi sendero. | 8 κυκλω περιωκοδομημαι και ου μη διαβω επι προσωπον μου σκοτος εθετο |
9 Me ha despojado de mi honor y quitó la corona de mi cabeza. | 9 την δε δοξαν απ' εμου εξεδυσεν αφειλεν δε στεφανον απο κεφαλης μου |
10 Me demolió por completo, y ya me voy; arrancó, como un árbol, mi esperanza. | 10 διεσπασεν με κυκλω και ωχομην εξεκοψεν δε ωσπερ δενδρον την ελπιδα μου |
11 Encendió su indignación contra mí y me trató como a su enemigo. | 11 δεινως δε μοι οργη εχρησατο ηγησατο δε με ωσπερ εχθρον |
12 Sus escuadrones llegaron en tropel, se abrieron camino hasta mí y acamparon alrededor de mi carpa. | 12 ομοθυμαδον δε ηλθον τα πειρατηρια αυτου επ' εμοι ταις οδοις μου εκυκλωσαν με εγκαθετοι |
13 Mis hermanos se alejaron de mí y soy un extraño para mis amigos. | 13 απ' εμου δε αδελφοι μου απεστησαν εγνωσαν αλλοτριους η εμε φιλοι δε μου ανελεημονες γεγονασιν |
14 Desaparecieron mis allegados y familiares, me olvidaron | 14 ου προσεποιησαντο με οι εγγυτατοι μου και οι ειδοτες μου το ονομα επελαθοντο μου |
15 los huéspedes de mi casa. Mis servidoras me consideran un extraño, me he convertido en un intruso para ellas. | 15 γειτονες οικιας θεραπαιναι τε μου αλλογενης ημην εναντιον αυτων |
16 Llamo a mi servidor, y no responde, aunque se lo pida por favor. | 16 θεραποντα μου εκαλεσα και ουχ υπηκουσεν στομα δε μου εδεετο |
17 Mi mujer siente asco de mi aliento, soy repugnante para los hijos de mis entrañas. | 17 και ικετευον την γυναικα μου προσεκαλουμην δε κολακευων υιους παλλακιδων μου |
18 Hasta los niños pequeños me desprecian: cuando me levanto, se burlan de mí. | 18 οι δε εις τον αιωνα με απεποιησαντο οταν αναστω κατ' εμου λαλουσιν |
19 Mis amigos íntimos me abominan, los que yo amaba se vuelven contra mí. | 19 εβδελυξαντο δε με οι ειδοτες με ους δη ηγαπηκειν επανεστησαν μοι |
20 Los huesos se me pegan a la piel y se me desprenden los dientes de las envías. | 20 εν δερματι μου εσαπησαν αι σαρκες μου τα δε οστα μου εν οδουσιν εχεται |
21 ¡Apiádense, apiádense de mí, amigos míos, porque me ha herido la mano de Dios! | 21 ελεησατε με ελεησατε με ω φιλοι χειρ γαρ κυριου η αψαμενη μου εστιν |
22 ¿Por qué ustedes me persiguen como Dios y no terminan de saciarse con mi carne? | 22 δια τι δε με διωκετε ωσπερ και ο κυριος απο δε σαρκων μου ουκ εμπιπλασθε |
23 ¡Ah, si se escribieran mis palabras y se las grabara en el bronce; | 23 τις γαρ αν δωη γραφηναι τα ρηματα μου τεθηναι δε αυτα εν βιβλιω εις τον αιωνα |
24 si con un punzón de hierro y plomo fueran esculpidas en la roca para siempre! | 24 εν γραφειω σιδηρω και μολιβω η εν πετραις εγγλυφηναι |
25 Porque yo sé que mi Redentor vive y que él, el último, se alzará sobre el polvo | 25 οιδα γαρ οτι αεναος εστιν ο εκλυειν με μελλων επι γης |
26 Y después que me arranquen esta piel, yo, con mi propia carne, veré a Dios. | 26 αναστησαι το δερμα μου το ανατλων ταυτα παρα γαρ κυριου ταυτα μοι συνετελεσθη |
27 Sí, yo mismo lo veré, lo contemplarán mis ojos, no los de un extraño. ¡Mi corazón se deshace en mi pecho! | 27 α εγω εμαυτω συνεπισταμαι α ο οφθαλμος μου εορακεν και ουκ αλλος παντα δε μοι συντετελεσται εν κολπω |
28 Si ustedes dicen: «¿Cómo lo perseguiremos y qué pretexto encontraremos para procesarlo?», | 28 ει δε και ερειτε τι ερουμεν εναντι αυτου και ριζαν λογου ευρησομεν εν αυτω |
29 teman que la espada los hiera a ustedes mismos, porque esas son culpas dignas de la espada: y entonces sabrán que hay un juez. | 29 ευλαβηθητε δη και υμεις απο επικαλυμματος θυμος γαρ επ' ανομους επελευσεται και τοτε γνωσονται που εστιν αυτων η υλη |