Livre des Psaumes 44

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Au maître de chant. Des fils de Coré. Méditation.	1 εις το τελος υπερ των αλλοιωθησομενων τοις υιοις κορε εις συνεσιν ωδη υπερ του αγαπητου
2 Ô Dieu, nos oreilles l’ont entendu, nos pères nous l’ont raconté, ce que tu as fait de leur temps, de ta propre main: c’était dans les jours anciens.	2 εξηρευξατο η καρδια μου λογον αγαθον λεγω εγω τα εργα μου τω βασιλει η γλωσσα μου καλαμος γραμματεως οξυγραφου
3 Pour les installer, tu as déplanté des nations; tu les as mis au large en malmenant des peuples.	3 ωραιος καλλει παρα τους υιους των ανθρωπων εξεχυθη χαρις εν χειλεσιν σου δια τουτο ευλογησεν σε ο θεος εις τον αιωνα
4 Ce n’est pas leur épée qui leur donna leur terre, ce n’est pas leur force qui les fit réussir. C’est ta main, c’est ton bras, c’est l’éclat de ta face, parce que tu les aimais.	4 περιζωσαι την ρομφαιαν σου επι τον μηρον σου δυνατε τη ωραιοτητι σου και τω καλλει σου
5 C’est toi, mon roi et mon Dieu, qui décides les victoires de Jacob.	5 και εντεινον και κατευοδου και βασιλευε ενεκεν αληθειας και πραυτητος και δικαιοσυνης και οδηγησει σε θαυμαστως η δεξια σου
6 Grâce à toi nous enfonçons l’adversaire, grâce à ton Nom nous piétinons celui d’en face.	6 τα βελη σου ηκονημενα δυνατε λαοι υποκατω σου πεσουνται εν καρδια των εχθρων του βασιλεως
7 Je ne mettrai pas ma confiance dans mon arc, et ce n’est pas mon épée qui me sauvera.	7 ο θρονος σου ο θεος εις τον αιωνα του αιωνος ραβδος ευθυτητος η ραβδος της βασιλειας σου
8 Mais c’est toi qui nous sauves de l’adversaire, c’est toi qui mets l’ennemi en déroute.	8 ηγαπησας δικαιοσυνην και εμισησας ανομιαν δια τουτο εχρισεν σε ο θεος ο θεος σου ελαιον αγαλλιασεως παρα τους μετοχους σου
9 Nous sommes prêts à te louer tous les jours, nous voulons célébrer à jamais ton Nom.	9 σμυρνα και στακτη και κασια απο των ιματιων σου απο βαρεων ελεφαντινων εξ ων ηυφραναν σε
10 Pourtant tu nous as rejetés, couverts de honte et tu ne sors plus avec nos armées.	10 θυγατερες βασιλεων εν τη τιμη σου παρεστη η βασιλισσα εκ δεξιων σου εν ιματισμω διαχρυσω περιβεβλημενη πεποικιλμενη
11 Tu nous fais reculer face à l’adversaire et nos ennemis pillent comme ils le veulent.	11 ακουσον θυγατερ και ιδε και κλινον το ους σου και επιλαθου του λαου σου και του οικου του πατρος σου
12 Tu as fait de nous des moutons d’abattoir, et tu nous as dispersés entre les nations.	12 οτι επεθυμησεν ο βασιλευς του καλλους σου οτι αυτος εστιν ο κυριος σου
13 Tu vends ton peuple à prix dérisoire sans rien gagner dans l’opération.	13 και προσκυνησουσιν αυτω θυγατερες τυρου εν δωροις το προσωπον σου λιτανευσουσιν οι πλουσιοι του λαου
14 Tu nous couvres de honte devant nos voisins, les peuples tout autour en parlent et se moquent.	14 πασα η δοξα αυτης θυγατρος βασιλεως εσωθεν εν κροσσωτοις χρυσοις περιβεβλημενη πεποικιλμενη
15 Tu fais de nous la fable des nations, à l’étranger on fait des gestes de mépris.	15 απενεχθησονται τω βασιλει παρθενοι οπισω αυτης αι πλησιον αυτης απενεχθησονται σοι
16 Tous les jours je porte mon humiliation. Je vais le visage couvert de honte	16 απενεχθησονται εν ευφροσυνη και αγαλλιασει αχθησονται εις ναον βασιλεως
17 sous les cris d’insulte et les blasphèmes, et j’ai sous les yeux celui qui hait et se venge.	17 αντι των πατερων σου εγενηθησαν σοι υιοι καταστησεις αυτους αρχοντας επι πασαν την γην
18 Que de coups! et nous ne t’avions pas oublié, ni délaissé ton alliance,	18 μνησθησονται του ονοματος σου εν παση γενεα και γενεα δια τουτο λαοι εξομολογησονται σοι εις τον αιωνα και εις τον αιωνα του αιωνος
19 nos cœurs ne s’étaient pas repris, nos pas n’avaient pas dévié de ta route.
20 Mais tu nous as écrasés au désert des serpents, tu as fait tomber sur nous l’obscurité.
21 Si nous avions oublié le nom de notre Dieu et tendu nos mains vers un dieu étranger,
22 Dieu l’aurait vu, bien sûr, car il connaît les secrets du cœur.
23 Mais c’est pour toi qu’on nous massacre tous les jours et qu’on nous traite comme moutons d’abattoir.
24 Réveille-toi, pourquoi dors-tu, Seigneur? Lève-toi, ne nous rejette pas jusqu’au bout.
25 Pourquoi cacher ta face? Oublies-tu notre misère et l’oppression?
26 Nous nous traînons dans la poussière, non pas vivants mais rampant sur la terre.
27 Debout, viens nous secourir, fais honneur à ta bonté et libère-nous.