ΙΩΒ - Giobbe - Job 23

LXX	Biblia Tysiąclecia
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει	1 Hiob na to odpowiedział i rzekł:
2 και δη οιδα οτι εκ χειρος μου η ελεγξις εστιν και η χειρ αυτου βαρεια γεγονεν επ' εμω στεναγμω	2 I dziś ma skarga jest gorzka, bo ręką swą ból mi zadaje.
3 τις δ' αρα γνοιη οτι ευροιμι αυτον και ελθοιμι εις τελος	3 Obym ja wiedział, gdzie można Go znaleźć, jak dotrzeć do Jego stolicy?
4 ειποιμι δε εμαυτου κριμα το δε στομα μου εμπλησαιμι ελεγχων	4 Wszcząłbym przed Nim swą sprawę i pełne dowodów miał usta.
5 γνωην δε ρηματα α μοι ερει αισθοιμην δε τινα μοι απαγγελει	5 Gdybym znał słowa obrony, wiedział, co On mi odpowie...
6 και ει εν πολλη ισχυι επελευσεται μοι ειτα εν απειλη μοι ου χρησεται	6 Czy natrze na mnie gwałtownie? Raczej zwróci na mnie uwagę.
7 αληθεια γαρ και ελεγχος παρ' αυτου εξαγαγοι δε εις τελος το κριμα μου	7 Z Nim się prawuję niewinny. Mój sędzia wypuści mnie wolno.
8 εις γαρ πρωτα πορευσομαι και ουκετι ειμι τα δε επ' εσχατοις τι οιδα	8 Pójdę na wschód: tam Go nie ma; na zachód - nie mogę Go dostrzec.
9 αριστερα ποιησαντος αυτου και ου κατεσχον περιβαλει δεξια και ουκ οψομαι	9 Na lewo sieje zniszczenie - nie widzę, na prawo się kryje - nie dojrzę.
10 οιδεν γαρ ηδη οδον μου διεκρινεν δε με ωσπερ το χρυσιον	10 Lecz On zna drogę, którą kroczę, z prób wyjdę czysty jak złoto.
11 εξελευσομαι δε εν ενταλμασιν αυτου οδους γαρ αυτου εφυλαξα και ου μη εκκλινω	11 Moja noga kroczy w ślad za Nim, nie zbaczam, idę Jego ścieżką;
12 απο ενταλματων αυτου και ου μη παρελθω εν δε κολπω μου εκρυψα ρηματα αυτου	12 nie gardzę nakazem warg Jego i w sercu słowa ust Jego chowam.
13 ει δε και αυτος εκρινεν ουτως τις εστιν ο αντειπων αυτω ο γαρ αυτος ηθελησεν και εποιησεν	13 Lecz On doświadcza, kto zmieni? On postanowił, wykonał.
14 -	14 Plany wykonać potrafi. Wiele ich tai w swym sercu.
15 δια τουτο επ' αυτω εσπουδακα νουθετουμενος δε εφροντισα αυτου [15α] επι τουτω απο προσωπου αυτου κατασπουδασθω κατανοησω και πτοηθησομαι εξ αυτου	15 Więc drżę przed Jego obliczem, ze strachem o Nim rozmyślam,
16 κυριος δε εμαλακυνεν την καρδιαν μου ο δε παντοκρατωρ εσπουδασεν με	16 Bóg grozą przenika me serce, Wszechmocny napełnia mnie lękiem.
17 ου γαρ ηδειν οτι επελευσεται μοι σκοτος προ προσωπου δε μου εκαλυψεν γνοφος	17 Bodajbym w mroku zaginął, ciemności miał przed oczami!