Giobbe (ايوب) 17

SMITH VAN DYKE	STUTTGARTENSIA-DELITZSCH
1 روحي تلفت. ايامي انطفأت. انما القبور لي	1 רוּחִי חֻבָּלָה יָמַי נִזְעָכוּ קְבָרִים לִי
2 لولا المخاتلون عندي وعيني تبيت على مشاجراتهم.	2 אִם־לֹא הֲתֻלִים עִמָּדִי וּבְהַמְּרֹותָם תָּלַן עֵינִי
3 كن ضامني عند نفسك. من هو الذي يصفق يدي.	3 שִׂימָה־נָּא עָרְבֵנִי עִמָּךְ מִי הוּא לְיָדִי יִתָּקֵעַ
4 لانك منعت قلبهم عن الفطنة. لاجل ذلك لا ترفعهم.	4 כִּי־לִבָּם צָפַנְתָּ מִּשָּׂכֶל עַל־כֵּן לֹא תְרֹמֵם
5 الذي يسلم الاصحاب للسلب تتلف عيون بنيه.	5 לְחֵלֶק יַגִּיד רֵעִים וְעֵינֵי בָנָיו תִּכְלֶנָה
6 اوقفني مثلا للشعوب وصرت للبصق في الوجه.	6 וְהִצִּגַנִי לִמְשֹׁל עַמִּים וְתֹפֶת לְפָנִים אֶהְיֶה
7 كلت عيني من الحزن واعضائي كلها كالظل.	7 וַתֵּכַהּ מִכַּעַשׂ עֵינִי וִיצֻרַי כַּצֵּל כֻּלָּם
8 يتعجب المستقيمون من هذا والبريء ينتهض على الفاجر.	8 יָשֹׁמּוּ יְשָׁרִים עַל־זֹאת וְנָקִי עַל־חָנֵף יִתְעֹרָר
9 اما الصدّيق فيستمسك بطريقه والطاهر اليدين يزداد قوة	9 וְיֹאחֵז צַדִּיק דַּרְכֹּו וּטֳהָר־יָדַיִם יֹסִיף אֹמֶץ
10 ولكن ارجعوا كلكم وتعالوا فلا اجد فيكم حكيما.	10 וְאוּלָם כֻּלָּם תָּשֻׁבוּ וּבֹאוּ נָא וְלֹא־אֶמְצָא בָכֶם חָכָם
11 ايامي قد عبرت. مقاصدي إرث قلبي قد انتزعت.	11 יָמַי עָבְרוּ זִמֹּתַי נִתְּקוּ מֹורָשֵׁי לְבָבִי
12 يجعلون الليل نهارا نورا قريبا للظلمة.	12 לַיְלָה לְיֹום יָשִׂימוּ אֹור קָרֹוב מִפְּנֵי־חֹשֶׁךְ
13 اذا رجوت الهاوية بيتا لي وفي الظلام مهدت فراشي	13 אִם־אֲקַוֶּה שְׁאֹול בֵּיתִי בַּחֹשֶׁךְ רִפַּדְתִּי יְצוּעָי
14 وقلت للقبر انت ابي وللدود انت امي واختي	14 לַשַּׁחַת קָרָאתִי אָבִי אָתָּה אִמִּי וַאֲחֹתִי לָרִמָּה
15 فاين اذا آمالي. آمالي. من يعاينها.	15 וְאַיֵּה אֵפֹו תִקְוָתִי וְתִקְוָתִי מִי יְשׁוּרֶנָּה
16 تهبط الى مغاليق الهاوية اذ ترتاح معا في التراب	16 בַּדֵּי שְׁאֹל תֵּרַדְנָה אִם־יַחַד עַל־עָפָר נָחַת׃ ס