Giobbe (ايوب) 16

SMITH VAN DYKE	KÁLDI-NEOVULGÁTA
1 فاجاب ايوب وقال	1 És felelt Jób, és ezt mondta:
2 قد سمعت كثيرا مثل هذا. معزون متعبون كلكم.	2 »Ilyesfélét már többször hallottam; terhemre való vigasztalók vagytok ti mindannyian!
3 هل من نهاية لكلام فارغ. او ماذا يهيجك حتى تجاوب.	3 Véget értek-e tehát a széllelbélelt szavak? Vagy valami bajod van, hogy beszélned kell?
4 انا ايضا استطيع ان اتكلم مثلكم لو كانت انفسكم مكان نفسي وان اسرد عليكم اقوالا وأنغض راسي اليكم.	4 Beszélhetnék én is éppúgy, mint ti, bárcsak a helyemben lennétek!
5 بل كنت اشددكم بفمي وتعزية شفتيّ تمسككم	5 Részvétemet irántatok én is szép szavakba önteném, és csóválnám fejemet fölöttetek.
6 ان تكلمت لم تمتنع كآبتي. وان سكت فماذا يذهب عني.	6 Erőt öntenék belétek számmal, és mozgatnám ajkamat, mintha szánnálak titeket.
7 انه الآن ضجّرني. خربت كل جماعتي.	7 De mitévő legyek? Ha szólok, nem enyhül fájdalmam; ha hallgatok, nem hagy el engem.
8 قبضت عليّ. وجد شاهد. قام عليّ هزالي يجاوب في وجهي.	8 Immár elnyomott engem a fájdalom, és semmivé lett minden tagom;
9 غضبه افترسني واضطهدني. حرّق عليّ اسنانه. عدوي يحدد عينيه عليّ.	9 ellenem tanúskodnak ráncaim, és hazug ellenség támad, ki szemembe vádol;
10 فغروا عليّ افواههم. لطموني على فكّي تعييرا. تعاونوا عليّ جميعا.	10 egybegyűjtötte haragját ellenem, és fenyegetve vicsorgatta rám fogait, félelmetes szemeket meresztett rám ellenségem.
11 دفعني الله الى الظالم وفي ايدي الاشرار طرحني.	11 Kitátották ellenem szájukat, szitkozódva arcul ütöttek, kínjaimmal töltötték be étvágyukat.
12 كنت مستريحا فزعزعني وامسك بقفاي فحطمني ونصبني له غرضا.	12 Gonosznak szolgáltatott ki engem Isten, és bűnösök kezére adott.
13 احاطت بي رماته. شق كليتيّ ولم يشفق. سفك مرارتي على الارض.	13 Jólétben éltem valaha, de hirtelen összezúzott engem, nyakon ragadott és összetört engem; céltáblául tűzött ki magának.
14 يقتحمني اقتحاما على اقتحام. يعدو عليّ كجبار.	14 Lándzsái röpködnek körülöttem, ágyékomat kímélet nélkül hasogatja, beleimet kiontja a földre.
15 خطت مسحا على جلدي ودسست في التراب قرني.	15 Sebet seb után ejt rajtam, rám támad, mint valami hős.
16 احمر وجهي من البكاء وعلى هدبي ظل الموت.	16 Zsákot varrtam bőrömre és testemet hamuval borítottam.
17 مع انه لا ظلم في يدي وصلاتي خالصة	17 Arcom megdagadt a sírástól, sötét árny ül szempillámon.
18 يا ارض لا تغطي دمي ولا يكن مكان لصراخي.	18 És mindezt szenvedem, holott kezem mocsoktalan, és tiszta az imádságom Istenhez.
19 ايضا الآن هوذا في السموات شهيدي وشاهدي في الاعالي.	19 El ne takard, föld, a véremet, és ne találjon benned rejtekhelyet kiáltásom!
20 المستهزئون بي هم اصحابي. لله تقطر عيني	20 Mert íme, van tanúm a mennyben, és bizonyságom a magasságban.
21 لكي يحاكم الانسان عند الله كابن آدم لدى صاحبه.	21 Barátaim szószátyárok, Istenhez sír fel szemem!
22 اذا مضت سنون قليلة اسلك في طريق لا اعود منها	22 Bár tenne valaki igazságot Isten és ember között, úgy, mint igazságot tesznek ember és társa között! Mert íme, kevés esztendő múltával elindulok az úton, amelyen vissza nem térhetek.