1 Por isto se espantou o meu coração, e pulou fora de seu lugar. | 1 και ταυτης εταραχθη η καρδια μου και απερρυη εκ του τοπου αυτης |
2 Escutai, escutai o brado de sua voz, o estrondo que lhe sai da boca! | 2 ακουε ακοην εν οργη θυμου κυριου και μελετη εκ στοματος αυτου εξελευσεται |
3 Enche dele toda a extensão dos céus, e seus relâmpagos vão atingir os confins da terra. | 3 υποκατω παντος του ουρανου αρχη αυτου και το φως αυτου επι πτερυγων της γης |
4 Logo depois ruge uma voz, troveja com sua voz majestosa. Não retém mais seus raios quando se faz ouvir. | 4 οπισω αυτου βοησεται φωνη βροντησει εν φωνη υβρεως αυτου και ουκ ανταλλαξει αυτους οτι ακουσει φωνην αυτου |
5 Deus troveja com uma voz maravilhosa, faz prodígios que nos são incompreensíveis. | 5 βροντησει ο ισχυρος εν φωνη αυτου θαυμασια εποιησεν γαρ μεγαλα α ουκ ηδειμεν |
6 Diz à neve: Cai sobre a terra, às pancadas de chuva: Sede fortes. | 6 συντασσων χιονι γινου επι της γης και χειμων υετος και χειμων υετων δυναστειας αυτου |
7 Ele põe selos sobre as mãos dos homens, a fim de que todos os mortais reconheçam seu criador. | 7 εν χειρι παντος ανθρωπου κατασφραγιζει ινα γνω πας ανθρωπος την εαυτου ασθενειαν |
8 A fera também entra em seu covil, e encolhe-se em sua toca. | 8 εισηλθεν δε θηρια υπο σκεπην ησυχασαν δε επι κοιτης |
9 O furacão sai da câmara do sul, e do norte chega o frio. | 9 εκ ταμιειων επερχονται διναι απο δε ακρωτηριων ψυχος |
10 Ao sopro de Deus forma-se a neve, e a superfície das águas se endurece. | 10 και απο πνοης ισχυρου δωσει παγος οιακιζει δε το υδωρ ως εαν βουληται |
11 Carrega as nuvens de vapor, as nuvens lançam por toda parte seus relâmpagos | 11 και εκλεκτον καταπλασσει νεφελη διασκορπιει νεφος φως αυτου |
12 que vão em todos os sentidos sob sua direção, para realizar tudo quanto ele ordena na face da terra. | 12 και αυτος κυκλωματα διαστρεψει εν θεεβουλαθω εις εργα αυτων παντα οσα αν εντειληται αυτοις ταυτα συντετακται παρ' αυτου επι της γης |
13 Ora é o castigo que eles trazem, ora seus benefícios. | 13 εαν εις παιδειαν εαν εις την γην αυτου εαν εις ελεος ευρησει αυτον |
14 Escuta isto, Jó, pára e considera as maravilhas de Deus. | 14 ενωτιζου ταυτα ιωβ στηθι νουθετου δυναμιν κυριου |
15 Sabes como ele as opera, e faz brilhar o relâmpago de sua nuvem? | 15 οιδαμεν οτι ο θεος εθετο εργα αυτου φως ποιησας εκ σκοτους |
16 Sabes a lei do equilíbrio das nuvens, e o milagre daquele cuja ciência é infinita? | 16 επισταται δε διακρισιν νεφων εξαισια δε πτωματα πονηρων |
17 Por que são quentes as tuas vestes, quando repousa a terra ao sopro do meio-dia? | 17 σου δε η στολη θερμη ησυχαζεται δε επι της γης |
18 Saberás, como ele, estender as nuvens, e torná-las sólidas como um espelho de metal fundido? | 18 στερεωσεις μετ' αυτου εις παλαιωματα ισχυραι ως ορασις επιχυσεως |
19 Dá-me a conhecer o que lhe diremos. Mergulhados em nossas trevas, só sabemos objetar. | 19 δια τι διδαξον με τι ερουμεν αυτω και παυσωμεθα πολλα λεγοντες |
20 Quem lhe repetirá o que digo? Acaso pedirá um homem a sua própria perdição? | 20 μη βιβλος η γραμματευς μοι παρεστηκεν ινα ανθρωπον εστηκως κατασιωπησω |
21 Agora já não se vê a luz, o sol brilha através das nuvens; passe um golpe de vento, e ele as varrerá; | 21 πασιν δ' ουχ ορατον το φως τηλαυγες εστιν εν τοις παλαιωμασιν ωσπερ το παρ' αυτου επι νεφων |
22 a luz vem do norte. Deus está envolto numa majestade temível; | 22 απο βορρα νεφη χρυσαυγουντα επι τουτοις μεγαλη η δοξα και τιμη παντοκρατορος |
23 não podemos atingir o Todo-poderoso: eminente em força, em eqüidade, em justiça, não tem a dar contas a ninguém. | 23 και ουχ ευρισκομεν αλλον ομοιον τη ισχυι αυτου ο τα δικαια κρινων ουκ οιει επακουειν αυτον |
24 Que os homens, pois, o reverenciem! Ele não olha aqueles que se julgam sábios. | 24 διο φοβηθησονται αυτον οι ανθρωποι φοβηθησονται δε αυτον και οι σοφοι καρδια |