ΙΩΒ - Giobbe - Job 21
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
LXX | EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL |
---|---|
1 υπολαβων δε ιωβ λεγει | 1 Da antwortete Ijob und sprach: |
2 ακουσατε ακουσατε μου των λογων ινα μη η μοι παρ' υμων αυτη η παρακλησις | 2 Hört, hört doch auf mein Wort, das wäre mir schon Trost von euch. |
3 αρατε με εγω δε λαλησω ειτ' ου καταγελασετε μου | 3 Ertragt mich, sodass ich reden kann. Habe ich geredet, dann könnt ihr spotten. |
4 τι γαρ μη ανθρωπου μου η ελεγξις η δια τι ου θυμωθησομαι | 4 Richt ich an Menschen meine Klage, hab ich nicht Grund zur Ungeduld? |
5 εισβλεψαντες εις εμε θαυμασατε χειρα θεντες επι σιαγονι | 5 Wendet euch mir zu und erstarrt und legt die Hand auf den Mund! |
6 εαν τε γαρ μνησθω εσπουδακα εχουσιν δε μου τας σαρκας οδυναι | 6 Denk ich daran, bin ich erschreckt und Schauder packt meinen Leib. |
7 δια τι ασεβεις ζωσιν πεπαλαιωνται δε και εν πλουτω | 7 Warum bleiben Frevler am Leben, werden alt und stark an Kraft? |
8 ο σπορος αυτων κατα ψυχην τα δε τεκνα αυτων εν οφθαλμοις | 8 Ihre Nachkommen stehen fest vor ihnen, ihre Sprösslinge vor ihren Augen. |
9 οι οικοι αυτων ευθηνουσιν φοβος δε ουδαμου μαστιξ δε παρα κυριου ουκ εστιν επ' αυτοις | 9 Ihre Häuser sind in Frieden, ohne Schreck, die Rute Gottes trifft sie nicht. |
10 η βους αυτων ουκ ωμοτοκησεν διεσωθη δε αυτων εν γαστρι εχουσα και ουκ εσφαλεν | 10 Ihr Stier bespringt und fehlt nicht, die Kühe kalben und verwerfen nicht. |
11 μενουσιν δε ως προβατα αιωνια τα δε παιδια αυτων προσπαιζουσιν | 11 Wie Schafe treiben sie ihre Kinder aus, ihre Kleinen tanzen und springen. |
12 αναλαβοντες ψαλτηριον και κιθαραν και ευφραινονται φωνη ψαλμου | 12 Sie singen zu Pauke und Harfe, erfreuen sich am Klang der Flöte, |
13 συνετελεσαν δε εν αγαθοις τον βιον αυτων εν δε αναπαυσει αδου εκοιμηθησαν | 13 verbrauchen ihre Tage im Glück und fahren voll Ruhe ins Totenreich. |
14 λεγει δε κυριω αποστα απ' εμου οδους σου ειδεναι ου βουλομαι | 14 Und doch sagten sie zu Gott: Weiche von uns! Deine Wege wollen wir nicht kennen. |
15 τι ικανος οτι δουλευσομεν αυτω και τις ωφελεια οτι απαντησομεν αυτω | 15 Was ist der Allmächtige, dass wir ihm dienen, was nützt es uns, wenn wir ihn angehen? |
16 εν χερσιν γαρ ην αυτων τα αγαθα εργα δε ασεβων ουκ εφορα | 16 Doch in ihrer Hand liegt nicht das Glück; der Frevler Denkart ist mir fern. |
17 ου μην δε αλλα και ασεβων λυχνος σβεσθησεται επελευσεται δε αυτοις η καταστροφη ωδινες δε αυτους εξουσιν απο οργης | 17 Wie oft erlischt der Frevler Lampe, kommt Unheil über sie, teilt er Verderben zu in seinem Zorn? |
18 εσονται δε ωσπερ αχυρα προ ανεμου η ωσπερ κονιορτος ον υφειλατο λαιλαψ | 18 Wie oft werden sie wie Stroh vor dem Wind, wie Spreu, die der Sturm entführt? |
19 εκλιποι υιους τα υπαρχοντα αυτου ανταποδωσει προς αυτον και γνωσεται | 19 Nicht dessen Kindern spare Gott sein Unheil auf, ihm selbst vergelte er, sodass er es spürt. |
20 ιδοισαν οι οφθαλμοι αυτου την εαυτου σφαγην απο δε κυριου μη διασωθειη | 20 Mit eigenen Augen soll er sein Unglück schauen, vom Grimm des Allmächtigen soll er trinken. |
21 οτι τι θελημα αυτου εν οικω αυτου μετ' αυτον και αριθμοι μηνων αυτου διηρεθησαν | 21 Denn was kümmert ihn sein Haus, wenn er dahin ist, wenn abgeschnitten seiner Monde Z |
22 ποτερον ουχι ο κυριος εστιν ο διδασκων συνεσιν και επιστημην αυτος δε φονους διακρινει | 22 Darf man Gott Erkenntnis lehren, ihn, der die Erhabenen richtet? |
23 ουτος αποθανειται εν κρατει απλοσυνης αυτου ολος δε ευπαθων και ευθηνων | 23 Der eine stirbt in vollem Glück, ist ganz in Frieden, sorgenfrei. |
24 τα δε εγκατα αυτου πληρη στεατος μυελος δε αυτου διαχειται | 24 Seine Schenkel sind voll von Fett, getränkt mit Mark sind seine Knochen. |
25 ο δε τελευτα υπο πικριας ψυχης ου φαγων ουδεν αγαθον | 25 Der andere stirbt mit bitterer Seele und hat kein Glück genossen. |
26 ομοθυμαδον δε επι γης κοιμωνται σαπρια δε αυτους εκαλυψεν | 26 Zusammen liegen sie im Staub und Gewürm deckt beide zu. |
27 ωστε οιδα υμας οτι τολμη επικεισθε μοι | 27 Ja, euer Denken kenn ich wohl, die Ränke, die ihr sinnt gegen mich. |
28 οτι ερειτε που εστιν οικος αρχοντος και που εστιν η σκεπη των σκηνωματων των ασεβων | 28 Ihr sagt: Wo ist das Haus des Edlen und wo das Zelt, in dem Frevler wohnen? |
29 ερωτησατε παραπορευομενους οδον και τα σημεια αυτων ουκ απαλλοτριωσετε | 29 Habt ihr nie die fahrenden Leute befragt und ihre Zeichen genau beachtet? |
30 οτι εις ημεραν απωλειας κουφιζεται ο πονηρος εις ημεραν οργης αυτου απαχθησονται | 30 Dass am Unglückstag der Böse verschont wird, weggebracht am Tag des Zorns. |
31 τις απαγγελει επι προσωπου αυτου την οδον αυτου και αυτος εποιησεν τις ανταποδωσει αυτω | 31 Wer hält ihm seinen Lebenswandel vor, was er getan hat, wer vergilt es ihm? |
32 και αυτος εις ταφους απηνεχθη και επι σορω ηγρυπνησεν | 32 Er aber wird zur Gruft geleitet, bei seinem Grab hält man die Wacht. |
33 εγλυκανθησαν αυτω χαλικες χειμαρρου και οπισω αυτου πας ανθρωπος απελευσεται και εμπροσθεν αυτου αναριθμητοι | 33 Ein Labsal sind für ihn die Schollen des Schachts, hinter ihm her zieht alle Welt, vor ihm die Menge ohne Zahl. |
34 πως δε παρακαλειτε με κενα το δε εμε καταπαυσασθαι αφ' υμων ουδεν | 34 Wie wollt ihr mich mit Nichtigem trösten? Eure Antworten bleiben Betrug. |