Ezechiel 25

EINHEITSUBERSETZUNG BIBEL	LXX
1 Das Wort des Herrn erging an mich:	1 και εγενετο λογος κυριου προς με λεγων
2 Menschensohn, richte dein Gesicht gegen die Ammoniter, sprich als Prophet über sie,	2 υιε ανθρωπου στηρισον το προσωπον σου επι τους υιους αμμων και προφητευσον επ' αυτους
3 und sag zu ihnen: Hört das Wort Gottes, des Herrn: So spricht Gott, der Herr: Weil du gegen mein Heiligtum hin «Ha, ha» geschrien hast, als es entweiht wurde, und gegen das Land Israel, als es verwüstet wurde, und gegen das Haus Juda, als es verschleppt wurde,	3 και ερεις τοις υιοις αμμων ακουσατε λογον κυριου ταδε λεγει κυριος ανθ' ων επεχαρητε επι τα αγια μου οτι εβεβηλωθη και επι την γην του ισραηλ οτι ηφανισθη και επι τον οικον του ιουδα οτι επορευθησαν εν αιχμαλωσια
4 darum gebe ich dich jetzt den Völkern des Ostens zum Besitz. Sie werden ihre Zelte bei dir aufschlagen und ihre Siedlungen bei dir errichten. Sie werden deine Früchte essen und deine Milch trinken.	4 δια τουτο ιδου εγω παραδιδωμι υμας τοις υιοις κεδεμ εις κληρονομιαν και κατασκηνωσουσιν εν τη απαρτια αυτων εν σοι και δωσουσιν εν σοι τα σκηνωματα αυτων αυτοι φαγονται τους καρπους σου και αυτοι πιονται την πιοτητα σου
5 Rabba mache ich zum Weideplatz der Kamele und die Städte der Ammoniter zum Lager der Schafe und Ziegen. Dann werdet ihr erkennen, dass ich der Herr bin.	5 και δωσω την πολιν του αμμων εις νομας καμηλων και τους υιους αμμων εις νομην προβατων και επιγνωσεσθε διοτι εγω κυριος
6 Denn so spricht Gott, der Herr: Weil du in die Hände geklatscht und mit dem Fuß auf den Boden gestampft hast, voll höhnischer Schadenfreude über das Land Israel,	6 διοτι ταδε λεγει κυριος ανθ' ων εκροτησας την χειρα σου και επεψοφησας τω ποδι σου και επεχαρας εκ ψυχης σου επι την γην του ισραηλ
7 darum strecke ich jetzt meine Hand gegen dich aus, ich überlasse dich den Völkern zur Plünderung, ich rotte dich aus unter den Nationen und sorge dafür, dass du aus der Zahl der Länder verschwindest; ich vernichte dich. Dann wirst du erkennen, dass ich der Herr bin.	7 δια τουτο εκτενω την χειρα μου επι σε και δωσω σε εις διαρπαγην εν τοις εθνεσιν και εξολεθρευσω σε εκ των λαων και απολω σε εκ των χωρων απωλεια και επιγνωση διοτι εγω κυριος
8 So spricht Gott, der Herr: Weil Moab und Seïr sagen: Dem Haus Juda geht es wie allen anderen Völkern!,	8 ταδε λεγει κυριος ανθ' ων ειπεν μωαβ ιδου ον τροπον παντα τα εθνη οικος ισραηλ και ιουδα
9 darum will ich die Flanke Moabs aufreißen, sodass es bei ihm keine Stadt mehr gibt von einem Ende zum andern, nicht mehr Bet-Jeschimot, Baal-Meon und Kirjatajim, die Zierde des Landes.	9 δια τουτο ιδου εγω παραλυω τον ωμον μωαβ απο πολεων ακρωτηριων αυτου εκλεκτην γην οικον ασιμουθ επανω πηγης πολεως παραθαλασσιας
10 Zusammen mit den Ammonitern gebe ich es den Völkern des Ostens zum Besitz, sodass die Ammoniter unter den Nationen nicht mehr erwähnt werden	10 τοις υιοις κεδεμ επι τους υιους αμμων δεδωκα αυτους εις κληρονομιαν οπως μη μνεια γενηται των υιων αμμων
11 und ich an Moab das Urteil vollstrecke. Dann werden sie erkennen, dass ich der Herr bin.	11 και εις μωαβ ποιησω εκδικησιν και επιγνωσονται διοτι εγω κυριος
12 So spricht Gott, der Herr: Weil Edom sich am Haus Juda gerächt hat, weil es Schuld auf sich geladen und Rache an ihm genommen hat,	12 ταδε λεγει κυριος ανθ' ων εποιησεν η ιδουμαια εν τω εκδικησαι αυτους εκδικησιν εις τον οικον ιουδα και εμνησικακησαν και εξεδικησαν δικην
13 darum - so spricht Gott, der Herr: Ich strecke meine Hand gegen Edom aus, ich vernichte darin Mensch und Tier und mache es zur Wüste. Von Teman bis Dedan sollen sie unter dem Schwert fallen.	13 δια τουτο ταδε λεγει κυριος και εκτενω την χειρα μου επι την ιδουμαιαν και εξολεθρευσω εξ αυτης ανθρωπον και κτηνος και θησομαι αυτην ερημον και εκ θαιμαν διωκομενοι εν ρομφαια πεσουνται
14 Ich lege meine Rache an Edom in die Hand meines Volkes Israel. Sie werden an Edom meinem Zorn und Grimm entsprechend handeln. Dann wird Edom meine Rache kennen lernen - Spruch Gottes, des Herrn.	14 και δωσω εκδικησιν μου επι την ιδουμαιαν εν χειρι λαου μου ισραηλ και ποιησουσιν εν τη ιδουμαια κατα την οργην μου και κατα τον θυμον μου και επιγνωσονται την εκδικησιν μου λεγει κυριος
15 So spricht Gott, der Herr: Weil die Philister rachsüchtig waren und voll Verachtung Rache nahmen, um Juda aus uralter Feindschaft zu vernichten,	15 δια τουτο ταδε λεγει κυριος ανθ' ων εποιησαν οι αλλοφυλοι εν εκδικησει και εξανεστησαν εκδικησιν επιχαιροντες εκ ψυχης του εξαλειψαι εως αιωνος
16 darum - so spricht Gott, der Herr: Ich will jetzt meine Hand gegen die Philister ausstrecken, ich will die Kereter ausrotten und die übrigen Völker an der Küste vernichten.	16 δια τουτο ταδε λεγει κυριος ιδου εγω εκτενω την χειρα μου επι τους αλλοφυλους και εξολεθρευσω κρητας και απολω τους καταλοιπους τους κατοικουντας την παραλιαν
17 Ich nehme an ihnen gewaltige Rache mit grimmigen Strafen. Dann werden sie erkennen, dass ich der Herr bin, wenn ich mich an ihnen räche.	17 και ποιησω εν αυτοις εκδικησεις μεγαλας και επιγνωσονται διοτι εγω κυριος εν τω δουναι την εκδικησιν μου επ' αυτους