1 ¿Sabes tú cómo dan a luz las cabras monteses? ¿Observas el parto de las ciervas? | 1 ει εγνως καιρον τοκετου τραγελαφων πετρας εφυλαξας δε ωδινας ελαφων |
2 ¿Cuentas los meses de su gravidez y conoces el tiempo de su alumbramiento? | 2 ηριθμησας δε αυτων μηνας πληρεις τοκετου ωδινας δε αυτων ελυσας |
3 Ellas se agachan, echan sus crías y depositan sus camadas. | 3 εξεθρεψας δε αυτων τα παιδια εξω φοβου ωδινας αυτων εξαποστελεις |
4 Sus crías se hacen robustas y crecen, se van al campo y no vuelven más. | 4 απορρηξουσιν τα τεκνα αυτων πληθυνθησονται εν γενηματι εξελευσονται και ου μη ανακαμψουσιν αυτοις |
5 ¿Quién dejó en libertad el asno salvaje y soltó las ataduras del onagro? | 5 τις δε εστιν ο αφεις ονον αγριον ελευθερον δεσμους δε αυτου τις ελυσεν |
6 Yo le di la estepa como casa y como morada, la tierra salitrosa. | 6 εθεμην δε την διαιταν αυτου ερημον και τα σκηνωματα αυτου αλμυριδα |
7 El se ríe del tumulto de la ciudad, no oye vociferar al arriero. | 7 καταγελων πολυοχλιας πολεως μεμψιν δε φορολογου ουκ ακουων |
8 Explora las montañas en busca de pasto, va detrás de cada brizna verde. | 8 κατασκεψεται ορη νομην αυτου και οπισω παντος χλωρου ζητει |
9 ¿Aceptará servirte el toro salvaje y pasará la noche junto a tu establo? | 9 βουλησεται δε σοι μονοκερως δουλευσαι η κοιμηθηναι επι φατνης σου |
10 ¿Lo mantendrás sobre el surco con una rienda y trillará los valles detrás de ti? | 10 δησεις δε εν ιμασι ζυγον αυτου η ελκυσει σου αυλακας εν πεδιω |
11 ¿Contarías con él porque tiene mucha fuerza o podrías encomendarle tus trabajos? | 11 πεποιθας δε επ' αυτω οτι πολλη η ισχυς αυτου επαφησεις δε αυτω τα εργα σου |
12 ¿Confías acaso que él volverá para reunir los granos en tu era? | 12 πιστευσεις δε οτι αποδωσει σοι τον σπορον εισοισει δε σου τον αλωνα |
13 El avestruz bate sus alas alegremente, pero no tiene el plumaje de la cigüeña. | 13 πτερυξ τερπομενων νεελασα εαν συλλαβη ασιδα και νεσσα |
14 Cuando abandona sus huevos en la tierra y deja que se calienten sobre el polvo, | 14 οτι αφησει εις γην τα ωα αυτης και επι χουν θαλψει |
15 olvida que un pie los puede pisar y que una fiera puede aplastarlos. | 15 και επελαθετο οτι πους σκορπιει και θηρια αγρου καταπατησει |
16 Es cruel con sus crías, como si no fueran suyas, y no teme que sea vana su labor, | 16 απεσκληρυνεν τα τεκνα αυτης ωστε μη εαυτη εις κενον εκοπιασεν ανευ φοβου |
17 porque Dios le negó la sabiduría y no le concedió la inteligencia. | 17 οτι κατεσιωπησεν αυτη ο θεος σοφιαν και ουκ εμερισεν αυτη εν τη συνεσει |
18 Pero apenas se levanta y toma impulso, se ríe de caballo y de su jinete. | 18 κατα καιρον εν υψει υψωσει καταγελασεται ιππου και του επιβατου αυτου |
19 ¿Le das tú la fuerza al caballo y revistes su cuello de crines? | 19 η συ περιεθηκας ιππω δυναμιν ενεδυσας δε τραχηλω αυτου φοβον |
20 ¿Lo haces saltar como una langosta? ¡Es terrible su relincho altanero! | 20 περιεθηκας δε αυτω πανοπλιαν δοξαν δε στηθεων αυτου τολμη |
21 El piafa de contento en la llanura, se lanza con brío al encuentro de las armas: | 21 ανορυσσων εν πεδιω γαυρια εκπορευεται δε εις πεδιον εν ισχυι |
22 se ríe del miedo y no se asusta de nada, no retrocede delante de la espada. | 22 συναντων βελει καταγελα και ου μη αποστραφη απο σιδηρου |
23 Por encima de él resuena la aljaba, la lanza fulgurante y la jabalina. | 23 επ' αυτω γαυρια τοξον και μαχαιρα |
24 Rugiendo de impaciencia, devora la distancia, no se contiene cuando suena la trompeta. | 24 και οργη αφανιει την γην και ου μη πιστευση εως αν σημανη σαλπιγξ |
25 Relincha a cada toque de trompeta, desde lejos olfatea la batalla, las voces de mando y los gritos de guerra. | 25 σαλπιγγος δε σημαινουσης λεγει ευγε πορρωθεν δε οσφραινεται πολεμου συν αλματι και κραυγη |
26 ¿Es por tu inteligencia que se cubre de plumas el halcón y despliega sus alas hacia el sur? | 26 εκ δε της σης επιστημης εστηκεν ιεραξ αναπετασας τας πτερυγας ακινητος καθορων τα προς νοτον |
27 ¿Por una orden tuya levanta vuelo el águila y pone su nido en las alturas? | 27 επι δε σω προσταγματι υψουται αετος γυψ δε επι νοσσιας αυτου καθεσθεις αυλιζεται |
28 La roca es su morada de día y de noche, la peña escarpada es su fortaleza | 28 επ' εξοχη πετρας και αποκρυφω |
29 Desde allí está al acecho de su presa y sus ojos miran a lo lejos. | 29 εκεισε ων ζητει τα σιτα πορρωθεν οι οφθαλμοι αυτου σκοπευουσιν |
30 Sus pichones se hartan de sangre; donde hay cadáveres, allí está ella. | 30 νεοσσοι δε αυτου φυρονται εν αιματι ου δ' αν ωσι τεθνεωτες παραχρημα ευρισκονται |