Livre de Job 39

BIBLES DES PEUPLES	LXX
1 Sais-tu quand les chamois font leurs petits? As-tu observé les biches en travail?	1 ει εγνως καιρον τοκετου τραγελαφων πετρας εφυλαξας δε ωδινας ελαφων
2 As-tu compté les mois de leur portée et connais-tu l’époque de leur délivrance?	2 ηριθμησας δε αυτων μηνας πληρεις τοκετου ωδινας δε αυτων ελυσας
3 Alors elles s’accroupissent pour mettre bas: voici qu’elles déposent leurs petits.	3 εξεθρεψας δε αυτων τα παιδια εξω φοβου ωδινας αυτων εξαποστελεις
4 Ils prennent des forces, ils grandissent au désert, ils partent: ils ne reviendront plus vers elles.	4 απορρηξουσιν τα τεκνα αυτων πληθυνθησονται εν γενηματι εξελευσονται και ου μη ανακαμψουσιν αυτοις
5 Qui a lâché en liberté l’âne sauvage et l’a allégé de ses liens?	5 τις δε εστιν ο αφεις ονον αγριον ελευθερον δεσμους δε αυτου τις ελυσεν
6 Je ne lui ai donné de maison que la steppe, il demeure dans la plaine salée.	6 εθεμην δε την διαιταν αυτου ερημον και τα σκηνωματα αυτου αλμυριδα
7 Il se moque du trafic de la ville, il n’entend pas les cris de l’ânier,	7 καταγελων πολυοχλιας πολεως μεμψιν δε φορολογου ουκ ακουων
8 mais il explore la montagne, son pâturage, toujours à la recherche d’herbes vertes.	8 κατασκεψεται ορη νομην αυτου και οπισω παντος χλωρου ζητει
9 Est-ce que le buffle voudra te servir et rester pour la nuit dans ton étable?	9 βουλησεται δε σοι μονοκερως δουλευσαι η κοιμηθηναι επι φατνης σου
10 Tu lui passeras peut-être une corde au cou, pour qu’il herse ton champ derrière toi?	10 δησεις δε εν ιμασι ζυγον αυτου η ελκυσει σου αυλακας εν πεδιω
11 Tu devrais lui faire confiance: il est si fort! il ferait bien la besogne à ta place.	11 πεποιθας δε επ' αυτω οτι πολλη η ισχυς αυτου επαφησεις δε αυτω τα εργα σου
12 Peux-tu compter sur lui au retour, pour qu’il dépose le grain sur ton aire.	12 πιστευσεις δε οτι αποδωσει σοι τον σπορον εισοισει δε σου τον αλωνα
13 L’aile de l’autruche est joyeuse, son pennage est de plumes gracieuses.	13 πτερυξ τερπομενων νεελασα εαν συλλαβη ασιδα και νεσσα
14 Mais elle abandonne ses œufs sur la terre: - le sol se chargera de les chauffer! -	14 οτι αφησει εις γην τα ωα αυτης και επι χουν θαλψει
15 oubliant qu’un pied peut les écraser, qu’une bête des champs peut les briser.	15 και επελαθετο οτι πους σκορπιει και θηρια αγρου καταπατησει
16 Elle traite ses petits comme s’ils n’étaient pas siens: peu lui importe qu’elle ait peiné pour rien!	16 απεσκληρυνεν τα τεκνα αυτης ωστε μη εαυτη εις κενον εκοπιασεν ανευ φοβου
17 C’est que Dieu l’a privée de sagesse, l’intelligence n’est pas son lot.	17 οτι κατεσιωπησεν αυτη ο θεος σοφιαν και ουκ εμερισεν αυτη εν τη συνεσει
18 Mais dès qu’elle se lève et s’élance, elle se rit du cheval et de son cavalier.	18 κατα καιρον εν υψει υψωσει καταγελασεται ιππου και του επιβατου αυτου
19 Est-ce toi qui donnes au cheval sa vigueur, qui revêts son cou d’une crinière,	19 η συ περιεθηκας ιππω δυναμιν ενεδυσας δε τραχηλω αυτου φοβον
20 et le fais bondir comme la sauterelle? Son fier hennissement répand la terreur.	20 περιεθηκας δε αυτω πανοπλιαν δοξαν δε στηθεων αυτου τολμη
21 Il piaffe dans la vallée, joyeux de sa force, il s’élance au devant des armes.	21 ανορυσσων εν πεδιω γαυρια εκπορευεται δε εις πεδιον εν ισχυι
22 Il se moque de la peur, il ne s’effraie pas et ne recule pas devant l’épée.	22 συναντων βελει καταγελα και ου μη αποστραφη απο σιδηρου
23 Il soutient les chocs du carquois, les étincelles de la lance et du javelot.	23 επ' αυτω γαυρια τοξον και μαχαιρα
24 Frémissant d’impatience, il dévore l’espace, il ne tient plus en place s’il entend la trompette.	24 και οργη αφανιει την γην και ου μη πιστευση εως αν σημανη σαλπιγξ
25 Dès que sonne la trompe, pour lui c’est: “Allons-y!”, de loin il a flairé la bataille, le chambard des chefs et les cris de guerre.	25 σαλπιγγος δε σημαινουσης λεγει ευγε πορρωθεν δε οσφραινεται πολεμου συν αλματι και κραυγη
26 Est-ce toi qui as prévu l’envol du faucon, lorsqu’il déploie ses ailes vers le midi?	26 εκ δε της σης επιστημης εστηκεν ιεραξ αναπετασας τας πτερυγας ακινητος καθορων τα προς νοτον
27 Est-ce sur ton ordre que l’aigle s’élève, ou qu’il a bâti son nid là-haut?	27 επι δε σω προσταγματι υψουται αετος γυψ δε επι νοσσιας αυτου καθεσθεις αυλιζεται
28 Il s’installe sur son rocher, il y passe la nuit dans sa forteresse, sur une dent de roche.	28 επ' εξοχη πετρας και αποκρυφω
29 De là il guette sa proie; de loin ses yeux l’apercevront,	29 εκεισε ων ζητει τα σιτα πορρωθεν οι οφθαλμοι αυτου σκοπευουσιν
30 il nourrira de sang ses petits. Où que tombe le corps, aussitôt il est là.	30 νεοσσοι δε αυτου φυρονται εν αιματι ου δ' αν ωσι τεθνεωτες παραχρημα ευρισκονται