Scrutatio

Lunedi, 29 aprile 2024 - Santa Caterina da Siena ( Letture di oggi)

Livro dos Salmos 39


font
SAGRADA BIBLIANOVA VULGATA
1 Ao mestre de canto, a Iditum. Salmo de Davi. Disse comigo mesmo: Velarei sobre os meus atos, para não mais pecar com a língua. Porei um freio em meus lábios, enquanto o ímpio estiver diante de mim.1 Magistro chori, Idithun. Psalmus. David.
2 Fiquei mudo, mas sem resultado, porque minha dor recrudesceu.2 Dixi: “ Custodiam vias meas,
ut non delinquam in lingua mea;
ponam ori meo custodiam,
donec consistit peccator adversum me ”.
3 Meu coração se abrasava dentro de mim, meu pensamento se acendia como um fogo, então eu me pus a falar:3 Tacens obmutui et silui absque ullo bono,
et dolor meus renovatus est.
4 Fazei-me conhecer, Senhor, o meu fim, e o número de meus dias, para que eu veja como sou efêmero.4 Concaluit cor meum intra me,
et in meditatione mea exarsit ignis.
5 A largura da mão: eis a medida de meus dias, diante de vós minha vida é como um nada; todo homem não é mais que um sopro.5 Locutus sum in lingua mea:
“ Notum fac mihi, Domine, finem meum;
et numerum dierum meorum quis est,
ut sciam quam brevis sit vita mea ”.
6 De fato, o homem passa como uma sombra, é em vão que ele se agita; amontoa, sem saber quem recolherá.6 Ecce paucorum palmorum fecisti dies meos,
et spatium vitae meae tamquam nihilum ante te.
Etenim universa vanitas omnis homo constitutus est.
7 E agora, Senhor, que posso esperar? Minha confiança está em vós.7 Etenim ut imago pertransit homo.
Etenim vanitas est et concitatur;
thesaurizat et ignorat quis congregabit ea.
8 Livrai-me de todas as faltas, não me abandoneis ao riso dos insensatos.8 Et nunc quae est exspectatio mea, Domine?
Spes mea apud te est.
9 Calei-me, já não abro a boca, porque sois vós que operais.9 Ab omnibus iniquitatibus meis erue me,
opprobrium insipienti ne ponas me.
10 Afastai de mim esse flagelo, pois sucumbo ao rigor de vossa mão.10 Obmutui et non aperiam os meum,
quoniam tu fecisti.
11 Quando punis o homem, fazendo-lhe sentir a sua culpa, consumis, como o faria a traça, o que ele tem de mais caro. Verdadeiramente, apenas um sopro é o homem.11 Amove a me plagas tuas:
ab ictu manus tuae ego defeci.
12 Ouvi, Senhor, a minha oração, escutai os meus clamores, não fiqueis insensível às minhas lágrimas. Diante de vós não sou mais que um viajor, um peregrino, como foram os meus pais.12 In increpationibus, propter iniquitatem, corripuisti hominem,
et tabescere fecisti, sicut tinea, desiderabilia eius.
Etenim vanitas omnis homo.
13 Afastai de mim a vossa ira para que eu tome alento, antes que me vá para não mais voltar.13 Exaudi orationem meam, Domine,
et clamorem meum auribus percipe.
Ad lacrimas meas ne obsurdescas,
quoniam advena ego sum apud te,
peregrinus sicut omnes patres mei.
14 Avertere a me, ut refrigerer,
priusquam abeam et non sim amplius.