Livro de Jó 6
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
SAGRADA BIBLIA | VULGATA |
---|---|
1 Jó tomou a palavra nestes termos: | 1 Respondens autem Job, dixit : |
2 Ah! se pudessem pesar minha aflição, e pôr na balança com ela meu infortúnio! | 2 Utinam appenderentur peccata mea quibus iram merui, et calamitas quam patior, in statera ! |
3 esta aqui apareceria mais pesada do que a areia dos mares: eis por que minhas palavras são desvairadas. | 3 Quasi arena maris hæc gravior appareret ; unde et verba mea dolore sunt plena : |
4 As setas do Todo-poderoso estão cravadas em mim, e meu espírito bebe o veneno delas; os terrores de Deus me assediam | 4 quia sagittæ Domini in me sunt, quarum indignatio ebibit spiritum meum ; et terrores Domini militant contra me. |
5 Porventura orneja o asno montês, quando tem erva? Muge o touro junto de sua forragem? | 5 Numquid rugiet onager cum habuerit herbam ? aut mugiet bos cum ante præsepe plenum steterit ? |
6 Come-se uma coisa insípida sem sal? Pode alguém saborear aquilo que não tem gosto algum? | 6 aut poterit comedi insulsum, quod non est sale conditum ? aut potest aliquis gustare quod gustatum affert mortem ? |
7 Minha alma recusa-se a tocar nisso, meu coração está desgostoso. | 7 Quæ prius nolebat tangere anima mea, nunc, præ angustia, cibi mei sunt. |
8 Quem me dera que meu voto se cumpra, e que Deus realize minha esperança! | 8 Quis det ut veniat petitio mea, et quod expecto tribuat mihi Deus ? |
9 Que Deus consinta em esmagar-me, que deixe suas mãos cortarem meus dias! | 9 et qui cœpit, ipse me conterat ; solvat manum suam, et succidat me ? |
10 Teria pelo menos um consolo, e exultaria em seu impiedoso tormento, por não ter renegado as palavras do Santo. | 10 Et hæc mihi sit consolatio, ut affligens me dolore, non parcat, nec contradicam sermonibus Sancti. |
11 Pois, que é minha força para que eu espere, qual é meu fim, para me portar com paciência? | 11 Quæ est enim fortitudo mea, ut sustineam ? aut quis finis meus, ut patienter agam ? |
12 Será que tenho a fortaleza das pedras, e será de bronze minha carne? | 12 Nec fortitudo lapidum fortitudo mea, nec caro mea ænea est. |
13 Não encontro socorro algum, qualquer esperança de salvação me foi tirada. | 13 Ecce non est auxilium mihi in me, et necessarii quoque mei recesserunt a me. |
14 Recusar a piedade a um amigo é abandonar o temor ao Todo-poderoso. | 14 Qui tollit ab amico suo misericordiam, timorem Domini derelinquit. |
15 Meus irmãos são traiçoeiros como a torrente, como as águas das torrentes que somem. | 15 Fratres mei præterierunt me, sicut torrens qui raptim transit in convallibus. |
16 Rolam agitadas pelo gelo, empoçam-se com a neve derretida. | 16 Qui timent pruinam, irruet super eos nix. |
17 No tempo da seca, elas se esgotam, e ao vir o calor, seu leito seca. | 17 Tempore quo fuerint dissipati, peribunt ; et ut incaluerit, solventur de loco suo. |
18 as caravanas se desviam das veredas, penetram no deserto e perecem; | 18 Involutæ sunt semitæ gressuum eorum ; ambulabunt in vacuum, et peribunt. |
19 As caravanas de Tema espreitavam, os comboios de Sabá contavam com elas; | 19 Considerate semitas Thema, itinera Saba, et expectate paulisper. |
20 ficaram transtornados nas suas suposições: ao chegarem ao lugar, ficaram confusos. | 20 Confusi sunt, quia speravi : venerunt quoque usque ad me, et pudore cooperti sunt. |
21 É assim que falhais em cumprir o que de vós se esperava nesta hora; a vista de meu infortúnio vos aterroriza. | 21 Nunc venistis ; et modo videntes plagam meam, timetis. |
22 Porventura, disse-vos eu: Dai-me qualquer coisa de vossos bens, dai-me presentes, | 22 Numquid dixi : Afferte mihi, et de substantia vestra donate mihi ? |
23 livrai-me da mão do inimigo, e tirai-me do poder dos violentos? | 23 vel : Liberate me de manu hostis, et de manu robustorum eruite me ? |
24 Ensinai-me e eu me calarei, mostrai-me em que falhei. | 24 Docete me, et ego tacebo : et si quid forte ignoravi, instruite me. |
25 Como são eficazes as expressões conforme a eqüidade! Mas em que podereis surpreender-me? | 25 Quare detraxistis sermonibus veritatis, cum e vobis nullus sit qui possit arguere me ? |
26 Pretendeis censurar palavras? Palavras desesperadas, leva-as o vento. | 26 Ad increpandum tantum eloquia concinnatis, et in ventum verba profertis. |
27 Seríeis capazes de pôr em leilão até mesmo um órfão, de traficar o vosso amigo! | 27 Super pupillum irruitis, et subvertere nitimini amicum vestrum. |
28 Vamos, peço-vos, olhai para mim face a face, não mentirei. | 28 Verumtamen quod cœpistis explete : præbete aurem, et videte an mentiar. |
29 Vinde de novo; não sejais injustos; vinde: estou inocente nessa questão. | 29 Respondete, obsecro, absque contentione ; et loquentes id quod justum est, judicate. |
30 Haverá iniqüidade em minha língua? Meu paladar não sabe discernir o mal? | 30 Et non invenietis in lingua mea iniquitatem, nec in faucibus meis stultitia personabit. |