Salmi 18
123456789101112131415161718192021222324252627282930313233343536373839404142434445464748495051525354555657585960616263646566676869707172737475767778798081828384858687888990919293949596979899100101102103104105106107108109110111112113114115116117118119120121122123124125126127128129130131132133134135136137138139140141142143144145146147148149150
Confronta con un'altra Bibbia
Cambia Bibbia
LA SACRA BIBBIA | NOVA VULGATA |
---|---|
1 Al maestro di coro. Del servo del Signore Davide, il quale pronunciò al Signore le parole di questo canto nel giorno in cui lo liberò dalla mano dei suoi nemici e dal potere degli inferi, | 1 Magistro chori. David, servi Domini, qui locutus est ad Dominum verba huius cantici, quando Dominus eum liberaverat e potestate omnium inimicorum suorum |
2 dicendo: Ti esalto, o Signore, mia forza, | 2 et e manu Saul. Dixit igitur: Diligam te, Domine, fortitudo mea. |
3 Signore, mia roccia, mia fortezza, mio scampo; mio Dio, mia rupe di rifugio; mio scudo, potenza di mia salvezza, | 3 Domine, firmamentum meum et refugium meum et liberator meus; Deus meus, adiutor meus, et sperabo in eum; protector meus et cornu salutis meae et susceptor meus. |
4 degno di ogni lode. Ho invocato il Signore e sono salvo dai miei nemici. | 4 Laudabilem invocabo Dominum, et ab inimicis meis salvus ero. |
5 Flutti mortali mi circondarono, torrenti esiziali mi travolsero, | 5 Circumdederunt me fluctus mortis, et torrentes Belial conturbaverunt me; |
6 mi avvolsero vincoli infernali, mi avvinsero lacci di morte. | 6 funes inferni circumdederunt me, praeoccupaverunt me laquei mortis. |
7 Nella mia angoscia invocai il Signore, al mio Dio gridai aiuto; la mia voce udì dal suo tempio, giunse il mio grido alle sue orecchie. | 7 In tribulatione mea invocavi Dominum et ad Deum meum clamavi; exaudivit de templo suo vocem meam, et clamor meus in conspectu eius introivit in aures eius. |
8 Allora vacillò la terra e sussultò; le basi dei monti tremarono, vacillarono allo scoppio della sua ira. | 8 Commota est et contremuit terra; fundamenta montium concussa sunt et commota sunt, quoniam iratus est. |
9 Salì fumo dalle sue narici, fuoco divorante dalla sua bocca, carboni fiammeggianti dalla sua persona. | 9 Ascendit fumus de naribus eius, et ignis de ore eius devorans; carbones succensi processerunt ab eo. |
10 Allora piegò i cieli e discese, con una nube sotto i suoi piedi; | 10 Inclinavit caelos et descendit, et caligo sub pedibus eius. |
11 salì sopra un cherubino e volò, librandosi su ali spiegate. | 11 Et ascendit super cherub et volavit, ferebatur super pennas ventorum. |
12 Pose le tenebre quale velo all'intorno, fece sua tenda l'oscurità delle acque. | 12 Et posuit tenebras latibulum suum, in circuitu eius tabernaculum eius, tenebrosa aqua, nubes aeris. |
13 Dallo splendore della sua presenza si sprigionava grandine con carboni di fuoco. | 13 Prae fulgore in conspectu eius nubes transierunt, grando et carbones ignis. |
14 Il Signore tuonò dal cielo, l'Altissimo emise la sua voce; | 14 Et intonuit de caelo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam: grando et carbones ignis. |
15 scagliò le sue frecce e li disperse, moltiplicò i suoi lampi e li sbaragliò. | 15 Et misit sagittas suas et dissipavit eos, fulgura iecit et conturbavit eos. |
16 E apparvero le profondità del mare, si scoprirono le fondamenta del mondo, alla tua minaccia, o Signore, al soffio dell'alito delle tue narici. | 16 Et apparuerunt fontes aquarum, et revelata sunt fundamenta orbis terrarum ab increpatione tua, Domine, ab inspiratione spiritus irae tuae. |
17 Stese la sua mano e mi prese, mi trasse fuori dalle acque profonde, | 17 Misit de summo et accepit me et assumpsit me de aquis multis; |
18 mi liberò dai miei nemici benché assai più potenti, da quelli che m'odiavano benché più forti di me. | 18 eripuit me de inimicis meis fortissimis et ab his, qui oderunt me, quoniam confortati sunt super me. |
19 Mi affrontarono nel giorno della mia sventura, ma il Signore divenne per me un sostegno. | 19 Oppugnaverunt me in die afflictionis meae, et factus est Dominus fulcimentum meum; |
20 Mi fece uscire al largo, mi trasse in salvo poiché mi vuol bene. | 20 et eduxit me in latitudinem, salvum me fecit, quoniam voluit me. |
21 Mi ha trattato il Signore secondo la mia giustizia, secondo la purezza delle mie mani mi ha ripagato. | 21 Et retribuet mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum puritatem manuum mearum reddet mihi, |
22 Sì, ho osservato le vie del Signore e non mi sono allontanato dal mio Dio. | 22 quia custodivi vias Domini nec impie recessi a Deo meo. |
23 Sì, tutte le sue leggi sono dinanzi a me, i suoi decreti non ho rimosso da me. | 23 Quoniam omnia iudicia eius in conspectu meo, et iustitias eius non reppuli a me; |
24 Retto sono stato con lui e mi sono custodito da ogni mia colpa. | 24 et fui immaculatus cum eo et observavi me ab iniquitate. |
25 Il Signore mi ha ripagato secondo la mia giustizia, essendo pure le mie mani davanti ai suoi occhi. | 25 Et retribuit mihi Dominus secundum iustitiam meam et secundum puritatem manuum mearum in conspectu oculorum eius. |
26 Con l'uomo pietoso ti fai pietoso, con l'uomo retto ti mostri retto, | 26 Cum sancto sanctus eris et cum viro innocente innocens eris |
27 con chi è puro agisci da puro, con chi è perverso ti fai guardingo. | 27 et cum electo electus eris et cum perverso callidus eris. |
28 Sì, tu un popolo umile poni in salvo e occhi superbi esponi al disprezzo. | 28 Quoniam tu populum humilem salvum facies et oculos superborum humiliabis. |
29 Sì, tu sei la mia lucerna, o Signore, il mio Dio che dà luce alla mia oscurità. | 29 Quoniam tu accendis lucernam meam, Domine; Deus meus illuminat tenebras meas. |
30 Sì, con te sono pieno di forza quando vado all'assalto; con il mio Dio do la scalata a qualunque muraglia. | 30 Quoniam in te aggrediar hostium turmas et in Deo meo transiliam murum. |
31 La via di Dio è integra, la parola del Signore è sicura; uno scudo egli è per quanti si rifugiano in lui. | 31 Deus, impolluta via eius, eloquia Domini igne examinata; protector est omnium sperantium in se. |
32 Poiché chi è Dio all'infuori del Signore e chi è una rupe all'infuori del nostro Dio? | 32 Quoniam quis Deus praeter Dominum? Aut quae munitio praeter Deum nostrum? |
33 Dio mi cinse di forza e rese piana la mia via, | 33 Deus, qui praecinxit me virtute et posuit immaculatam viam meam; |
34 rese i miei piedi come di cerve e sopra le alture mi fa stare sicuro; | 34 qui perfecit pedes meos tamquam cervorum et super excelsa statuit me; |
35 le mie mani addestrò alla guerra e le mie braccia a tirar l'arco di bronzo. | 35 qui docet manus meas ad proelium, et tendunt arcum aereum brachia mea. |
36 Hai dato a me il tuo scudo di salvezza; con la tua destra sei stato il mio sostegno moltiplicando su di me la tua benignità. | 36 Et dedisti mihi scutum salutis tuae, et dextera tua suscepit me, et exauditio tua magnificavit me. |
37 Hai fatto largo ai miei passi sotto di me e i miei talloni non hanno ceduto. | 37 Dilatasti gressus meos subtus me, et non sunt infirmata vestigia mea. |
38 Inseguivo i miei nemici e li raggiungevo e non mi voltavo senz'averli annientati; | 38 Persequebar inimicos meos et comprehendebam illos et non convertebar, donec deficerent. |
39 li abbattevo e non potevano rialzarsi, essi cadevano sotto i miei piedi; | 39 Confringebam illos, nec poterant stare, cadebant subtus pedes meos. |
40 mi cingevi di forza per la battaglia, sotto di me piegavi i miei avversari; | 40 Et praecinxisti me virtute ad bellum et supplantasti insurgentes in me subtus me. |
41 ai miei nemici mi ponevi alle spalle, quanti mi odiavano io li sterminai. | 41 Et inimicos meos dedisti mihi dorsum et odientes me disperdidisti. |
42 Al loro grido d'aiuto nessuno rispose, gridarono al Signore e non li esaudì; | 42 Clamaverunt, nec erat qui salvos faceret, ad Dominum, nec exaudivit eos. |
43 li disperdevo come polvere del suolo, come fango delle strade io li calpestavo. | 43 Et comminui eos ut pulverem ante faciem venti, ut lutum platearum contrivi eos. |
44 Da contese di popolo mi hai liberato, mi hai posto a capo delle nazioni. Popoli che non conoscevo sono diventati miei sudditi. | 44 Eripuisti me de contradictionibus populi, constituisti me in caput gentium. Populus, quem non cognovi, servivit mihi, |
45 All'udir d'orecchio essi mi obbediscono, gli stranieri si inchinano davanti a me; | 45 in auditu auris oboedivit mihi. Filii alieni blanditi sunt mihi, |
46 cadono esausti i popoli stranieri, escono trepidanti dai loro rifugi. | 46 filii alieni inveterati sunt, contremuerunt in abditis suis. |
47 Viva il Signore e benedetta la mia rupe, sia esaltato il Dio del mio soccorso, | 47 Vivit Dominus, et benedictus Adiutor meus, et exaltetur Deus salutis meae. |
48 il Dio che mi ha dato vittoria e sotto di me ha soggiogato i popoli. | 48 Deus, qui das vindictas mihi et subdis populos sub me, liberator meus de inimicis meis iracundis; |
49 Mi ha liberato da rabbiosi nemici, mi ha esaltato sui miei avversari, mi ha sottratto a uomini violenti. | 49 et ab insurgentibus in me exaltas me, a viro iniquo eripis me. |
50 Per questo ti lodo, o Signore, fra i popoli, voglio celebrare con canto il tuo nome. | 50 Propterea confitebor tibi in nationibus, Domine, et nomini tuo psalmum dicam, |
51 Ha dato al suo re strepitose vittorie, ha usato misericordia con il suo consacrato, con Davide e la sua discendenza per sempre. | 51 magnificans salutes regis sui et faciens misericordiam christo suo David et semini eius usque in saeculum. |